Elk jaar weer kan je op Les Nuits af en toe ervaren welke alternatieve muziek er op en onder de taalgrens allemaal leeft. Gisteren lieten we vandaar Lyenn en Field Music links liggen om ons onder te dompelen in de eclectische sounds van onze Franstalige vrienden. De (alt)pop van Alice On The Roof, de exotica van FùGù Mango en de pyschedelica van La Femme maakten ons programma uit.
Voor de gelegenheid bracht Alice On The Roof in een overvol Grand Salon niet de lichtvoetige en vluchtige synthpop die we van haar kennen, maar speelde ze een akoestische set achter een vleugelpiano. Waar de opvallende zangeres met het roze haar nergens echt het verschil weet te maken met haar liedjes op plaat, werd al snel duidelijk dat ze live wel een grote troef in handen heeft: haar mooie stem. Ofwel laat zo’n akoestische set je ijskoud, ofwel word je er helemaal melig van, en dankzij die bijzondere vocals werd het gisteren overduidelijk het laatste. In Alice’s wereld maakte het niet echt uit of ze in een ABBA-cover ‘Dancing queen’ wel zoals het hoorde uitsprak, het draaide om de gevoelens die ze telkens weer in fijnzinnig en flexibel stemgeluid wist te verpakken. Het deed ons allemaal een beetje denken aan Tobias Jesso Jr.’s optreden in een Grand Salon vorig jaar: spring in ‘t veld tussen de nummers, heel emo tijdens de songs. Misschien wist de artieste zich wel zo goed in te leven omdat het een eenmalige vertoning was, maar uiteindelijk doet dat er niet toe en betoverde ze gewoonweg haar dikbetalende fans met mooie covers (ook Oscar & the Wolf en Beirut passeerden de revue), fijne hitjes (gestript was ‘Lucky you’ haar beste) en een supermooi liedje dat nog niemand eerder gehoord had.
De Brusselaars van FùGù Mango wisten ons vervolgens naar een behoorlijk goed gevulde Chapiteau te lokken met een vrij tot zeer goeie livereputatie. Het is niet moeilijk om te begrijpen vanwaar die lovende woorden komen, op een podium transformeert de zanger zich duidelijk tot een rasentertainer, terwijl de exotische ritmes gemaakt zijn voor grote zalen en al snel iedereen aan het dansen krijgen. In de Botanique werden we vooral verrast door een inventieve outro die overschakelde op een groovy cover van ‘Golden brown’. Een hoogtepunt omdat de groep daar genoeg ruimte liet aan de instrumentatie om haar ding te doen. Elders misten we die swingende exotica in de set en na verloop van tijd begon de zang ook gewoon steeds meer te irriteren. Met z’n schreeuwerige vocals miste de frontman de finesse om de opzwepende ritmes aan te vullen met even prikkelende vocals en de samenzang met z’n zusje Anne werkte zelfs ronduit contraproductief. Hier en daar hoorden we het gladde van Hot Chip wel in Vincents keel ontluiken, dat is duidelijk de richting die FùGù Mango’s liveshow in de toekomst meer uit moet.
Een video die is geplaatst door Indiestyle.be (@indiestylebe) op
La Femme mag bij ons dan niet echt een grote naam zijn, ze wisten wel de Chapiteau van Les Nuits uit te verkopen. Onlangs sprak ondergetekende met iemand over de randomness van Française Bonnie Banane haar muziek en luidde de conclusie: spoiled rich kid met te veel vrije tijd. Gisteren beseften we echter dat die absurditeit echter typisch Frans is – misschien zelfs typisch Franstalig, als je de olijke bende van Le Colisée aan het werk ziet. Ook bij La Femme was er dus een duidelijke Franse ironie op het podium te merken, naast een ander typisch Frans product: psychrock (geen wonder dat Kevin Parker een voorkeur voor het land heeft). Die combinatie werkt wel, omdat het genre niet per se een authentieke of oprechte performance vraagt en zeker de disco-getinte grooves en de olijke sfeer een match made in heaven bleken. Af en toe hielden de afstandelijke vocals je zo wel tegen om helemaal in de psychedelica weg te zinken, maar over het algemeen wist de band dankzij een strak tempo de balans wel goed te houden. Dat wierp duidelijk ook zo z’n vruchten af: er was een duidelijk uitzinnig festivalsfeertje, waarbij de groep het publiek op een gegeven moment zelfs moest aanmanen om een beetje te kalmeren. Kortom: Les Nuits kenden een sterke start.
Verslag door Thomas Konings, foto’s van Imke Van Steenkiste (La Femme en FùGù Mango) en Charlotte Bidée (Alice On The Roof)