Toen Nick Cave naar het Sportpaleis kwam, twijfelde ik of het intieme, breekbare ‘Skeleton tree’ daar overeind zou blijven. Onnodige twijfel, want Cave zette er een van de beste shows neer die ik ooit zag. De twijfels staken weer de kop op toen een mooie plek op de affiche van Rock Werchter bekend werd gemaakt. Een zaal vol devote fans uit je hand doen eten, tot daar aan toe. Maar wat met het meer dan 80.000-koppige gelegenheidspubliek van Rock Werchter?
Cave hanteerde dezelfde aanpak als in het Sportpaleis. Met een trapje en een kleiner podium vlak voor de eerste rijen probeerde hij de afstand te overbruggen. Hij brieste, hijgde en fluisterde in de gezichten op de eerste rijen. Dat daar aardig wat Arctic Monkey-fans stonden deerde hem niet. “You liked that one? Buy one of my records now” grijnsde hij na ‘Red right hand’ – een nummer dat de Monkeys coverden tijdens de ‘Humbug’-sessies maar in de handen van de meester zelf des te dreigender klonk.
Ondertussen waren de Bad Seeds – een bende piraten in maatpak – druk bezig met hun instrumenten te lijf te gaan. Spitsbroeder Warren Ellis speelde als vanouds zijn viool aan flarden, terwijl op de achtergrond een klokkenspel in elkaar geslagen werd met een tamboerijn. Naast al dat slaan werd er ook gezalfd – van de quatre-mains met Cave en Ellis tijdens ‘Do you love me’ tot tegelplakker ‘Into my arms’. En we kregen wederom een krop in de keel tijdens ‘Girl in amber’, met een shot van de afgebrande pier van Brighton uit documentaire ‘One more time with feeling’ in de achtergrond.
Het verrassingseffect was er natuurlijk wel wat af voor wie Cave het afgelopen jaar al aan het werk zag. De vaste waarden in de setlist zijn doorheen de jaren grotendeels dezelfde – ‘The mercy seat’ blonk uit in afwezigheid. Er werden wederom heel wat dames op het podium gehaald, en ook een kerel met ‘Suck my dick’ op z’n t-shirt – duidelijk goed naar ‘Stagger Lee’ geluisterd. Ze mochten blijven zitten tijdens ‘Push the sky away’, Caves ultieme exorcisme. Het was de afsluiter voor een compacte maar intense set, eentje die ook zonder toegift ‘Rings of saturn’ z’n effect bereikt had: collectieve loutering en een welgemikte slag in het middenrif.