Ja! Eindelijk was het een dag met veel volk, veel sfeer, én veel zonnestralen. Met nieuw ingeslagen energie begonnen we met veel zin aan deze festivaldag.
Verslag Yanni Ratajczyk, foto’s Xavier Marquis
Eerst was het de beurt aan de Britse groep The Charlatans. Ondertussen beschikken zij over heel wat songmateriaal (de band bracht al elf albums uit), wat het normaal mogelijk maakt om een gevarieerde show op poten te zetten. Toen de band opkwam ging de aandacht direct naar zanger Tim Burgess, dit omwille van het opvallende gordijn van geblondeerd haar voor zijn ogen. In het begin van de set zat het geluid niet helemaal goed, gitaar en drum kwamen ruimschoots over de zang en bovendien is Burgess een frontman van het dromerige, in zichzelf gekeerde type. Vaak zagen we hem met zijn ingebeeld zwaard (in het verlengde van de microfoon) afschuwelijke schepsels doodslaan. Het is wel leuk om dit even te volgen, maar voor de rest had de band moeite om de aandacht van het publiek te trekken. Naar het einde van de set toe kwamen de heren iets meer los, de laatste twee nummers, waaronder het bekende ‘The Only One I Know’, waren dan ook het beste wat de band ons te bieden had.
Als tweede optreden stond het Noorse Röyksopp gepland. De twee heren Torbjørn Brundtland en Svein Berge staan bekend om de energierijke electropop die ze brengen. Ook was hun optreden ingekleed met allerlei attributen zoals rare maskers, jassen (die soms ook verrassend veel licht geven) en een robotachtig kostuum. Röyksopp was niet alleen gekomen maar had ook twee zangeressen mee genomen: één ervan was verkleed in een zwart kostuum inclusief masker en als kers op de taart was de excentrieke Robyn te gast op het podium in Lokeren. Deze electropopkoningin zorgde mee voor het hoogtepunt ‘The Girl And The Robot’, en ook ‘What Else Is There’ deed het live goed. Tijdens deze set hebben we ons niet verveeld en dat konden we ook zeggen van het andere (soms wat oudere) publiek dat voor New Order gekomen was. Röyksopp fungeerde dus perfect als opwarmer voor de headliner.
Eindelijk was het de beurt aan New Order. Deze invloedrijke groep die ontstond als reïncarnatie van Joy Division plande slechts een paar optredens in Europa, maar besliste toch om af te zakken naar Lokeren. Ondertussen zijn de heren (en vrouw) al wat ouder, maar toch bewezen ze nog relevant te zijn. Luister maar eens naar hedendaagse synthpop en je zal er wel wat invloed van New Order in ontdekken. In de eerste helft van het concert hoorden we geweldige live-uitvoeringen van onder andere ‘Crystal’ en ‘Ceremony’. Het enige wat leek te mislukken waren de grote projecties op scherm achter de band. De projector bleek namelijk niet heel het beeld te kunnen projecteren op het doek. Gelukkig was dit geen dooddoener want er stond een band die het muzikaal gezien erg goed deed. Met ‘Isolation’ werd nog eens teruggeblikt op het Joy Division-verleden en naar het einde toe zette heel het publiek het op een dansen bij nummers als ‘True Faith’, ‘Blue Monday’, en ‘586’. Natuurlijk was het jammer dat Peter Hook (de originele bassist die ontdekte dat een basgitaar de rol van een leadgitaar kan overnemen) er niet bij was, maar het gezelschap kon zich wel redden. Wanneer de groep het podium afstapt kregen we nog één bisnummer en uiteraard was dit de grootste hit van Joy Division, iedereen was het erover eens: ‘Love, love will tear us apart, again’.
Na New Order bleef er nog wat volk op het plein, gelukkig zorgde de Lokerse Feesten nog voor een afsluiter. Trentemøller mocht een DJ-set komen afleveren. Beginnen deed hij met een remix van ‘Lullaby’ van The Cure , waarna hij het plein nog een tijd wist te amuseren met allerlei remixen.
De Lokerse Feesten zetten de komende dagen nog onder meer dEUS en The Subs op de affiche. Klik hier voor tickets, het volledige programma en verdere info.