Het bier was fris, het weer buitengewoon aangenaam en de bands verkeerden in hun element. Meer hadden we niet nodig om er een toffe avond van te maken op Les Nuits. Wie van plan was naar de Chapiteau af te zakken, deed er goed aan dansschoenen aan te trekken. Of het nu met gebogen schouders heen en weer wiegen was (Whispering Sons), disco-moves bovenhalen (Agar Agar) of als een bezetene tekeer gaan met de ledematen (Magnus): stilstaan was geen optie.
Whispering Sons mocht de spits afbijten in een veel te lege tent. Het vijftal zette nochtans een stevige postpunk-set neer waarin enkele nummers passeerden die nog niet op plaat waren verschenen. “We were not wasting time” gromde frontvrouw Fenne Kuppens ergens vooraan in de setlist, terwijl ze manoeuvres voortbracht die leken op het ontwijken van klappen tijdens een boxmatch.
Naarmate het gezelschap gekendere nummers speelde, sijpelde er ook meer volk de tent in. Zo passeerde onder andere recente single ‘Strange identities’ dat echo’s van The Jesus & Mary Chains ‘Just like honey’ herbergt. Doorbraaknummer ‘Wall’ ontketende nog even een darkwave-fuif, gevolgd door afsluiter ‘Insights’ waarbij gitarist Kobe Lijnen ons net geen tinnitus bezorgde met zijn shoegaze-riffs, in combinatie met Fennes begeesterende oerkreten. Dat debuutalbum mag echt wel gaan komen.
De verrassing van de avond kwam in de vorm van het Parijse Agar Agar. De machinale kickdrums van ‘You’re high’, vergezeld van wat spoken word uitspattingen van zangeres Clare Cappagli en de melodieuze, zweverige synthesizerpartijen van Armand Bultheel toverden de redelijk bevolkte Chapiteau om tot een hippe club. Het coole duo putte voornamelijk inspiratie uit jaren-80-electropop en stak die in een retro jasje waardoor de band niet zou misstaan op het Italians Do It Better label van Johnny Jewel (tussen acts als Glass Candy en Desire).
Bij de tweede song stegen zowel het tempo als de temperatuur lichtjes en toonde Cappagli dat ze vocaal ook wat in haar mars had. Haar zelfvertrouwen leek een boost te krijgen bij elk nummer dat volgde en beetje bij beetje verkende ze het podium met haar aerobic moves. Tijdens de synthesizer-solo van ‘The prettiest virgin’ vond de Parijse dat het genoeg was en nam ze eventjes platte rust op de vlakte van het podium.
De setlist van Agar Agar bestond voornamelijk uit songs van de sterke debuut-ep ‘Cardan’, waarop ook de uitmuntende afsluiter van de avond ‘Cuidado, peligre eclipse’ terug te vinden is. Live kwam dit nummer echter nog beter uit de verf, dankzij de techno-uitloper aan het einde van de track. Meer dan enkele synths en sequencers had het electropop-duo niet nodig om de Chapiteau voor zich te winnen. Wat voor Whispering Sons gold, is ook het geval bij Agar Agar: uitkijken naar een volwaardige langspeler en sowieso een band om in de gaten te houden.
Veel tijd om op adem te komen werd ons niet gegund, want amper twintig minuten later bestegen Tom Barman, CJ Bolland en hun kompanen Alan Gevaert en Tim Vanhamel het podium. Magnus staat live altijd garant voor een feest, en dat was op Les Nuits niet anders. De inmiddels dertien jaar oude Stubru-hitjes ‘French movies’ en ‘Jumpneedle’ bekleedden al vroeg een plaats in de setlist en werden laaiend onthaald door het publiek dat er zin in had. “Il fait chaud putain” deelde Barman ons mee tussen de songs, en miljaar – gelijk had ie.
Uiteraard kwam er ook heel wat materiaal voorbij van het album ‘Where neon goes to die’ uit 2015. Helaas leken sommige songs (‘Catlike’, ‘What it is’) soms wat te verdrinken in de dreunende beats, waardoor de melodieën niet helemaal uit de verf kwamen. Dat werd gelukkig gecompenseerd door het enthousiasme van Barman en Vanhamel, waarbij laatstgenoemde pirouetten op het podium maakt tijdens ‘Regulate’ en de Chapiteau in een springkasteel transformeerde.
Tijdens ‘Assault on Magnus’ mocht Barman zijn Fender nog eens van onder het stof halen tijdens het rock-gedeelte van het nummer, waarna ze van het podium verdwenen om CJ Bolland volledig zijn ding te laten doen in het dansbare slotstuk van de song. ‘Summer’s here’, wellicht het bekendste Magnus-nummer werd bewaard voor de encore, waarmee de voltallige groep weer ten tonele verschenen en een fijne conclusie breiden aan z’n uiterst dansbare set.