Het concertseizoen trekt zich langzaam weer op gang en de Ancienne Belgique besloot al vroeg een serieuze bom te gooien. Touché Amoré en Deafheaven brachten hun gemeenschappelijke tournee naar Brussel en dat konden we smaken. De Californische bands zijn al tien jaar bevriend en deze tournee was een ware droom, zo lieten ze vooraf al weten. Dolletjes, want wij werden zo getrakteerd op enerzijds zowat het beste wat de post hardcore tegenwoordig te bieden heeft en anderzijds de top van de atmosferische black post metal. Al is Deafheaven misschien de enige band in het genre. Alleszins, het ging hard en luid gaan.
Touché Amoré mocht de spits afbijten van de twee en deed dat in stijl. Dik twintig nummers in net geen uur, da’s aan een razend tempo. Er werd lustig geput uit het album ‘… To the beat of a dead horse’, dat ze dit jaar opnieuw inspeelden. Het debuut, uit 2009 kreeg zo een tweede leven en bleek in de AB springlevend. Van voor naar achter vuurden ze het album op ons af. Hoogtepunten? Het ziedende ‘Suckerfish’ of het snedige ‘History reshits itself”. Daarna speelde de band nog losjes een setje greatest hits, met aandacht voor hun andere albums.
Zanger Jeremy Bolm had er zin in schreeuwde zijn stembanden kapot van temidden een continue stroom aan stagedivers. De fans op de eerste rijen lipten de teksten mee en dat tot groot jolijt van Bolm. Messcherpe versies van ‘Is survived by’, ‘Home away from here’ en ‘Flowers and you’ toonden een band in vorm die verdomd goed wist hoe een feestje te bouwen. Geen gratuit punk in een scoutsbarfeestje, maar wel een strakke, harde en energieke show. De vuisten gingen lustig de lucht in, de moshpit werd continu onderbroken door crowdsurfers. Tegen dat we aan ‘~’ waren aanbeland, bleken we 55 dolle minuten en 23 strakke punches van nummers verder. Knappe show, zonder meer.
Deafheaven dan. Vorig jaar stonden ze nog in de Trix met hun recentste album ‘Ordinary corrupt human love‘ en nu kwamen ze zonder echt nieuw werk opnieuw langs. De single ‘Black brick’ haalde de setlist wel, die voor de rest vooral putte uit hun laatste plaat. ‘Honeycomb’ mocht de spits afbijten en liet meteen een zindering door de zaal gaan. Het beukte, het ging hard en toch miste het nummer toch ietwat zijn doel. Echt compleet ging de zaal nog niet uit zijn dak en de band had het evenzeer wat lastig om zichzelf te lanceren. ‘Canary yellow’ kampte met hetzelfde probleem en voegde daar een nieuw element aan toe: een slordige poging toch backing vocals van de gitaren die niet uit de verf kwam. Een nieuw ideetje, want in de Trix was het er alleszins nog niet. Geen top idee wel.
Dit bericht bekijken op Instagram
De boel kwam pas echt los een ze teruggrepen naar ‘New bermuda’, hun derde album. ‘Brought to the water’ is daar een van de absolute prijsbeesten en de ware moordmachine die het nummer is kwam volledig tot ontplooiing voor een hongerig AB publiek. De subtiliteit die bij momenten zo beeldig naar voor komt in dat nummer, afgewisseld met die brute krachttoeren die je suf gebeukt achterlaten. De band trok hun momentum daarna moeiteloos door op ‘Black brick’ en tussendoor leerden we dat zanger George Clarke jarig was. Niet dat hij er precies erg gelukkig van werd, want Clarke raasde als geen ander in die microfoon. De charismatische frontman, verrassend dandy voor een metalband, weet te imponeren met zijn vocale uithalen alsook tijdens liveshows met zijn off mic werk. Hij danst, zweept het publiek op en bezweert als een geestelijke. Een showman, maar wel eentje die perfect weet te doseren.
Afsluiten deden ze met een-tweetje ‘Worthless animal’ en de gouden ouden ‘Dream house’, van hun doorbraakalbum ‘Sunbather’. De keiharde riffs en drums deden de AB op zijn grondvesten daverenen terwijl de band nog een laatste keer alles uit de kast haalde. Een machtige afsluiter, die het keer op keer weet waar te maken in hun liveshows. Slechts zes nummers (in een uurtje) telde deze set en als we dan toch een opmerking mogen laten noteren, dan hadden we misschien liever meer ouder werk gehad. Het was er tenslotte de ideale tournee voor, getuige Touché Amoré. ‘New bermuda’ en ‘Sunbather’ hadden best nog een nummer meer mogen hebben en misschien was enkel ‘Honeycomb’ of ‘Worthless animal’ van hun laatste plaat een betere setlist geweest zijn. Al blijft het muggenziften, want Deafheaven gaf een dijk van een concert. Na een aarzelende start haalde de band zo verwoestend uit, dat we vrij vergevingsgezind zijn. Topavond daar in de AB.
In de Ancienne Belgique kan je binnenkort onder meer King Gizzard & The Lizard Wizard (08 & 09.10), Syml (14.10) en Le 77 (15.10) aan het werk zien. Een volledig overzicht van alle concerten vind je op de website van de zaal.