Eerder dit jaar tekende hiphopformatie Injury Reserve voor een van de betere debuten in het genre. Het album is vrij gevarieerd met zowel explosieve bangers als meer introspectieve nummers. Het bracht het trio voor de tweede keer naar ons land dat de plaat op een net zo schizofrene manier zag vertalen in een live-context als op het album met laaiende stroboscopen in de hoofdrol.
Het voorprogramma werd verzorgd door Taylor Skye, lid van het experimentele popduo Jockstrap. Een stevige noisepop-beat trapte zijn set af dat al snel transformeerde in meer kleurrijke melodieën die het desoriënterende geheel uit zijn voegen zag barsten. Skye zélf zong er weemoedige autotune-klaagzangen over, zoals we tegenwoordig wel vaker horen in het genre. Hij viste qua invloeden duidelijk uit dezelfde vijver als enkele artiesten uit het PC Music-collectief of revelatie 100 gecs (waar de hoofdact van de avond recent nog een remix voor maakte) hoewel in vergelijking met die voorbeelden het werk van Skye toch wat braver klonk. Toch verveelde de show niet wat voornamelijk kwam door de grote variatie in de set: van industriële beats met geknipte en geplakte vocals tot technobassen met funky synths erover die elkaar in een sneltempo opvolgden.
Daarna betrad Injury Reserve zelf het podium. Althans, daar gingen we van uit, want door het extreme stroboscoopgebruik hadden we het nooit door gehad als er gewoon drie andere kerels met een gelijkaardige lichaamsbouw stonden. Vanaf de eerste seconde gingen de flikkerlichten in overdrive, waardoor we eerder naar een soort schaduwspel zaten te kijken dan een hiphopconcert. Dit had een enorm intens effect tijdens het eerste deel van de set dat volgestouwd zat met bangers. Het begon nog relatief rustig met ‘Koruna & lime’, maar daarna ging het dak eraf door nummers als ‘GTFU’, ‘What’s goodie’ en ‘Eeny meeny minie moe’.
Vanaf ‘What a year it’s been’ bouwde de set af in intensiteit en moesten de kille stroboscopen steeds meer plaats ruimen voor een warmer geel licht. Het was echter nog steeds een grote spot die achter het trio stond waardoor ze nog steeds niet bijzonder goed zichtbaar waren hoewel het voor een iets gemoedelijkere sfeer zorgde. Dit deel bereikte z’n hoogtepunt in het intieme ‘North pole’. Het koppel dat voor mijn neus ‘poppers’ stond te snuiven op een verse over Ritchie With a T’s overleden vriend paste niet echt in het decor, maar daar kan de groep zelf ook niets aan doen.
Daarna mochten de stroboscopen weer aan en begon de groep aan het derde en laatste luik van de show. ’S on ya chest’ en ‘Gravy n biscuits’ vormden een groovy een-tweetje hoewel de pompende nummers nadien helemaal de show stalen. Het op plaat zo speelse ‘Jawbreaker’ werd live omgevormd tot een harde, industriële versie, zonder z’n meezingkwaliteit te verliezen. ‘Oh shit!!!’ werd live haast op dubbele snelheid gespeeld, waardoor de songtitel perfect onze reactie op de track beschreef. ‘Jailbreak the Tesla’ – hun beste nummer – was zoals verwacht pure waanzin. Bij gebrek aan Aminé, die op de studioversie de tweede helft van het nummer verzorgt, werd het nummer maar geremixt tot een overweldigend industrieel soundscape.
Afsluiter was net zoals op de nieuwe plaat het soulvolle ‘Three man weave’, een passend einde voor een sterke show. Tijdens dit nummer verscheen Ritchie With a T op het podium met een theetje in de hand – grappige verwijzing naar zijn artiestennaam of is de recensent te obsessief op zoek naar slechte woordgrappen? Na het optreden nam het trio uitgebreid de tijd om hun publiek te bedanken om zo enthousiast te reageren bij hun eerste optreden op Belgische grond. De 25+’ers werden hierbij extra geprezen, want blijkbaar geeft die leeftijdscategorie altijd verstek in de Verenigde Staten. Over Injury Reserves album schreven we eerder al dat hun doorbraak stilaan mag komen en deze show bevestigde alleen maar deze stelling. Injury Reserve gaf een van de sterkere hiphopshows die we al zagen, van de overweldigende sfeer tijdens de hardere nummers tot de geslaagde intieme momenten.
Deze maand kan je in Trix onder andere Blood Red Shoes, Echo Beatty en Cult of Luna aan het werk zien in Trix. Een volledig overzicht van de programmatie vind je op de site.