Sevdaliza in Trix: ontwapenend met de allure van een stadionshow

De Trix in Antwerpen zat goed vol voor het bezoek van Sevdaliza. De Nederlandse met Iraanse roots kwam er haar plaat ‘Shabrang‘ ein-de-lijk aan het grote publiek voorstellen. De opener van de avond was Ma’bish, het alter ego van danseres-kunstenares-dj Isabelle Clarençon uit Frankrijk. De eerste track die door de speakers knalde, voorzien van een extra spoken word sample, was James Blake’s ‘Don’t miss it’. Daarna volgde een resem interessante platen die het experimentele niet schuwden.

De rode draad doorheen de selectie van de Française was telkens een niet hapklare beat en sterke vocals met veel soul. Zo was ‘Fire in my hands’ van Jono McCleery een leuke Shazam-ontdekking met zware beats die door de Trix rolden. De outfit van Ma’bish trok ook de aandacht, aangezien haar bovenstuk vol kleine spiegels hing waarmee ze de aanwezige spots de zaal in stuurde – en deze op hun beurt nieuwe schijnwerpers werden die ritmisch mee wiegden op de danspassen van de dj.

Mabish

Na een klein uurtje was het de beurt aan de hoofdact. De spanning werd instrumentaal opgebouwd door Sevda’s band: een drummer, een cellist-bassist en een toetsenist. Dat het publiek er erg veel zin in had, was te horen aan het gejoel, en dat vervijfvoudigde toen Sevda Alizadeh het podium betrad. Als opener bracht ze ‘The great hope design’ van haar jongste ep ‘Raving dahlia’. De Trix kolkte en de energie die Sevdaliza voelde, gaf ze in veelvoud terug. ‘Dat ze het ongelofelijk gemist had om op te treden’ en ‘wat een maandag, heh?’, vertelde ze tussendoor, en het publiek at uit haar hand.

Na de eerste vier nummers (‘The great hope design’, ‘Marilyn Monroe’, ‘Human’ en ‘Human nature’) volgde een kostuumwissel. De impressionante jurk met koepelrok, geïnspireerd op het leger, ruilde ze voor een aansluitend pak met de afdruk van een lichaam op geprint. Daarna danste ze zelf sensueel op onder andere ‘Oh my god’, dat erg goed onthaald werd. De outro van het nummer deed ze in ware hardstyle – de bpm omhoog en de rave, afkomstig van de remix-versie van het nummer op haar jongste ep, kon beginnen.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Op ‘Lamp lady’ etaleerde ze haar zuivere en krachtige stem, die ook live volledig tot haar recht komt. Tussendoor vertrouwt ze het publiek toe dat ze door het kersverse moederschap soms minder tijd heeft om te producen in haar studio, terwijl ze duidelijk staat te glunderen door het enthousiasme van de aanwezigen. Daarna volgde ‘All rivers at once’ van haar met veel lof onthaalde plaat ‘Shabrang’. Opnieuw schitterde haar stem, tussen de erg bekwame muzikanten door.

Naarmate de set vorderde nam het enthousiasme van het publiek – onterecht – een klein beetje af. Toch bleven de toeschouwers bovengemiddeld geëngageerd. Na ‘Darkest hour’ volgde er een public service anouncement: de show werd onderbroken voor een special broadcast by Raving Dahlia. Plots stond de draaiftafel van Ma’bish terug op het podium en verscheen Sevda met een zonnebril om twintig minuutjes eurodance plaatjes te draaien als ‘L’amour toujours’ van Gigi D’Agostino en de Roadkill Remix van The Prodigy’s ‘Breathe’. Erna kwamen de band en uiteindelijk ook Sevdaliza terug voor bisnummers ‘Eden’ en het onweerstaanbaar mooie ‘Rhode’, waar ze haar microfoon monteerde op een namaakmachinegeweer. Het publiek bleef erna nog een tijdje joelen en klappen maar helaas, de avond zat er echt op.

Sevdaliza droeg in de Trix het publiek volledig op haar hand, en wist precies wat ze moest doen om de aanwezigen volledig in te pakken. Haar entertainende performance met een dijk van een stem, inclusief kostuumwissels, was intiem maar had tegelijk de allure van een stadionshow.