Op de jaarlijkse talentenwedstrijd van De Beloften werd HEISA dit jaar verkozen als winnaar. Ze treden daarmee in de voetsporen van Lagüna vorig jaar en onder andere The Bony King Of Nowhere en Intergalactic Lovers een aantal jaar terug. HEISA kan dit jaar rekenen op de steun van Democrazy en het conservatorium Gent. Eerder dit jaar bracht de groep z’n debuutalbum uit, en een recensie daarvan vind je hier terug. Lees verder voor een verslag van de wedstrijd.
Dit bericht bekijken op Instagram
Het concours was alweer aan zijn vijftiende editie toe, die naar goede gewoonte in het Coyendanspark in Gent werd gehouden. Het miezerige en grijze weer zorgde ervoor dat de de opkomst wat minder was dan normaal. Dat kon de finalisten hun enthousiasme niet deren. De zes finalisten waren Abudhabi vzw, HEISA, Mooneye, Okkupeerder, Orkatrofee en Screens. Die laatste mocht de finale in de late namiddag aftrappen waarna achtereenvolgens iedereen een kwartiertje de tijd kreeg om het beste van zichzelf te geven. Het was goed om te zien dat de wedstrijd dit jaar zo divers was met welke soort bands er allemaal speelden. Er was bijvoorbeeld melancholische jazz, frisse hiphop, indierock en een streep stevige rock.
Screens’ experimentele, en bij stukken zelfs een beetje elektronische jazz met vooral Warre Van De Putte (saxofoon) in de hoofdrol, paste perfect bij het toen nog wat bewolkte Coyendanspark. De recente frisse wind die in het jazzlandschap wordt geblazen door onder andere Nordmann of Steiger inspireerde hen duidelijk. Daarna was het de beurt aan Okkupeerder, een rap-collectief dat zowel in het Frans als het Nederlands teksten bracht. De dynamiek tussen de twee talen werkte zeer aanstekelijk met twee enthousiaste mc’s die met hun raps sociale en politieke problematieken willen aankaarten. De band, wiens klanken wat deden denken aan de beats van Le Motel op de Moral-albums van Roméo Elvis, klonken fraai met zelfs enkele strepen gitaarwerk. Het catchy ‘Niet alles wat blinkt is goud’ zit nog steeds in m’n hoofd.
Omstreeks half zes mocht Abudhabi vzw het podium betreden. De groep valt eigenlijk vrij moeilijk in het hoekje te zetten, zeker met een naam als deze, met nummers die indie, rock, blues en zelfs een streep noise bevatten. Het heerlijke ‘Ragtown’ deed denken aan nummer dat van die andere gekke Gentse band, Shht kon zijn geweest. ‘The devilish town’ was tevens een voltreffer. Mooneye was mijn persoonlijke favoriet voor vandaag. Michiel Libberecht heeft zich na een solocarrière sinds dit jaar omringd met een volledige band. Hij bracht nummers van zijn eerste ep. Zijn stem is duidelijk het speerpunt al moest de band zeker niet onder doen dankzij meeslepende zang en sterke instrumentatie. Vervolgens mochten we ons een beetje verwarmen met de muziek met Orkatrofee. De band rond Joost Lambert bracht dromerige Nederlandstalige popnummers met teksten die wat weghebben van Eefje De Visser.
De laatste band, HEISA, ging uiteindelijk met de bloemen lopen voor zowel de prijs bij de jury als de publieksprijs. Ze klonken live even scherp als op plaat. Stevige riffs, woeste soundscapes à la Tool en onberekenbare climaxen. Een meer dan terechte winnaar.