Het zijn moeilijke tijden voor de gitaarmuziek. Terwijl cijfers aantonen dat hiphop voor het eerst in de geschiedenis van de muziek het gitaargeweld voorbijgestoken heeft in populariteit, is het ook voor ons soms ook een hele zoektocht naar relevante en degelijke rockmuziek. Het Grote Genre zit stilaan vast in een ‘been-there-heard-that’ fase waar bands het zichzelf iets te makkelijk maken door te spelen wat anderen spelen en aanslaat. Velen doen dat trouwens niet slecht, allesbehalve, maar een beetje vernieuwing kan wel verademend zijn. Toch is gitaarmuziek nog niet dood, lord no. Laat ons eerlijk zijn; dat gaat ook nooit gebeuren. En net door de eenheidsworst waar we soms op vloeken, vallen oprecht coole bands meer op. In Brugge programmeerde Cactus Muziekcentrum er drie van die soort. Geen pastiche-rock of imitatiedrang, geen ironische toestanden of overdreven attitudes maar gewoon goudeerlijke kunde en passie.
Foto van Newmoon uit ons archief door Guillaume Decock
Slechte start, want we misten opener Sunflower. Onze fout, we waren de vertragingsmarge vergeten in te calculeren voor onze rit naar Brugge met het openbaar vervoer. Mea culpa want Sunflower is een van die bands waar we heel erg in geloven. We hadden de jonge Bruggelingen ook graag in hun hometown bezig gezien. Tant pis, al zijn we zeker dat we ze binnenkort wel nog te zien zullen krijgen. In de tussentijd kun je gerust lezen wat wij eerder over hen te zeggen hadden op onze website. Get to know them, kids!
Uit Gent/Limburg haalde de organisatie Teen Creeps. De indierockformatie bracht in het verleden al eens een eigen ep en een split 7-inch uit met Mind Rays maar wist nooit de grootste potten te breken. Met hun debuutplaat, Birthmarks, die volgende week verschijnt op PIAS lijkt het deze keer wel helemaal goed te zitten. De sound is opgebouwd uit invloeden uit de jaren negentig – Denk Dinosaur Jr. maar stiller en met Lou Barlow die alles zingt – en hedendaagse bands die de mosterd daar ook al gingen halen. ‘De Belgische versie van Cloud Nothings’ komt misschien nog het best in de buurt als omschrijving, al zijn ze natuurlijk vooral zichzelf. Het overstuurde gitaarspel van Joram De Bock bevindt zich tussen noise en melodie. Een muur van geluid met subtiele doch geniale weerhaakjes, dus. De baslijnen van zanger-bassist Bert Vliegen – bekend van Sophia – zijn erg efficiënt. Geen noot te veel maar ook nooit saai of simpel. Dat typeert de groep in zijn geheel eigenlijk heel hard: alles staat ten dienste van de muziek. Geen overdreven podiumaanwezigheid of profileringsdrang maar goudeerlijke songs die met overtuiging gebracht worden. Zelfs de drumpartijen van Ramses van den Eede (frontman Hypochristmutreefuzz) zijn – hoewel erg aanwezig en fucking bewonderenswaardig – nooit over the top of aanstellerig. Er was trouwens een primeur voor Brugge want de nieuwe plaat die pas volgende week uitkomt was al te verkrijgen aan de merchstand. “De tijd gaat hier altijd wat sneller,” grapte Vliegen daarover. Tja, het is maar hoe je kijkt naar het middeleeuwse Brugge natuurlijk. De humor buiten beschouwing gelaten zagen wij een groep die gelooft in zijn eigen sound en dat ook zo overbrengt naar een publiek. Een hardwerkend trio dat zijn eigen ding doet met de veelheid aan invloeden die ze allemaal met zich mee dragen.
De laatste act van de avond was het vijftal van Newmoon. Zij mochten vorige zomer het Brugse publiek al eens bekoren op het Cactusfestival. Dat sloeg toen goed aan dus besliste Cactus Muziekcentrum dat ze dat nog eens over mochten doen in een zaal. Een aangenaam gevulde Biekorf – een van de locaties die de organisatie aanwendt in zijn nomadisch bestaan bij gebrek aan vijf minuten politieke moed van het stadsbestuur in het bouwdossier van hun eigen zaal – werd vanaf opener ‘Head of Stone’ ondergedompeld in de indrukwekkende sound van de groep. Het reverbpedaaltje van de drie gitaristen staat permanent op ‘aan’ en zorgt voor de herkenbare wall of sound die we door groepen als Slowdive of My Bloody Valentine bekend geworden is. De melodieuze delay-effecten geven de nummers van het Gents-Antwerps collectief een mysterieuze ondertoon terwijl de zang van gitarist-zanger Bert Cannaerts er ook nog eens lekker zweverig bovenop hangt.
Het was een van de allerlaatste shows die de groep nog geeft alvorens te beginnen werken aan de opvolger van die fenomenale debuutplaat ‘Space’ en eerlijk; we gaan hun aanwezigheid missen in de Belgische livescene want er zijn maar weinig andere binnenlandse groepen die doen wat zij doen. Hun stevige muziek voelt nooit ontoegankelijk aan en is vooral doorspekt van oprechte emoties. Dat gegeven keert ook terug in de nederige dankbaarheid en eerlijke bindteksten van de frontman tussen de nummers door. Het hele productieproces van Space en het afgelopen jaar werden gekenmerkt door persoonlijke tragedies en moeilijke momenten waarbij muziek telkens als uitlaatklep kon dienen voor de vijf bandleden. Dat merk je ook heel hard wanneer je hen live bezig ziet. De muzikanten smijten zich volledig en geven niets minder dan het maximum van zichzelf op het podium. Dat werkt in op de toeschouwers waardoor een optreden van Newmoon al snel een cathartische ervaring wordt die de ziel beroert. Dat bedoelen we positief, niet klef.
Gitaarmuziek is dus nog niet dood. De bevestiging van die rotsvaste overtuiging kregen we gisteren zeker. Het belangrijkste is echter om het kaf van het koren te scheiden en te zoeken naar de hardwerkende bands die geloven in wat ze doen en ook niet weten hoe ze het anders zouden moeten doen. Volledige eerlijkheid, passie en kunde zijn factoren die wij maar al te graag door zien sijpelen in muziek. Platte rock die aanslaat kan iedereen maken, bij wijze van spreken. De vakmannen onderscheiden zich door vooral te doen wat ze willen doen, zonder compromissen of tierlantijntjes.
Binnenkort organiseert Cactus Muziekcentrum het More Music Festival (04-08.04) in Concertgebouw Brugge met onder andere Panda Bear, Madensuyu, Vaal en Carl Craig op de affiche. Later in april speelt Raketkanon (20.04) een exclusief filmoptreden waarbij ze een nieuw geschreven soundtrack voor de cultklassieker ‘Oldboy’ live zullen brengen. De volledige agenda vind je op de website van de zaal.