-
Mount Kimbie -
Mount Kimbie -
Mount Kimbie -
Mount Kimbie -
Mount Kimbie -
Palsembleu
Foto’s Tina Herbots, verslag Tom Peeters
?, Mount Kazbek: de Griekse God Prometheus steelt het vuur van zijn confraters en geeft het aan de mens. Als straf wordt hij vastgeketend aan Mount Kazbek, waar een adelaar zijn lever dagelijks opvreet.
2390 voor Christus, Mount Ararat: Noach strandt na de Bijbelse zondvloed met zijn Ark vol dieren op een piek in het oosten van het huidige Turkije.
1924, Mount Everest: in een poging om als eerste man het dak van de wereld te bereiken, stort de Brit George Mallory samen met zijn klimmakker Andrew Irvine de dood tegemoet in de Himalaya.
2013: Mount Kimbie: met een ferm tweede album in de achterzak en een glorieuze doortocht op Pukkelpop vers in het geheugen verschijnen Kai Campos en Dominic Maker in de Botanique.
Wanneer onwetende vrienden ons vragen om Mount Kimbie te omschrijven, verliezen we steevast onze gebruikelijke eloquentie en komen we doorgaans niet verder dan “drugsmuziek”. De elektronische soundscapes van het Londense duo klinken als een soundtrack van de verfilming van een verloren gewaand boek van Hunter S. Thompson. We twijfelen er niet aan dat de drugsconsumptie van een deel van het publiek in Botanique een middelgrote Colombiaanse stad van werkgelegenheid kan voorzien, maar je hoeft je helemaal niet tegoed te doen aan nicotine, valium, Vicodin, marihuana, xtc of alcohol om de show te smaken.
Campos en Maker hebben niets van het ethos van rocksterren. Het zijn simpele Britse kerels die in hun doordeweekse T-shirt op het podium verschijnen. Je ziet ze zo in een garage in Peckham staan, ware het niet dat hun muziek onwaarschijnlijk ingenieus in elkaar zit. Zonder franjes en grote gebaren spelen ze een set die evenveel plukt uit debuut ‘Crooks and Lovers’ en opvolger ‘Cold Spring Fault Less Youth’ (we vermoeden dan de beide heren het niet eens geraakten over de titel van hun tweede album en dat dit het compromis was). Maar dat doen ze niet klakkeloos. Er is ruimte voor improvisatie. En terwijl Campos en Maker regelmatig hun knopjes laten voor wat ze zijn en een gitaar aangespen, voegt een percussionist in de achtergrond haast anoniem subtiel drumwerk toe aan het geluidstapijt.
Dit is clubmuziek voor mensen die niet van clubs houden, techno voor mensen die ook weleens een boek lezen, R&B voor mensen die niet kunnen dansen, indie voor mensen die het beu zijn om te kijken naar vier zwetende jongens met gitaren, psychedelica voor mensen die nu ook weer niet zó veel drugs nemen. Het soort muziek waarvoor muziekjournalisten, handen in het haar, ten einde raad weinigzeggende adjectieven als pulserend en betoverend bovenhalen. Het publiek – redelijk tam begonnen – wordt wilder hoe verder de set vordert en beweegt aritmisch op de muziek. Een auditie bij So You Think You Can Dance zullen ze er niet succesvol mee door spartelen, maar het zal de aanwezigen worst wezen.
Het hoogtepunt volgt tijdens het laatste nummer van de reguliere set: degenen die zich afvroegen hoe de volgende vulkaanuitbarsting van de Vesuvius zal klinken, konden hier het antwoord vinden. Dat vat het optreden van Mount Kimbie nog het best samen: muziek uit de toekomst.
Botanique programmeert binnenkort onder meer Baths (20.11), Summer Camp (01.12) en Kurt Vile & the Violaters (2.12). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.