King Krule tourt met zijn derde langspeler ‘Man Alive!’ door Europa. Gisteren was Brussel aan de beurt met een passage in de Ancienne Belgique.
De Londense jongens van Jerkcurb gingen van start in een ambigue sfeer tussen soundcheck en ‘voor echt’. Deze hortende en stotende diesel werd in gang getrapt door Jacob Read, die naast singer-songwriter en frontman ook bijverdient als grafisch ontwerper. Zijn trage neongitaren werken verzachtend in een anonieme nacht. Het chaoselement was nooit ver weg (door bijvoorbeeld abrupt een nummer af te breken), alsof het voorprogramma van King Krule expres onopgeruimd moest beginnen. Het voorlaatste nummer begon broeierig met harde psychedelische gitaren om uiteindelijk rustig te eindigen met dromerige harmonieën.
Foto’s door Charlotte Bidée
Wie geen last had van een epilepsieaanval nadat een nerveuze lichtshow King Krule’s aantocht aankondigde, knipperde alvast een paar keer met de ogen bij het horen van Marshall’s brommende stem in ‘Has this hit?’. De intensiteit van de Londense twintiger kon ook gemeten worden aan de gitaarriem die het begaf na het eerste nummer. ‘Dum surfer’ kondigde de brombeer en de baritonsax aan als bazen van een bevreemdende sonische jungle. Hij blies hiermee de duistere aantocht af waarbij je je bijna huilend de nacht in liet tuimelen.
Terwijl wij ons hoofd braken over wat er in het water zat van de energieke Ignacio Salvadores (“wij willen drinken wat de saxofonist heeft”), trok Marshall eindelijk nieuw werk uit de kast. Een angstaanjagende ‘Perfecto miserable’ mondde uit in stevig gitaarwerk en ging daarna met een strategische pieptoon over in ‘Alone, omen 3’. Na een daverend ‘Cellular’ was de brousse even niet zo bloedstollend meer en konden we bijna opnieuw onze trui aan doen. We wisten dat die trui een te snelle beslissing was toen we Okay Kaya op het podium zagen verschijnen om de gastzang in ‘Slush puppy’ te verzorgen. Ze begon daarmee te laat, raakte in de war, maar verstopte dat zo schattig onder een verlegen glimlach dat we enkel overbleven met hartverwarmende herinneringen.
Na een chaotische ‘Stoned again’ dat zorgde voor meeknikkende kopjes en enkele uitgewisselde vuistjes tussen Salvadores en de bassist, werd het publiek klaargestoomd voor schaduwrijk gedans met ‘Half man half shark’. Marshall biechtte op een Eden Hazard-fan te zijn en kocht het publiek finaal om met ‘Baby blue’ en ‘Easy easy’. De letterlijke duisternis daalde dan onomkeerbaar neer op de anonieme flatgebouwen die achteraan het podium opdoemden. Marshall kwam nog even dag zeggen met ‘Out getting ribs’. King Krule had dus nog veel oud materiaal in zijn koffer zitten. Zijn muziek vraagt tijd en wie weet hebben we tegen volgende keer wel helemaal ‘Man alive!’ verteerd om alles mee te kunnen brullen.
Wie Okay Kaya’s passage veel te kort vond, kan snel terug komen naar de AB. Daarnaast vinden we er binnenkort ook Bombay Bicycle Club en Commander Spoon terug.