Zes albums ver in haar muzikale carrière klinkt Sharon Van Etten grootser dan ooit. Ze diept het stevigere geluid van ‘Remind me tomorrow’ verder uit en trekt die aanpak door naar haar shows, waarin ze wordt bijgestaan door een vierkoppige begeleidingsband. De dankbaarheid om eindelijk weer te kunnen touren weerklonk doorheen de show, zowel in de uitgebreide praatjes als in de setlist waarin gesnoeid werd in het aandeel pijnlijke en diepsnijdende songs uit haar verleden.
Opwarmer L’Rain veegde haar verstuikte voeten aan enige songconventies. Vanop haar krukje bestookte ze samen met haar band het Rivierenhof met vervormde loopjes van haar gespeeld hysterische lach en georchestreerde muzikale chaos. Zo veel avant-gardistisch geëxperimenteer viel wat zwaar na een verlengd weekend, en de afwisseling tussen herrie en lifftmuziek verloor na verloop van tijd aan impact. We kwamen ten slotte voor zwaarmoedige, serieuze indiefolk!
Sharon Van Etten maakt er haast een sport van om op het podium te breken met het imago dat bij haar muziek hoort. Grappend en bijzonder spraakzaam laveerde ze zich in het OLT doorheen een bij momenten onevenwichtige setlist. De helft daarvan bestond uit nummers van haar uitstekende jongste plaat ‘We’ve been going at this all wrong’, waarna de overige nummers dezelfde full band-aanpak kregen. Enkel het nieuwe, relativerende ‘Darkish’ bracht ze in haar eentje. De vogelgeluiden uit de studioversie kreeg je er dankzij het omliggende park gratis bij.
Dat was ten tijde van haar debuut ‘Because I was in love’ wel anders. Dat album werd maandagavond helemaal genegeerd, en ook ‘Are we there’ en ‘Epic’ waren met slechts één song schaars vertegenwoordigd. Niemand die toen had voorspeld dat Sharon Van Etten ooit fistpumpend op een podium zou staan, maar sinds ‘Remind me tomorrow’ is ze zowaar een rockster geworden die zo’n gebaren niet schuwt. Het gaat haar goed af: ‘Comeback kid’ klonk bijzonder strijdlustig en in ‘I’ll try’ boog ze zich over de voorste rijen om haar imposante stemuithalen extra kracht bij te zetten. Losse single ‘Beaten down’ klonk live nog meeslepender, en ‘Come back’ mocht indrukwekkend openbarsten terwijl de lichtshow overuren draaide.
Naarmate de duisternis viel, steeg de intensiteit in het openluchttheater. Van Etten kanaliseerde haar innerlijke Bruce Springsteen in de heartland rock van ‘Porta’ en een stevig scheurend ‘Hands’, waarvoor ze voor het eerst haar elektrische gitaar omgorde. Die krachtige songs bewezen de impact die de Amerikaanse songschrijver kan hebben wanneer ze de teugels laat vieren en contrasteerden met sommige kabbelende songs op de setlist. Zeker wanneer technische problemen de aanloop naar ‘Darkness fades’ onnodig lang rekken en het openingsnummer van haar jongste plaat vervolgens het momentum verliest. Als ze daarna het publiek ten dans vraagt in aanloop naar ‘Mistakes’ werd daar al een pak enthousiaster op gereageerd. En dan was er (natuurlijk) afsluiter ‘Seventeen’, een nummer dat op korte tijd is uitgegroeid tot misschien wel haar belangrijkste song. Dat zette ze kracht bij door met enig gevoel voor dramatiek op haar knieën te vallen terwijl achter haar een discobol oplichtte.
De daaropvolgende bisronde voelde na dat hoogtepunt wat aan als een verplicht nummertje, niet in het minst doordat afsluiter ‘Everytime the sun goes down’ in een haast ongepaste uptempo versie wat van z’n charme verloor. Tussen twee van haar beste songs viel het nieuwe ‘Born’ helemaal in het niets – het was waarschijnlijk vooral een excuus voor Van Etten om even zelf achter de piano te kunnen staan.
In OLT Rivierenhof gaf Sharon Van Etten haar fans een muzikale stand van zaken. Ideaal voor wie haar de jongste jaren pas leerde kennen, maar bij momenten iets te mager voor wie graag wat van haar sterker ouder materiaal had willen horen. De artieste zelf maakte echter een opvallend uitgelaten indruk, en die overgave en charme doet onze persoonlijke voorkeuren uiteindelijk helemaal teniet. Team Sharon 4 life, nog steeds.
In OLT Rivierenhof kan je binnenkort onder meer DJ Shadow (10.06), Chet Faker (11.06) en Earl Sweatshirt (13.06) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de website van de zaal.