Dat Het Bos meer en meer als vaste uitvalsbasis van de betere Amerikaanse rockunderground begint te fungeren, hebben ze helemaal aan zichzelf te danken. Neem nu de double bill van gisterenavond: we zagen zowel Meatbodies als Protomartyr vorig jaar al een eerste keer in de rotonde van de Botanique, maar samengevoegd leverde dat een wel erg aantrekkelijke double bill op.
Dat de Antwerpse garage-liefhebbers de weg naar Het Bos ondertussen kennen, bleek bij de opkomst voor Meatbodies. Om 21u stond de zaal zo goed als vol, wat duidelijk maakte dat je hier moeilijk van een voorprogramma kon spreken. Het uitstekende debuut vormde nog steeds de basis van de set, en wederom werd duidelijk dat de groep van Chad Ubovich enorm veel potentieel heeft. Zo passeerden tijdens de eerste twintig minuten ‘Mountain’, ‘Him’, ‘Tremmors’, ‘Disorder’ en ‘Gold’ aan een rotvaart, wat tot extatische kreetjes in het publiek leidde en de decibelmeter in het donkerrood deed overslaan. De groep schuurde echter minder tegen het opgelegde geluidsniveau aan dan tijdens de eerste Belgische passage, waardoor de technische kwaliteiten meer kwamen bovendrijven. Op plaat staan Cory Hanson (Wand, The Muggers) en Ty Segall (te veel om op te noemen) dan wel in de credits, live zijn het Patrick Nolan en Kevin Boog die het mooie weer maken, aangevuld met drummer Erik Jeminez (together PANGEA). Dat deze In The Red-adepten aan een half woord genoeg hebben was duidelijk, want zonder al te veel gelul scheurden nieuwe nummers ‘Valley girl’ en ‘Hibernation’ vanop hun nieuwste 7″ voorbij. Erg overtuigend allemaal, en om het met de woorden van een vriend samen te vatten: “Die mannen hebben nu eens echt geen enkel slecht nummer gespeeld.”
Bij Protomartyr lag het tempo eveneens hoog. Maar liefst achttien nummers zaten samengepropt in hun set van een dik uur, die was opgebouwd uit het beste van doorbraakplaat ‘Under color of official right’ en het vorig jaar verschenen ‘The agent intellect’. Hun duistere doemdenkerij, met gelijke delen Birthday Party en Black Flag, wist ons al moeiteloos te charmeren, en in een intieme zaal zoals Het Bos kwam die zwartgallige woede nog beter tot zijn recht. Zanger Joe Casey, die aanvankelijk dacht te oud te zijn om nog een band te spelen, fulmineerde als vanouds zijn gal met een lokaal biertje in de hand . Zijn ietwat atypische postpunk-look geeft Protomartyr net dat extra eigenzinnige kantje: terwijl de invloed zijn consumpties steeds merkbaarder werd, bleven de andere drie muzikanten geconcentreerd over hun instrument gebogen. Net als bij Meatbodies zat het technisch wederom meer dan snor, en nieuw nummer ‘Blues festival’ (op plaat van vocals voorzien door Kelley – de zus van Kim – Deal) toonde aan dat de heren uit Detroit nog lang niet zijn uitgeraasd. Hier en daar kregen we echter het gevoel dat de woede wat richtingloos was, alsof Casey zo maar wat in het rond stond te roepen op een leeg plein. Een volle zaal hing echter gefascineerd aan zijn lippen, en het lijkt ons sterk dat de stoïcijns ogende heren daar onverschillig door bleven.
Lees hier onze albumrecensie van ‘ ‘The agent intellect’
Het Bos programmeert binnenkort o.a. The Body (08.04), Blackie And The Oohoohs (09.04) en Rats On Rafts (23.04). Alle info en tickets vind je op de site van de zaal.