Foto’s Bram de Greve, verslag Tiffany Devos
Botanique programmeerde een triple bill in de Orangerie gisterenavond. Aftrappen deden we met Aidan & The Italian Weather Ladies, in zijn biografie omschreven als een folkrocker uit Dublin met een stel Belgische muzikanten. Op het podium stonden inderdaad een folkrocker met bindteksten en français en twee muzikanten. Akoestische gitaren, een drumbox en eenmalig een dwarsfluit zorgden voor een typisch folkgeluid à la early Villagers. Wat blijft bij? Het a capella nummer met billenklets als percussie.
Zelf hadden Villagers Luke Sital-Singh meegebracht, een jongeman uit Londen met een mooie stem die netjes switcht tussen zijn akoestische en elektrische gitaar. Hij maakt prima luisterliedjes en doet van die uithalen met zijn stem, maar was weinig origineel. Och, hij is nog jong en we zien veel potentieel. He’ll be back.
Twee voorprogramma’s betekent ongeduld om het Ierse vijftal terug te zien. Naar aanloop van hun nieuwe plaat zorgden ze ook al voor onrust bij de fans door het nummer ‘The Waves’, dat wat elektronischer leek dan we gewoon waren. Villagers stond gisterenavond echter voor de eerste keer op het grootste binnenpodium van de Botanique, die nieuwe plaat lijkt uiteindelijk dus toch nog goed te zijn uitgedraaid. En de nieuwe songs van Conor O’Brien en co lijken ook live allerminst te ontgoochelen.
Wanneer het kleine figuur van O’Brien tevoorschijn komt, kan je niet anders dan verbaasd worden door het unieke stemgeluid dat het ventje voortbrengt. Verder is O’Brien ook een perfectionist, te horen aan de perfect gestemde instrumenten en de uitgekiende afwisseling tussen trage en snelle, oude en nieuwe nummers, zodat de set geen seconde ging vervelen. Halverwege zaten we met een ongeïdentificeerd keyboardprobleem dat voor wat fronsende wenkbrauwen bij onze perfectionist zorgde, maar na een aantal songs werd dit opgelost.
Het nam niet weg dat de songs van ‘{Awayland}’ ongelooflijk goed en groots klonken, met volle pianomelodieën, indrukwekkende drums en welklinkende gitaren. Beter dan op plaat, sprong ons te binnen bij de iets rauwere versie van ‘Judgement Call’. En ook qua performance meenden we op bepaalde momenten een grootsheid te herkennen die een Coldplay-vibe afgaf waarbij O’Brien, zich verliezend in de muziek, ontpopte als echte frontman.
Maar ook oude songs zorgen voor erg sterke momenten, zoals wanneer O’Brien het nummer ‘The Meaning Of The Ritual’ alleen op akoestische gitaar inzet en met enkel zijn stem de Botanique-bezoekers aan zijn lippen kleeft. Hij raakt alle noten als vanzelf en met zijn typisch articulerende zangstijl verhaalt hij met overtuiging zijn avonturen. Je zou voor minder fan worden.
Enkele maanden terug stond Villagers nog in het voorprogramma van Grizzly Bear, de band is echter uitgegroeid tot een volwaardige headliner. Zelfs het grootste festivalpodium zullen ze kunnen inpakken, daar zijn we zeker van.
Setlist:
1. Grateful Song
2. Home
3. Set The Tigers Free
4. Passing A Message
5. The Meaning Of The Ritual
6. The Bell
7. Memoir
8. The Pact (I’ll Be Your Fever)
9. Earthly Pleasure
10. Judgement Call
11. Nothing Arrived
12. Rhythm Composer
13. Becoming A Jackal
14. The Waves
15. Ship Of Promises
———————————————————
16. That Day
17. My Lighthouse
18. On a Sunlit Stage
Botanique programmeert binnenkort onder meer Matmos + Belle Du Parvis (21.03), Troy Von Balthazar (03.04) en Stornoway + Brasstronaut (13.04). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.