Als muzikante en actrice versmelt Liesa Van der Aa haar twee passies in het project ‘WOTH’. ‘WOTH’ of ‘The weighing of the heart’ is een driedubbel conceptalbum dat zijn wortels vond in een dodenceremonie uit het Oude Egypte. Live werkt de componiste dit uit tot een magistrale muziekperformance met theatrale elementen. De mythe waarrond haar creatie draait, verhaalt dat de god Osiris het hart van een overledene driemaal afweegt tegenover ‘de veer van Ma-at’ om te kunnen oordelen of hij/zij een goed leven heeft geleid. 42 rechters, op de planken voorgesteld door de schimmen van figuranten, gaan over tot het wegen van het hart door allerhande stellingen op de dode af te vuren. Het is aan die persoon, in dit geval Liesa zelf, om te bewijzen of zij de toegang tot het hiernamaals verdient.
Gisterenavond werden we, nadat de lichten in de Handelsbeurs uit gingen, als eerste voorgesteld aan Thoth, de Egyptische god van schrift en wijsheid. Die is als griffier aanwezig tijdens het wegen en in de liveperformance werd hij op groot scherm vertolkt door acteur Johan Leysen in een wit marcelletje die een monoloog voerde over leven en dood. De figuranten werden geïntroduceerd door dreigende koorklanken, waarop Liesa haar viool ter hand nam om ons in dit deel, waar het hart koud en zwaar is, binnen te loodsen. Deze elementen zouden tussen elk hoofdstuk nog terugkeren. Enkel de stem van Van der Aa en uit rechthoekjes gehaalde beats introduceerden ons tot het elektronische geïnspireerde hoofdstuk van het drieluik. Daarna haalde ze haar inventieve, geloopte vioolspel erbij en ging de muzikante op in een soloperformance met onder meer Indische invloeden. Het is elke keer boeiend om te zien hoe Van der Aa opbouwt naar vioolchaos om daarna weer te focussen op vocalen en industriële beats. Wat ons betreft is deze rauwe Liesa, nog steeds onze favoriete Liesa.
Om het tweede hoofdstuk, waarin het hart te licht weegt in te luiden, verschenen acht wachters (of acht muzikanten) op de grens tussen leven en dood in één lijn achter Van der Aa. De belichting werd feller en Liesa droeg geen zware trui meer maar een fluffy vestje. De muziek sleepte zich voort en de artieste ontpopte zich als dirigente van een spektakel. Dreiging bouwde op om open te bloeien, los te barsten en weer te gaan liggen als een onvoorspelbaar onweer. Liesa omringde zich voor ‘WOTH’ met uistekende muzikanten die je ogen parten spelen met hun virtuositeit. We zagen Sjoerd Bruil de gitaar beroeren als een verloren liefde, drummers gitaar spelen, blazers blazen en een harmonium voor een subtiele toets zorgen.
Ook in het derde en laatste deel van ‘WOTH’, waarin het hart uiteindelijk in evenwicht is, vloeiden we mee in een onstopbare flow die een bocht richting 70s folkrock maakte. Meerstemmige samenzang en akoestische gitaren werden ons deel, terwijl Liesa met autoharp ondersteunde en de rode draad vormde met haar stem. Wanneer voor de epiloog plots Thoth weer in gigantische proporties op het scherm verscheen, beseften we dat twee uren in een flits voorbij waren gegaan. We bleven verweesd achter met een hele pak huiswerk om te verwerken en op te nemen. We gokken dat we daar wel nog even mee bezig zullen zijn, want deze muzikale creatie van eigen bodem zal niet snel uit ons hoofd geduwd worden.
Handelsbeurs programmeert in de komende weken nog onder meer Kraakpand met o.a. Hydrogen Sea (14.02), Nordmann (25.02) en Allah-Las (02.03). Info, tickets en de volledige concertkalender vind je zoals gebruikelijk op de website.