Het leek wel meer performance art, dan een optreden avant la lettre. Door de implementatie van moderne dans, en oudere nummers in iets andere arrangementen te stoppen, wist Mitski de torenhoge verwachtingen te ondermijnen. Toch miste de perfect uitgetekende show spontaniteit en bezieling.
Dag en nacht verschil was de show van gisteravond in vergelijking met die van 2022 in de Chapiteau van Botanique. Mitski Miyawaki had pas ‘Laurel hell‘ uitgebracht en blies de plaat leven in in de Brusselse zaal. Belangrijker was dat ‘Nobody’ zich via de mazen van het TikTok-algoritme zich een weg had gebaand langs vele schermen. Mitski veranderde overnacht van een artieste die enkel critically acclaimed was, naar ook eentje die het grote publiek mee had. De twee razend snel uitverkochte concerten in Cirque Royal spreken dan ook voor zich.
Maar sinds die totale ommekeer verloor Mitski zowat de controle over haar eigen carrière. Dat was toen ook in de Botanique op te merken, waarbij de uitzinnigheid van de vele fans ons in het geheugen gegrift staan. In een poging om die controle enigszins terug te winnen, werden fans gisteravond naar zitplaatsen gedwongen. Het leverde meteen ook een andere concertervaring op: fans leken minder geneigd om uit volle borst Mitski’s nummers mee te zingen. Bovendien gaven speakers voor het concert aan dat er een foto dan wel filmverbod heerste tijdens de show. Iets wat hoofdzakelijk braafjes werd opgevolgd.
Verder leek ook de opzet van de show beter te passen voor een volledig zittend publiek. Mitski vatte de show aan met ‘Everyone’, achter een stoffen koker waar enkel haar silhouette werd belicht. Het doek viel na het nummer en het startschot voor de show werd gegeven. Op een verhoogd podium bracht Mitski anderhalf uur lang (en 25! nummers) een atypische popshow. Minimaal, maar toch met een gevoel voor glamour uit het oude Hollywood deed haar opstelling denken aan klassieke studiomusicals en een decor uit de jaren vijftig. Rond haar speelde een achtkoppige begeleidingsband die weinig schijnwerpers naar zich kregen toebedeeld.
Alles draaide dus om Mitski gisteravond. Enkel zij kreeg de knisperende spotlights voor zich. Behalve een luchtgitaar (‘The frost’) raakte ze doorheen de show zelfs geen instrument aan. Zoals een popster het betaamd zeker? Haar perfect uitgetekende choreografie ter ondersteuning van de songs werd een visuele evenknie. Ze danste weelderig, terwijl gebruikte ze haar microfoonstatief als twee stoelen als danspartners. Wanneer ze op handen en knieën, tong uit de mond, eindigde in ‘I bet on losing dogs’, fronsten we toch ook even de wenkbrauwen.
Het vorig jaar uitgebrachte, laatste album van Mitski ‘The land is inhospitable and so are we’ kwam ruim aan bod. De songs kregen nog iets meer gitaar twang dan op de plaat. Anderzijds werden de eerder synth pop-kantjes uit pakweg ‘Be the cowboy’ dan wel ‘Laurel hell’ af geveild. Een medley van ‘Thursday girl’ en ‘Geyser’, die beide draaien om de knagende behoefte aan validatie en bevrediging, eindigden met Mitski die tegen een onzichtbare deur leek te slaan om aan te geven hoe beu ze het was. Elders werd via knap lichtwerk en Mitski die een stekende beweging maakte in ‘Working for the knife’ een visuele invalshoek gegeven voor de metafoor (patriarchale uitbuiting) van het nummer.
De muzikaal meer country-getinte kant van de show was verrassend, al miste het hier en daar buskruit. Zo is net de verscheidenheid in haar discografie iets wat Mitski uniek maakt. Door de arrangementen nu te gaan herwerken naar gelang deze show, deed ze de kracht van een aantal van deze nummers (‘Love me more’ bijvoorbeeld) teniet. Verder liet die choreo weinig ruimte voor spontaniteit. Het creëerde meer afstand dan ze waarschijnlijk zelf had gewild, en dat is jammer.
Vanavond staat Mitski opnieuw in Cirque Royal, volledig uitverkocht. Binnenkort kun je in de zaal onder meer nog Slowdive (27.05), Angus & Julia Stone (3.06) en Beth Gibbons (6.06) aan het werk zien. Check voor meer informatie de website van de zaal.