Foto’s Céline Looze, verslag Filip Van Der Elst
We hadden bij het optreden van Fun. in de Ancienne Belgique een gelijkaardig gevoel als bij het beluisteren van hun tweede album ‘Some Nights’. Ook live maakten de songs geregeld een fletse indruk, en ook op een podium lijkt Fun. meer een marketingproduct dan een stevige band met een bakken muzikaal talent of rock ‘n roll uitstraling. Maar Fun. sloeg er wel in – de naam zegt het zelf – om een hoop plezier te maken en om dat met de aanwezigen te delen. Een kwaliteit waar wij ons op een zondagavond al aardig in kunnen vinden.
Er was trouwens nog een goede reden om naar de AB af te zakken: met Walk the Moon als voorprogramma kregen we immers een behoorlijk mooie double bill voorgeschoteld. Het viertal uit Ohio veroverde de hitlijsten al met de single ‘Anna Sun’, en hun recent verschenen plaat bevat duidelijk meer van dat moois. Ons lijkt het een kwestie van tijd vooraleer een song als ‘Tightrope’ zich een weg naar de radioplaylists baant. Veel moeilijks is er weliswaar niet aan: een oeh hier en een handklapje daar, maar dat recept paste perfect in de sfeer van gemakzucht die de avond beloofde te kleuren. En opnieuw, dat hoeft helemaal geen slechte zaak te zijn. Wij houden wel van een vleugje lichtvoetigheid, en iedereen met een voorliefde voor aanstekelijke indiepop wordt zeker aangeraden om het titelloze debuutalbum van Walk the Moon in huis te halen.
Hét risico van one-hit-wonders is dat driekwart van de zaal enkel op die ene hit staat te wachten. Dat was in zekere mate ook bij Fun. het geval, maar bij deze bende hipsters (ideale schoonzoon als zanger? Check! Trendy retro-kledij? Check!) werd het wachten op ‘We Are Young’ behoorlijk draaglijk. Want eigenlijk hebben ze nog wel een aardig repertoire aan fijne songs in hun valies zitten. De kitsch wordt niet bepaald gemeden en er is meer nodig dan een set oude kleren om een jaren ’50 swingsfeertje te verkrijgen. Maar het funky ritme van ‘It Gets Better’ of de bombastische opbouw en dito refrein van ‘Carry On’ waren wel voldoende om de frisheid te bewaren.
Hoewel we ons dus zeker vermaakt hebben, is het onmogelijk om de zwakke punten over het hoofd te zien. De band lijkt zeker niet te bestaan uit virtuoze muzikanten: zo kan de blonde toetseniste/gitariste ons zeker krijgen, maar haar toegevoegde waarde bleek eigenlijk pas echt in de weinige momenten dat ze haar mooie stem mocht gebruiken. De toetsenist zag er dan weer uit alsof hij veel liever thuis in de zetel naar ‘Deadline 14/10’ had gekeken. Een fel contrast met zanger Nate Ruess, die een keer of tien teveel vertelde hoe geweldig hij dit wel allemaal niet vond, en die ons bijwijlen iets teveel aan een uit de kluiten gewassen Justin Bieber deed denken.
Het slot van de set bood enkele verrassende elementen die Fun. toch met een voldoende huiswaarts sturen. De uitgeklede versie van ‘The Gambler’ helde over naar de juiste kant van de grens tussen intens en emo, en de cover van Rolling Stones’ ‘You Can’t Always Get What You Want’ was zelfs voor een aspirant-tienermeisjesband als Fun. behoorlijk rock ‘n roll. En daartussen uiteraard het voorspelbare ontploffingsmoment: ‘We Are Young’ klinkt ook zonder gastzangeres Janelle Monae groots en stevig. Maar geef ons dan toch maar toegift ‘Some Nights’, met een opzwepende drum en fijn refrein waarmee Fun. bewijst het ABC van de popmuziek goed begrepen te hebben.
Live Nation zet binnenkort onder meer Scissor Sisters (08.10), Tame Impala (16.10) en Patrick Wolf (31.10) op het podium van de AB. Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.
Album verdeeld door Warner Music