Door een “calamiteit” (in de woorden van Chris Dusauchoit) viel een vijfde van de line-up van vrijdag al weg. Jake Isaac kon namelijk niet op tijd in Brugge geraken door transportproblemen. Er was ook niet genoeg tijd om nog een vervanger te vinden, dus het Cactusfestival in het Minnewaterpark begon iets later dan voorzien.
Op 10 juli zakten Grace Jones, Goose, Gabriel Rios en Perfume Genius af naar het Minnewaterpark in Brugge voor het Cactusfestival. Nick De Baerdemaeker trok naar de West-Vlaamse hoofdstad en nam foto’s. Het verslag is van Simon Kremar.
Na een gewelddadige en ietwat plotse intro met daverende bassen kwam het optreden van Perfume Genius eerder langzaam op gang. Aangezien het grote publiek nog moest aankomen, was het nog vrij rustig en had het begin niet zo veel impact. Doordat het publiek vrij statisch bleef en door de ongepaste planning van het optreden (“I don’t really have any daytime songs”, zei hij zelf), zag de frontman er bij momenten nogal ongemakkelijk uit. Desondanks haalde Mike Hadreas wel weer uit met nummers als ‘Grid’ en ‘Queen’. Al bij al bracht de artiest, ondanks zijn pogingen om er meer schwung in te brengen, een aarzelende opener van het festival.
Gabriel Rios zorgde dan weer wel voor een geslaagd optreden, en zelfs voor het eerste hoogtepunt van de dag. Alleen met een gitaar en een kickdrum begon hij zijn set, waarna hij al snel vergezeld werd door zijn band bestaande uit cello, contrabas en een kopersectie. Rios speelde voornamelijk materiaal uit zijn laatste ‘This marauder’s midnight’, met de occasionele hits ‘Angelhead’ en ‘Broad day light’ in de mix. De hoogtepunten waren natuurlijk ‘Gold’, waarbij er al voorzichtige danspasjes verschenen bij de toeschouwers en de afsluiter, een “Cuban song” volgens Rios. Hij slaagde erin om het publiek volledig mee te krijgen en de dankbaarheid kwam duidelijk van beide kanten.
Net zoals haar optreden onlangs op Parklife verscheen Grace Jones met veel gevoel voor show, beschilderd en gemaskerd op het podium. Ze had eveneens een heuse backingband mee, en die begeleidde haar meer dan behoorlijk. Ze speelden tussen de hitjes (‘Libertango’, ‘La vie en rose’, ‘Pull up to the bumper’) enkele nummers van het nieuwe materiaal, dat zich profileerde als Jamaicaanse dub. Wat ook niet ontbrak aan de show waren de talloze outfitwissels, van een strooien rok tot een strak, zilverkleurig vestje met een glinsterende bolhoed. Even kwam ook een acrobaat met paal en een vlaggenzwaaier de show iets levendiger maken. Plots probeerde de zangeres ook zelf wat te zwieren aan een horizontale bar, maar dat verliep niet probleemloos. Jones viel naar beneden, vlak achter het drumstel. Na dit korte moment van paniek, stond ze zelf weer recht en was alles terug in orde. Het zag er in ieder geval uit alsof ze al een paar glaasjes op had. Als laatste trucje bracht ze al hoelahoepend ‘Slave to the rhythm’, doch met de hoelahoep één keer te laten vallen. Het was een indrukwekkende show, maar Grace Jones liet dus, jammer genoeg, hier en daar wel een steekje vallen.
Bij Goose passeerden ook de hitjes de revue. Alhoewel ‘Black gloves’ en ‘British mode’ misschien wat gedateerd klonken, was het park wel helemaal mee. De set kwam redelijk traag op gang en was aanvankelijk nogal repetitief, maar naar het midden toe nam die een grotere vaart met de combo ‘Control’ en ‘Can’t stop me now’ en kreeg de band hun toeschouwers zelfs aan het springen. De lichtshow zorgde mee voor het spektakel-effect, terwijl het niet altijd even duidelijk was wat er gebeurde op het podium. Uiteindelijk sloot het collectief degelijk dag één van het festival af met ‘Words’ en ‘Synrise’.
Cactus Festival gaat dit weekend nog door met onder andere dEUS, Jessie Ware en Sohn. Meer informatie op de website.