Midden in de drukte van Les Nuits was er een niet te missen rustpuntje in het Grand Salon de Concert. De veelbelovende folknieuwkomer Flo Morrissey stond er naast ’s werelds favoriete nieuwe pianojongen Tobias Jesso Jr.
-
Tobias Jesso Jr. -
Tobias Jesso Jr. -
Tobias Jesso Jr. -
Tobias Jesso Jr. -
Flo Morrissey -
Flo Morrissey -
Flo Morrissey -
Flo Morrissey -
Walter Hus
Tobias Jesso Jr, Flo Morrisey en Walter Hus speelden op 13 mei in het Grand Salon op Les Nuits Botanique. Bert Savels ging kijken en kwam met deze foto’s terug, het verslag is van Thomas Konings.
De twintigjarige Flo Morrissey pakte de gezelligste zaal van de Botanique in met haar prachtige stem. Die associeerden we nog het meest met de gouden keeltjes van Lana Del Rey (de manier van zingen vooral) en Angel Olsen (zonder de doorleefdheid van diens vocals dan) en zwierde sierlijk en galmend door de ruimte. De Britse wist met haar meer dan volwassen en niet echt klassiek mooie zang bovendien ergens in de hoge tonen te blijven, waar de sound zelfs bijna ijl werd. Wat de instrumentatie betreft, was de set eerder spaarzaam. Meestal begeleidde ze zichzelf met gitaar, een enkele keer kroop de artieste achter de piano. In een veredelde huiskamer-setting als die van het Grand Salon bleek dat wel te werken, maar de vraag of die aanpak ook in een grotere zaal uit de verf zal komen, drong zich wel op. Voorlopig bleek er verder nog ruimte voor verbetering in het songmateriaal, gisterenavond was het vooral buzzhitje ‘Pages of gold’ dat indruk maakte.
Wat maakt Tobias Jesso Jr. nu zo speciaal? Als die vraag zich al opdrong bij het debuutalbum van de Canadese sensatie, dan was ze nog dubbel zo relevant bij ’s mans optreden. Zijn zang was niet zo bijzonder als die van Flo, zijn pianospel deed vermoedelijk weinig monden openvallen en de combinatie van de twee kon je moeilijk als uniek bestempelen. Daarnaast klonken de liedjes misschien iets spaarzamer dan op plaat, maar was er eigenlijk niet al te veel verschil tussen de live- en opgenomen versie.
Misschien is Tobias gewoon de juiste man op het juiste moment. Momenteel treedt er niemand anders op de voorgrond met gelijkaardige, tijdloze en vooral klassieke pianoliedjes, hoewel er mogelijk wel nood aan is. Want zeg nu zelf, heb je tussen het beluisteren van al die arty, noisy of opgeblazen poppy toestanden nooit eens nood aan iets normaals? We denken het wel. Jesso Jr. is de normcore-muzikant die je niet wil meenemen naar een andere wereld, maar net in de realiteit blijft.
Verder bleek hij ook de man die net zo makkelijk afwisselt tussen een lach en een traan, en pure schoonheid en verstoring daarvan als tussen een boterham met choco en een met kaas. Als ‘Hollywood’ in de Botanique eerst het emotionele relaas was van ’s mans pre-‘Goon’-levensweg, dan werd het einde bijna hilarisch met Tobias zijn geïmproviseerde toetergeluiden. Eigenlijk had Tobias zo’n trucjes en grappige bindteksten ook niet nodig om meer optimistische en donkere gevoelens te combineren; zijn songs op zich waren al een balansoefening.
Het zijn dan ook niet zijn mopjes die we uiteindelijk zullen herinneren na deze eerste passage in België. Wel blijft de schoonheid van een nuchtere man zijn eerlijke liedjes hangen. Hoewel de Canadees nogal hopeloos was toen hij aan zijn eerste solomateriaal begon te schrijven, zijn z’n liedjes een prachtige reflectie van de krullenbol zijn kopzorgen, bonkende hart, maar ook – en dan zeker live – van zijn relativeringsvermogen, waardoor zijn muziek normaal en vooral authentiek overkomt.
Les Nuits Botanique programmeren de komende dagen nog Aurora (14.05), Lapalux (15.05) en TOPS (16.05). De volledige concertagenda vind je op de website van de Botanique.