Nilüfer Yanya op kruissnelheid om te vertragen in de Botanique

Cirkels zijn fijn. Zo ook voor Nilüfer Yanya in de Botanique. Waar ze haar Europese tournee in 2019 afsloot, startte ze in 2023 om haar derde album ‘My method actor’ voor te stellen. In dit album mikt ze (net als in haar voorgaand werk) op een tweespaltige indiepop, soul en rock. Foto’s genomen door Eva Claeys.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Ostentatief je telefoon gebruiken om je gitaar te stemmen, Eli Smart verdoezelde niets. De daaropvolgende groovende lo-fi gitaargolven vormden zich gezapig. Het effect zorgde dan weer voor een scherp kantje. De Hawaïaanse singer-songwriter deed alles zelf. Bovendien klonk het allemaal zeer warm, oranje. Zo soepel schipperde hij ook tussen falsetto en zang. “I’m not checking my phone,” garandeerde hij wanneer hij onder het pulserend geluid van de drumcomputer met zijn telefoon een volgende check van zijn gitaar doet. Niet dat het allemaal vlekkeloos verliep. Naast de extra tijd die hij nam om alles goed te zetten, kwam in zijn laatste nummer de gitaar op het foute moment in. Wanneer hij een andere gitaar erbij nam, zei hij breed glimlachend dat hij het lief is van Yanya, “and I’m her biggest fan.”

Nilüfer Yanya nam niet enkel tijd voor het opbouwen en afbouwen van elk nummer. Ze verzorgde ook verschillende interludes. Zo verdween een kort saxofoondeuntje in een muur van distortion alvorens boven water te duiken bij aftrapper ‘My method actor.’ Tussen de rustige ‘Binding’ en ‘Trouble’ schepte een donker wordende saxofoon een eerder beladen sfeer. Een opgewarmde bassist en drummer deden hun ding alvorens we de gitaar van ‘The dealer’ herkennen. Het zijn kleine onheilspellende details die je af en toe op de tippen van je tenen dwongen.

Nilüfer Yanya

De nummers van het eerste en tweede album lieten zich vooral herkennen door het stevigere gitaarwerk en (in mindere mate) een stem die daardoor werd opgeslokt. De tangly gitaren in ‘L/R’ waren snediger dan de albumversie. Al leek haar stem er bij sommige momenten niet door te komen. Hetzelfde gevoel doemde op bij ‘Chase me’ en ‘The dealer.’ Bij het maken van haar laatste album leek hier alvast rekening mee gehouden, want in ‘Wingspan’ en ‘Ready for sun (touch)’ klonk haar stem loepzuiver en vooral luid.

Yanya pingpongde tussen rustig en hard. In het midden van haar set ging er vooral veel aandacht naar dat eerste. ‘Call it love’ en ‘Binding’ zorgden voor een heupwiegende massa mensen met gesloten ogen. De saxofoon die af en toe eens kwam piepen werd ook onderstreept als reden voor deze rustige trance. En hoewel de gitaarmelodieën van ‘Method acting’, ‘L/R’ en ‘Like I say’ garant stonden voor een stevige opwarming, bleken we toch niet te rennen, maar te wandelen. ‘Heavyweight champion’ die enkel steunde op zang en akoestische gitaar was – ondanks het lage tempo – adembenemend.

Nilüfer Yanya

De twee bisnummers incorporeren deze tempowissels ongenaakbaar. Bij PJ Harvey’s cover ‘Rid of me’ sneden de gitaren en haar roepende stem in je vel tijdens het snelle refrein. Tegelijkertijd deed het je hele lijf verzachtten. Afsluiter ‘Midnight sun’ hinkelde tussen warme soul en vervormde gitaarmelodieën. Eigenlijk voelde het als een gure winter en een zwoele herfstdag in één week hebben.

Binnenkort kan je in de Botanique Porridge radio (3.12), Alfie Templeman (4.12) en Sprints (12.12) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.