Op de voorlaatste dag van Les Nuits Botanique was ons team weer aanwezig om met woorden en beelden de hoogte- en dieptepunten van het programma vast te leggen. Alvorens de afterparty losbarstte, zagen we onder meer Fakear en JoyCut aan het werk.
We zijn hier volledig pro constructieve kritiek en zullen daarom de lieverds van Italian Boyfriend een lijst tips in plaats van een strenge review geven. Eerst en vooral: korte broeken horen NIET thuis op een podium. Ten tweede, werk aan jullie zang. Meneer, het is gewoon een beetje vals, neem lessen. Mevrouw, zing alsjeblief iets volwassener. Ten derde, laat die tamboerijn in het vervolg thuis, ze heeft echt geen meerwaarde en maakt alles enkel maar meer cliché. Ten vierde, fris jullie sound een beetje op. Dit mag dan wel een beetje lijken op de klanken van BRNS en Robbing Millions, maar mist toch de inventiviteit van die twee groepen. In het buitenland zijn vergelijkbare bands al lang in de vergetelheid gezakt. Ten vijfde, zoek een unieke sound. Nu is er niks dat jullie onderscheidt en als je voor zo’n stereotiep genre kiest, dan moet je niet alleen erin uitblinken maar ook een eigen toetsen vinden om het te kunnen maken. Voila, als jullie daar in her vervolg rekening mee willen houden, zijn we zeker bereid een tweede kans te geven. Thank us later. (TK)
Op het podium van de Orangerie zagen we verschillende decennia muziek samen vermengd worden in de gedaante van Sarah Blasko. Met haar zachte stem zou ze wel eens het onbekende tweelingzusje kunnen zijn van Fleetwood Macs Stevie Nicks, haar danspassen doen dan weer geloven dat ze een verloren vijfde lid van Abba is, en haar nummers voelen aan als een tijdreis naar popmuziek uit de jaren 80. Haar songs zijn zeer nostalgisch, en toch fris genoeg om vandaag op een podium te staan. Haar liedjes mogen dan wel een melancholische retrosound hebben, ze stopt er telkens een moderne vibe in die doet vermoeden dat wanneer ze Blasko een stevige dansbeat onder plakt, ze een radiohitje te pakken heeft. Hopelijk doet ze dit niet, want dat zou ongetwijfeld de ziel van deze eenvoudige maar tedere nummers over haar liefdesverzuchtingen vernietigen. (IW)
Ahhh, Fakear, daar ben je weer. Ondergetekende had de eer om de Franse producer al eens aan het werk te zien op Pukkelpop, wat niet bepaald de meest lovende review opleverde. Nu kreeg hij een herkansing in een volgepropte Chapiteau, voor binnenkort de grote massa op Dour wacht. Na de passage op Pukkelpop luidde het in onze recensie: “Op zijn best bleek de jongeman wanneer hij iedereen het podium afstuurde en met een Flume-achtig, ingetogen future bass-liedje de zaal deed opveren. De toets van wereldmuziek was immers vaak nogal overbodig.” Flash forward naar gisteren en het leek wel alsof de artiest uit Caen naar dat advies had geluisterd. Toch werd het er niet echt veel beter op: de livemuzikanten zaten er maar een beetje voor spek en bonen bij en konden eigenlijk geen meerwaarde bieden voor het optreden, terwijl de electronica wel heel sterk knipoogde naar Flume en consorten. In de zweterige tent probeerde Fakear al te vaak gemakkelijk te scoren, met songs die zelfs niet eens af leken. Het optreden werd gelukkig nergens vervelend. (TK)
Het Italiaanse trio JoyCut kreeg de omschrijving “experimentele postrock met elektronische melodieën” mee. De benaming postrock bleek echter voornamelijk een excuus te zijn voor eentonige elektronische noise met een pompende beat eronder. De Nasa-sticker op de laptop van de frontman verraadde op voorhand al het ruimtegeruis en –gebiep dat in hun songs verwerkt was. Maar waar bands zoals Mogwai deze kosmische en industriële klanken ingenieus weten te gebruiken (ze bewezen het gisteren nogmaals in het Koninklijk Circus), voelde het bij JoyCut vaak overbodig en geforceerd aan. Wat wel interessant bleek waren de twee drummers die in volle overgave hun trommels afranselden. We hoorden primitieve drums die overgingen naar het slagwerk van een episch rocknummer. Helaas bleef de percussie vooral op zichzelf staan en was het niet genoeg om ons lang vast te houden.
Verslag van Iris Wyckmans (@IrisWyckmans) en Thomas Konings (@thomaskoningshq), foto’s van Imke Van Steenkiste (@dotcollections) en Jens De Meester (@demeesterjens).
Volg onze Les Nuits-verslaggeving ook op Instagram en Snapchat (indiestyle.be). Check hierrr alle verslagen van de voorbije dagen.