Listening parties zijn de nieuwe hype in muziekland. Kanye West en Daft Punk lieten op die manier al exclusief hun album aan de pers horen, zij het met nadien een spreekverbod voor alle aanwezigen. Dat leek allemaal heel ver van ons bed, tot er vorige week ineens een aangename verrassing in de elektronische Indiestyle-brievenbus binnenviel. We waren namelijk uitgenodigd voor een pre-listening van ‘Secondhand Rapture’, het debuutalbum van de veelbelovende New Yorkse popgroep MS MR. Bovendien mochten we er ook nog eens een verslag over schrijven, hoezee.
Aangezien de ‘Candy Bar Creep Show’ EP ons al behoorlijk kon charmeren, trokken we maar al te graag naar de Gentse Club 69. In tegenstelling tot wat we verwacht hadden, troffen we er geen overserieuze journalisten aan, maar was de sfeer eerder losjes en gezellig. Ook het duo zelf gaf een relaxte indruk. Voor de luisterparty van start ging, vertelden ze giechelend dat een listening party voor hen zelf ook een primeur was.
Dat de ‘Candy Bar Creep Show’ EP een succes was, hadden Max en Lizzy ook in de smiezen; ze besloten alle vier de nummers ook op het album te zetten. Reken daar nog eens een vooruitgeschoven single bij, en je kent al bijna de helft van de liedjes. Is dat dan erg? Bijlange niet. ‘Hurricane’ en ‘Fantasy’ staan bij onderstaande al maanden op repeat, ‘Bones’ intrigeert nog steeds bij elke luisterbeurt en de combo ‘Dark Doo Wop’ – ‘Ash Tree Lane’ zorgde al meermaals voor een schorre keel.
Op het eerste gehoor lijken er bij de andere songs ook geen nieuwe horizonten verkend te worden. Waarom zouden ze ook? Het duo weet perfect hoe verslavende melodieën te schrijven en hoe donkere teksten met mysterieuze, drumgedreven popstructuren te combineren. ‘Head Is My Home’ doet meer dan ooit aan Florence + The Machine denken, ‘Salty Sweet’ is erg aanstekelijk door het lichtvoetige handgeklap en ‘Think Of You’ verbaast met z’n catchy refrein. Erg uitgebreid op de nieuwe nummers ingaan, is uiteraard vrij moeilijk en zou na één luisterbeurt nogal voorbarig zijn. Vandaar dat we het hier bij laten en de plaat eerst nog eens een paar keer luisteren alvorens een definitieve mening te vormen. Toch gaf MS MR ons alvast een goede eerste indruk.
Na het optreden was er nog de mogelijkheid om vragen aan de Now Yorkers te stellen. Zo kwamen we te weten dat het album heel DIY opgenomen werd. Voor het grootste deel gebeurden de opnames op een computer bij Max thuis.
Die manier van werken bleek ook zo z’n invloed te hebben op de titelkeuze. “Deze plaat is very 2012”, aldus Lizzy, “ze kon niet vroeger gemaakt worden, omdat er toen de middelen niet voor waren.” De twee bekenden dat het album niet echt een thema heeft, maar “de manier waarop de computer gebruikt werd voor het opnameproces en de manier waarop we bijvoorbeeld muziek consumeren via datzelfde toestel, is wel een rode draad.” Dat consumeren gebeurt via een computerscherm en dus ‘Secondhand’, volgens de redenering van de groep. Het ‘Rapture’-gedeelte slaat dan weer op een euforisch gevoel.
Na de vragenronde kropen Lizzy en Max voor de eerste keer in hun leven achter een DJ booth. Wij konden echter niet lang meer blijven, want we moesten onze trein halen. Bij deze toch nog even een bedankje aan de organisatie, want initiatieven als dit mogen er meer zijn. Laten we hopen dat er in de toekomst nog veel listening parties volgen.
We hadden zelf ook nog een uitgebreid interview met de groep, waarin ze tekst en uitleg geven bij hun nieuwe album. MS MR met een hele band live aan het werk zien kan op Pukkelpop (vrijdag 16.08, info & tickets). De groep speelt op 3 juli ook in Amsterdam (Bitterzoet via Paradiso, 03.07, info & tickets).
Verdeeld door Sony Music