Foto’s Tina Herbots, verslag Jason Callewaert
De teletijdmachine van Professor Barabas was vanavond neergepoot in de Orangerie van de Brusselse Botanique en stond ingesteld op de sixties. Tenminste, zo leek het want met Elephant Stone en The Black Angels stonden twee groepen op de affiche die er hun levensdoel van maken mensen terug te katapulteren naar de tijden waarin LSD-trips nog hip waren.
Het Canadese Elephant Stone had ondergetekende op voorhand al heel enthousiast gekregen. Tijdens het beluisteren van de SoundCloud van de groep konden we al horen dat ze uit hetzelfde vaatje als The Black Angels tappen. Ook hun muziek baadt in dezelfde psychedelische sfeer als de headliners van de avond. Ze bezitten echter een sterke troef: zanger en bassist Rishi Dhir speelt namelijk ook hét instrument van die periode, de sitar. Ze omschrijven hun genre dan ook toepasselijk als Hindie Rock. Origineel, vinden wij dat. Live bracht Elephant Stone een set die te pruimen viel, maar niet altijd even hard kon boeien. Ze beschikken echter wel over enkele puike popnummers en de schaarse sitarsolo’s waren even intrigerend als hypnotiserend. Binnen enkele weken komt hun tweede album uit, voor iedereen die zelfs maar een kleine hippie in zich meedraagt een niet te missen release.
The Black Angels zelf putten dan weer voornamelijk uit dezelfde setlist als die van op Rock Werchter eerder deze zomer en dus ook uit hun recentste album ‘Indigo Meadow’. De volgorde van de songs werd echter wel door elkaar gegooid. Niet dat het erg veel uitmaakt, want The Black Angels is één van die bands die telkens hetzelfde nummer geschreven hebben, maar er wel mee wegkomen. Trage, bezwerende rock, melodieuze gitaren en hypnotiserende vocals laten je al gauw in een roes verkeren waardoor je zou zweren dat ze vandaag speciaal wat acid tussen het gerstenat gemengd hebben.
En ondanks die eenheidskoek blijkt het vijftal toch enkele hits geschreven te hebben. Zo worden onder andere het nieuwe ‘Don’t Play With Guns’, ‘Entrance Song’ en magistrale afsluiter ‘You On The Run’ op applaus onthaald. Tussendoor schreeuwen enkele fans in de uitverkochte Orangerie ook verzoeknummers en liefdesverklaringen naar het podium. Zanger Christian Bland is de enige die er niet stoïcijns bij blijft en af en toe bespeuren we een glimlach onder die eeuwige pet van hem.
We hoorden iemand na hun optreden in The Barn zeggen dat er eigenlijk niet veel te zien is op het podium. Dat is waar en wie zich niet in enkel maar de muziek kan verliezen, kan het daar moeilijk mee hebben. Ditmaal had de groep daar echter goed op geanticipeerd door psychedelische visuals te voorzien. Zo kwamen we terecht in iets wat leek op die oude Windows-screensaver waarin de logo’s op je afkomen, werden livebeelden door een caleidoscoop gehaald en werd het zebramotief, al dan niet over een halfnaakte deerne, niet geschuwd. En eerlijk is eerlijk, het droeg bij tot de totaalervaring.
Een grote groep zal The Black Angels wel nooit worden. Daarvoor zijn ze niet origineel genoeg en zijn de songs te monotoon. Maar dat neemt niet weg dat ze al enkele goede platen gemaakt hebben en dat hun concerten de beste manier zijn om dicht bij The Velvet Underground anno 1967 te komen. En dat doen ze als geen ander.
De twee groepen spelen samen op 22.09 in L’aeronef in Rijsel (info en tickets). Elephant Stone keert daarna terug naar Nederland en speelt op 3.10 in Ekko, Utrecht (info en tickets), op 4.10 in Eureka, Zwolle (info en tickets) en op 5.10 in Rotown, Rotterdam (info en tickets).
In de Botanique spelen de komende weken onder andere The Boxer Rebellion (12.09), Ceremony/// (19.09) en Kate Nash (24.09). Klik hier voor info en tickets.