Na zo’n anderhalve maand begint de geheelonthouding op concertvlak bij elke muziekliefhebber serieus te knagen. De popvernieuwers en internetgoeroes van 100 Gecs wisten gelukkig de perfecte manier om de pijn te verlichten: Square Garden, een festival volledig georganiseerd in Minecraft. De line-up was om duimen en vingers bij af te likken en alle inkomsten gingen integraal naar Feed America, een goed doel dat mensen in crisistijden van voeding voorziet. Vanwege het verschil in tijdszones gingen de festiviteiten bij ons door van middernacht tot vier uur, maar dat hield ons niet tegen om samen met honderden andere Gecsfans de nacht in te duiken en te ontdekken hoe een online festival eraan toe gaat.
Het concept was uiteindelijk erg simpel. Wanneer het festival begon werd er op de site van 100 Gecs een audiostream gestart waar alle sets na elkaar afgespeeld werden. Ondertussen werd er een discordgroep opgezet waar alle aanwezigen samen de muziek konden beleven en hun favoriete artiesten konden hypen. Iedereen die de juiste versie van Minecraft in bezit had kon daarnaast ook inloggen in de server en verdwalen in de rijkelijk gedetailleerde wereld die de organisatoren voor de gelegenheid gebouwd hadden. Wij raakten pas rond de derde set effectief in de server omdat er problemen waren door het vele volk dat tegelijk wilde inloggen, maar de muziek en de chatgroep konden we al probleemloos meevolgen. Uiteindelijk gaf het wachten het hele gedoe nog een extra authentiek festivalgevoel.
In het midden van de wereld stond een gigantische boom waar je in kon klimmen, met in de top het “podium”. De avatars van de artiesten die op dat moment op de stream te horen waren stonden dan vooraan op een stenen tafel te springen, terwijl alle aanwezigen tegen elkaar liepen en in het rond sprongen alsof het om een echte moshpit ging. De organisatoren beseften ook dat vier uur lang op spatiebalk drukken na een tijdje gaat vervelen, en voorzagen dus een volledig terrein waar je vrij op kon ronddwalen. Naast het feit dat de omgeving er erg feeëriek uitzag, zat hij ook vol grappige easter eggs die verwezen naar de artiesten die op de line-up stonden. Zo kon je grote containers vinden gevuld met ‘dumb bitch juice’ en ‘rich bitch juice’, was er een Starbucks-parodie genaamd GFOTYbucks en kon je ergens in een grot Tommy’s geheime cash stash vinden. Rondlopen in Square Garden voelde aan alsof je Alice was in een digitaal Wonderland.
En dan was er nog de muziek zelf, die van begin tot einde pure waanzin uitademde. De openingsset van 99jakes b2b Alice Gas bestand uit pompende, opgefokte happy hardcore vol monotone autotune-zanglijnen en sleurde ons genadeloos mee in de post-ironische internetenergie waar heel het festival rond draaide. Meteen daarna volgde een set van Parry Gripp, een man die vrolijke rocknummertjes over voedsel maakt en niet zou misstaan op het eerste communiefeest van je neefje. Het zorgde voor een heel bizarre atmosfeer, maar iedereen in de chat was er zo hard op aan het hypen dat we niet anders konden dan ervan genieten.
Als er een rode draad doorheen de avond te trekken viel, dan was het wel het remixen van nummers die een cultstatus behaald hebben op het internet. Zo begon Charli XCX haar set met een mashup van haar eigen ‘Vroom vroom’ en Soulja Boys ‘Crank dat’ en in de set van Gupi b2b Fraxiom hoorden we een nightcoreversie van ‘Caramelldansen’. Dorian Electra trapte hun set dan weer af met een mengeling tussen hun eigen ‘Flamboyant’ en DJ Snakes ‘Turn down for what’. Wie de hele avond lang luisterde kreeg constant hilarische referenties toegesmeten en alterneerde constant tussen grinniken achter het scherm en headbangen met de koptelefoon op.
De set waar we op voorhand het minst van verwachtten was die van Cashmere Cat b2b Benny Blanco, maar dat bleek onterecht. De twee DJ’s hadden een heerlijke mix van foute hits voorzien, waaronder ‘Barbie girl’ en ‘Cotton eye Joe’. De enige artiest die ons niet helemaal wist te bekoren was Tommy Cash. De Estse rapper had gewoon enkele van zijn eigen nummer aan elkaar geplakt zonder er verder iets mee te doen, waardoor hij de manische energie van de andere artiesten gewoon niet kon evenaren. Van Kero Kero Bonito hadden ook gevreesd dat ze wat te licht zouden uitvallen tussen al het sensationele popgeweld, maar ook zij wisten hun nummers wat extra energie te geven door bijvoorbeeld enkele jungleritmes eronder te monteren.
En dan was er nog de hoofdact van 100 gecs die de hele boel op poten gezet hadden. Na drie en een half uur aan nightcoreremixen, hardstylestampers en autotune anthems was het moeilijk voor het duo om met een apotheose te eindigen, maar ze hadden alles uit de kast getrokken om toch maar de gekste van de avond te zijn. Hun set was verrassend gitaargericht. We hoorden onder andere een metalversie van een kinderrijmpje, enkele geautotunede poppunk nummers en iets dat klonk als een veredelde parodie op Limp Bizkit. Verder hoorden we onder andere een remix van Parry Gripps ‘Last train to Awesometown’ en een soort Gecs-interpretatie van een kampvuurliedje. Als we alles zouden beschrijven wat er tijdens deze 25 minuten gebeurde zouden we een hele review op zich nodig hebben, want elke minuut kwam er wel een onverwachte wending. Eindigen deden de twee wel met een nummer dat we kenden: hun Fishcenter-uitvoering van ‘800db cloud’, waardoor het zowaar even leek alsof er zelfs echt live opgetreden werd.
Voor veel mensen zal deze avond waarschijnlijk too much geweest zijn, maar wie bereid was om volledig mee te gaan in het verhaal van post-ironische bangers had een schitterende avond. Zijn Minecraftfestivals een waardig alternatief voor echte optredens in de toekomst? Tuurlijk niet, daarvoor mist het gewoon het authentieke concertgevoel. In een periode waarin we het noodgedwongen even zonder optredens moeten stellen, is het wel een geniaal alternatief om toch samen met honderden andere mensen samen muziek te kunnen beleven. Ik heb vier uur lang zitten bouncen en shaken achter mijn computer, en ik ben er 100 Gecs en alle andere artiesten dankbaar voor.