Iets meer dan een jaar geleden stond Wwwater in Nest. Na ellenlange verlengingen van de pop-upconcertzaal, heeft de oude Gentse stadsbibliotheek uiteindelijk toch een nieuw en administratief bestaan gekregen. Ook Charlotte Adigéry verhuisde, dan wel naar de Vooruit wat verderop. Ze werd er artist in residence en gisteren ook even pop-upprogrammator: met Zoë Mc Pherson en LYZZA cureerde Wwwater haar eigen voorprogramma.
Visuals, blauwe lichten en flikkerende rode spots moesten compenseren hoe statisch Zoë Mc Pherson over de mengpanelen hing. De beelden werden geknutseld door videokunstenares Alessandra Leone: in slow motion vormden zich figuurtjes in koffie – ’s nachts je favoriete koffiebar openhouden leek plots geen slecht idee. Dansers wikkelden zich in rode draden. De debuut-ep van de avontuurlijke Brusselse producer, aanvankelijk bekend als Empty Taxi, heet niet voor niets ‘String figures’.
Die naam slaat de nagel waar hij hoort. De Griekse schikgodinnen waren gisteren hun baan kwijt: met de rode draadjes uit de video had het duo het publiek volledig in handen. Zoë Mc Pherson had geen beeldende ondersteuning nodig om spannend te blijven: de uiterst ritmische electronica rolde je zonder je het goed en wel besefte van ambient naar techno waar Helena Hauff graag koffie op zou nippen.
“What are you looking for / pretty sure I have it”: met een leeg podium en ‘Bad habits’ opende LYZZA’s set. Op ‘Talk ur talk’ verscheen de negentienjarige artieste: “Hi, I’m LYZZA”. Met kanariegeel haar, een rechthoekige zonnebril en badass teksten, geeft Lysa Da Silva Reis je zelfvertrouwen een schop onder de kont. Stilzitten is geen optie meer. Ze deelde reeds het podium en de studio met Shygirl en Mykki Blanco, andere cool kids Princess Nokia, Tommy Genesis en Yves Tumor prijken bovenaan haar telefoonlijst. Die je ne sais quoi-attitude leverde soms half gerapte verzen op waar het bandje moest invallen. Maar he, LYZZA komt met alles weg. Bovendien bleven we onder de indruk van de snelle Portugese teksten in een broeierig ‘Girls r us’.
Niet alleen de patriarchale heteronormatieve structuren moesten eraan geloven, ook met haar eigen songstructuren ging LYZZA aan de haal: ‘Get what u got’ kreeg uitgesponnen vocalen, slotnummer ‘Fraud’ eindigde met een schreeuwende en gehurkte LYZZA. Als je dacht dat je alleen van moshpits een “I can take the world” – gevoel krijgt: bedenk je.
“Bonjour maman!”, “Luc, ga je naar je zonen kijken?”: de patriarchale wwwereld konden we dankzij LYZZA even aan, Wwwater niet. Een jaar na Nest, na een staande ovatie op Down The Rabbit Hole, inclusief “Oh my god het is zo Amerikaans van mij om hier te staan blijten”, is Charlotte Adigéry op het podium volwassener geworden. Mét suikerspinkleurig haar. En dat is allesbehalve saai.
Waar ze in Nest braaf ‘La falaise’ afspeelde om pas daarna haar punktweelingzus boven te halen, was er gisteren geen sprake van dergelijke opbouw – of überhaupt van een opbouw. Met synths en bliepjes werd opener ‘Wwwater’ live een stuk pittiger dan op plaat. Adigéry spoelde de tijd terug richting ABBA met ‘Never nuff’, waar ze om “sugar” roepend een enorm stembereik, en minstens evenveel genres, etaleerde. Vergeet koffie, Coca-cola of Nalu. Wanneer ‘Never nuff’ eindelijk een single wordt, hebben we nooit meer energie tekort.
Dit bericht bekijken op Instagram
De suikerspiegel bleef de hele show constant. Laarzen werden van onder de tracksuit geschopt tijdens een op sugar rush terende versie van ‘Mine yours’. ‘Pink letters’ werd begeleid door een elektrische gitaar, ‘Fallo swallo’ door diepe technobassen en percussie. ‘Screens’ (“We zijn dáár al!”) zag onlangs wél het licht als single, en dan eentje die je, ondanks Tina Herbots’ knappe video, niet via laptop, gsm of een ander scherm mag beleven. Is r&b-punk een ding? Op bisnummer ‘Earthbeat’ moest “alles kapot”. Ze werd dan wel volwassener, zelfverzekerder en energetischer, op het einde moet alles nog steeds kapot. En terecht.
We eindigen met een boodschap aan Wwwater: Ja, je hebt me in verlegenheid gebracht door de spots op mij te richten met “er zit hier een meiske alles te noteren in een boekske” – op een boekje schrijven blijft handiger dan op een screen –, maar nee dit is allesbehalve een slechte recensie. We vingen op dat Adigéry binnenkort met haar band wwwateren gaat oversteken, én ze onder eigen naam in februari ‘Zendoli’ uitbrengt. Met ‘Paténipat’ kreeg de ep vorige week een eerste single. Hopelijk vindt ze ergens opnieuw tijd om te cureren. En om meer afleveringen van VRT’s Girls Talk op te nemen.