Vijf jaar, zo lang geleden is het dat ondergetekende Dan Snaith alias Caribou aan het werk zag in de Chateau van Pukkelpop in de vroege namiddag. In de tussentijd was er het zijproject Daphni, een megalomane mixtape en de uitstekende plaat ‘Our Love’. Na de Botanique in het najaar was nu de AB aan de beurt om het nieuwe materiaal in voor te stellen.
De geluidsinstallatie werd uitvoerig getest door Koreless, een jonge snaak die van achter een veel te lage tafel zijn aanvankelijk ambient geluidsgordijn optrok. Er werd opvallend veel aan knopjes gedraaid zonder dat het publiek doorhad wat de man juist uitspookte. Naarmate de zaal voller liep, liet Koreless meer uptempo, op stevige bassen gefundeerde beats op ons los, die het publiek onthaalde op een enthousiast applaus. Zichtbaar nerveus bedankte Lewis Roberts de aanwezigen, waarna hij zich met z’n rugzak snel in de coulissen verstopte. Dat de Schot tekende op het Young Turks-label belooft dat we snel meer van hem zullen horen.
Caribou en Koreless speelden op 10 maart 2015 ten dans in de AB te Brussel. Bart Vander Sanden was erbij om de Canadezen in beeld te brengen. Mattias Goossens schreef het verslag.
Meteen werden de laatste zaken in gereedheid gebracht voor Caribou. De band kwam zelf even soundchecken waarbij Snaith een grijns niet kon onderdrukken toen enkelingen in het publiek hem zelfs herkenden ondanks z’n bibliothecarisbril. Op het podium waren vier uit de kluiten gewassen halve discobollen verspreid rond twee drumkits, die net als het ritme in Caribou’s muziek een centrale rol zouden spelen tijdens het optreden. Bij opkomst schopte Snaith snel z’n sneakers uit en nam hij plaats achter een synth terwijl ‘Our love’ werd ingezet. Het nummer transformeerde de AB meteen tot een nachtclub, badend in een paarse gloed.
‘Silver’ en ‘Mars’ haalden het tempo naar beneden waardoor de nadruk kwam te liggen op het samenspel van de muzikanten. Het siert Caribou dat ze zoveel mogelijk live brengen – er werd zelfs een blokfluit bovengehaald in het knallende ‘Odessa’. Na drie nummers uit de recentste plaat was ‘Found out’ het eerste oudje dat moeiteloos aansluiting vond bij het nieuwe materiaal. Het hypnotiserende ‘All I ever need’ deed de eerste rijen zwijmelen: de eenzaamheid der priemgetallen klonk in de handen van ex-wiskundige Snaith nog nooit zo hartstochtelijk. ‘Bowls’ kenmerkte zich niet enkel door veel koebel, maar ook door drie percussionisten die langzaam verstrengeld raakten in de aanzwellende synths. In ‘Jamelia’ zocht bassist John Schmersal even de spotlights op, waarna ‘Back home’ alweer teerde op onze weemoed.
Er werd uitsluitend uit Caribou’s recente oeuvre geput, waardoor het niet verraste dat het beste van ‘Swim’ en ‘Our love’ in de finale geserveerd werd. ‘Odessa’ kreeg iedereen weer aan het dansen, waarna ‘Your ove will set you free’, laagje per laagje werd opgebouwd, naar een climax werkte die deels verloren ging doordat de gitaar niet helemaal doorkwam. Een minpuntje dat snel vergeten was toen ‘Can’t do without you’ werd ingezet. Het nummer betekende de grote doorbraak voor de Canadees en de AB zong extatisch mee met Snaith. Daarmee was de reguliere set afgelopen, waarna de bandleden geheel volgens de regels van het spel al snel terug achter hun instrumenten kropen om een denderende versie van ‘Sun’ in te zetten, waarin veel ruimte was voor beredeneerd geëxperimenteer en Dan Snaith zelf even aan de kant ging staan om zijn band gade te slaan. Na een trip van tien minuten juichte een zichtbaar voldane Caribou het publiek een laatste keer toe. Mocht je deze zomer van plan zijn je grote liefde eindelijk aan de haak te slaan, lijkt het optreden van Caribou voorlopig de beste gelegenheid. ‘Can’t do without you’ spookt in elk geval nog steeds door ons hoofd.
Lees hier onze review van ‘Our love’.
Caribou speelt op donderdag 25 juni op Rock Werchter (info & tickets).
De AB programmeert binnenkort o.a. Paon (18.03), STUFF. (19.03) en The Spectors + Newmoon (25.03). Een volledig overzicht van alle optredens en meer info vind je hier.