Elk jaar wordt in de binnenstad van Brugge het gezellige festival Moods! georganiseerd. De zwoele zomeravond leende zich perfect voor de akoestische gitaar van Conor O’Brien. Onder zijn alias Villagers bracht de Ier begin dit jaar de breekbare plaat ‘Darling arithmetic’ uit. De eenvoud ervan bracht ons terug naar zijn straffe debuut ‘Becoming a jackal’ uit 2010 waaruit we gisterenavond heel wat te horen kregen.
Op 5 augustus 2015 speelden Villagers op het binnenplein van het Belfort in Brugge. Caroline Vandekerckhove was erbij om foto’s te maken, Tiffany Devos pende het verslag.
Zwaaiend daalde de kleine zanger de trappen van de binnenpleinmuren van het belfort af naar het podium. Solo zette O’Brien ‘Ship of promises’ uit dat debuut in, gevolgd door een renditie van nieuwer nummer ‘Everything I am is yours’. De gelijkenissen tussen de eerste en laatste plaat, zorgden ervoor dat die middenin, ‘{Awayland}’, een beetje naar de achtergrond verschoof. Zo werd ‘Nothing arrived’ bijvoorbeeld vertaald naar de akoestische sound die intussen geassocieerd wordt met Villagers. De muzikanten leenden zich ook niet voor de grootse geluiden van het over het hoofd geziene broertje. Met enkel een pianiste en drummer, die tegelijk de bugel bespeelde, was de band gestript naar de essentials.
Gezeten op de oranje plastieken stoeltjes voelden we een eerste rilling toen de muzikanten er voor de eerste keer bij kwamen. Bij inval van het refrein van ‘Set the tigers free’ zetten de drie een zuivere samenzang in die voor een beetje magie zorgde. De vleermuis die tijdens het volgende nummer over het binnenplein fladderde, maakte de zonsondergang in de middeleeuwse stad compleet. Net toen we wat in midtempo’s bleven steken, haalde O’Brien ‘Memoir’ boven. Het is een nummer dat hij schreef voor Charlotte Gainsbourg, maar terug eigen maakte. De spooky oeh-oeh’s van de pianiste, het iets hogere tempo en de wel heel expliciete tekst zorgden voor een tweede rilling.
Een derde werd niet veroorzaakt door het frisse windje dat toen net opstak, maar was het gevolg van de inleving die de frontman vertoonde in ‘Hot scary summer’, een nummer over homofobie. Je moest wel naar de teksten luisteren van de bebaarde Ier, want niemand articuleert zo netjes als hij. Ten slotte was de laatste rilling weggelegd voor het eerste bisnummer ‘Becoming a jackal’ waarvoor de zanger besloot zijn versterking (band én boxen) achterwege te laten en ons zachtjes aanmaande de woorden van het refrein mee te fluisteren.
O’Brien beroerde met zijn kenmerkende stem en onderhoudende teksten. We gokken dat slechte livereviews weinig voorkomen op het palmares van Villagers, maar deze avond in het hartje van Brugge in de schaduw van het belfort was echt speciaal. Dat beaamde de zanger met een “I’ll never forget this night”.
Setlist:
1. Ship of promises
2. Everything I am is yours
3. Set the tigers free
4. Dawning on me
5. Twenty seven strangers
6. My lighthouse
7. The Soul Serene
8. Pieces
9. Courage
10. Nothing arrived
11. Memoir
12. So naïve
13. Hot scary summer
14. Little bigot
_____________
15. Becoming a jackal
16. That day
Cactus Muziekcentrum programmeert vanavond nog Guido Belcanto op Moods!. Info, tickets en de volledige concertkalender voor het najaarsprogramma vind je op hun website.