De tweede dag Eurosonic Noorderslag wordt gekenmerkt door een hoop over en weer geren tussen het noorden en zuiden van Groningen. Keuzestress is er niet, de lange rijen om de zalen binnen te raken zorgen vandaag voor de selectie van de volgende acht namen.
Als The Parrots hun naam hebben gekozen omdat het geheel klinkt als een kleurrijke chaos, dan bewijst dit maar weer dat Socrates het bij het rechte eind had. Hoewel de garagerock van het Spaanse trio met die hoop achtergrondgeschreeuw nochtans niet al te snugger klinkt, is het wel erg leuk. De Beurs krijgt door al die rillerige gitaren en zwoele bassen zowaar een heus sixties-schoolbalgevoel, al vallen daar hopelijk iets minder ola’s te bespeuren. Ook wanneer een gitaarsnaar breekt, is het plezier niet over bij deze jonkies. De zanger duikt vrolijk het hongerige publiek in en waant zich even een rockster van de bovenste plank. Dit kan nog wel wat worden.
Dan heeft de Noorse Aurora iets minder noten op haar zang. Figuurlijk dan toch, want bij momenten klinkt de engelachtige popzangeres bijna meerstemmig op zichzelf wanneer ze deint op de dromerige muziek die doet denken aan lentebriesjes en lavendelvelden. De vergelijking met het bloemenmeisje in Florence Welch is hierbij nooit erg ver weg, al was het maar omdat beide dames wel in een trance lijken te verglijden als ze op het podium staan. Over die ‘Life on mars’-cover zijn ongetwijfeld heel wat verschillende meningen terug te vinden, want eerlijk is eerlijk, in deze versie klinkt het iets te breekbaar.
Dan is Liss een stuk minder feëeriek te noemen. Het Deens viertal brengt r &b met een resem, doordachte extra’s waarin vooral de elektronicamixen best te pruimen vallen. Er wordt duchtig geëxperimenteerd met een groovy geluid, tempowissels die heerlijk tegen de heupen schurken en synths die als dikke regendruppels door de bas heen vallen. De veelvuldige loops werken allemaal behoorlijk bezwerend, om nog maar van de stem en moves van frontman Søren Holm te zwijgen.
Een blik op de lange rij voor Black Honey is genoeg om te weten dat Vant de andere logische keuze is. De Britten waren eerder al terug te vinden in het voorprogramma van Royal Blood en dat heeft het viertal duidelijk geen windeieren gelegd. Het gaat er stevig aan toe wanneer de band ervandoor raast met een mengelmoes van garage, postpunk en zelfs even een vleugje indie waarin geen moment rust terug te vinden valt. De vergelijking met The Vaccines is hierbij nooit ver weg.
Ook Fews mag zich verwachten aan een propvolle zaal. Terecht, de Zweden – met thuisbasis in Londen – hebben inmiddels een stevige hit te pakken met ‘The zoo’, een shoegaze-single die zo snel tot in de toppen van je tenen kruipt dat je onderuit wordt gezwierd. Zo ver gaat het nog net niet op Eurosonic, al werken de spontane gitaarlijnen en fikse geluidmuren wel de ene na de andere climax in de hand met het hypnotiserende ‘Ill’ als absoluut hoogtepunt.
Ongetwijfeld hangt ergens in het repetitielokaal van Yung (eerste foto) het motto gewoon gaan aan de muur. Het viertal is het type band dat erg graag zo hard en zo snel mogelijk doorramt zodat het niemand zou verbazen als hier al eens een gitaar sneuvelt. De melodische punk doet vooral denken aan wat Metz doet, al klinkt hier een stuk meer grunge en indierock door. En ondanks de razende sound valt steeds op dat de Denen controle bewaren in al wat ze doen, iets dat in deze muziekcontreien al eens stevig mis kan gaan.
Fùgù Mango is een van de betere bewaarde Belgische geheimen. Het is afrobeats troef bij dit vindingrijk viertal, dat hiermee de Minerva Zuiderdiep razendsnel opwarmt tot het publiek zich in tropische sferen bevindt. Het popfunkgeluid klinkt lekker fris, zoet en fruitig en vormt hiermee een aangename afwisseling in al het gitaargedruis. De shakers en bongo’s doen lustig hun werk om het gedans wat in de hand te werken, al schuwt de band ook geen akoestisch vingerknipmoment.
Het Londense Pumarosa (foto) zorgt voor wat gemengde gevoelens. Er gebeurt veel, heel veel, waarbij modernistische psychrock, gloompop en new wave elkaar in de achtergrond voorzichtig afwisselen. Te voorzichtig, zo blijkt. De show gaat af en toe in de richting van een moment, maar weet dat pas te bereiken wanneer aan het eind single ‘Priestess’ wordt losgelaten op een publiek dat na een wisselend halfuur wat op zijn tandvlees is gaan zitten. Bij de afsluiter komen echter de dansbare gitaarlijnen en gelaagde electronica echt tot hun recht en doen de dwingende vocalen van Isabel Munoz-Newsome hun ding. “You dance, you dance.”
Foto’s van Bart Vander Sanden, meer foto’s vind je hier.
Eurosonic Noorderslag is inmiddels helemaal uitverkocht. Meer info vind je hier.