Foto’s Bart Vander Sanden, verslag Filip Van Der Elst
Het was gisterenavond waarschijnlijk de laatste keer dat we Two Door Cinema Club nog eens in een relatief kleine zaal als de Orangerie aan het werk konden zien. Dat dit optreden in een mum van tijd uitverkocht was en er al een nieuwe datum geprikt werd in de Ancienne Belgique in maart bevestigt dat vermoeden alleen maar. Je kan ook moeilijk zeggen dat ze het niet verdienen: twee sfeervolle platen en een livereputatie om U tegen te zeggen, zorgvuldig opgebouwd over de jaren heen. Two Door Cinema Club is een van die bands met een instant feestgarantie, en dat was in de Botanique niet anders. Een zomergevoel putje november, het is eens iets anders.
We hebben al pakken slechtere voorprogramma’s gezien dan Kowalski. De vergelijking met Two Door Cinema Club beperkt zich heus niet alleen tot de vaststelling dat ze beiden uit Bangor, Noord-Ierland afkomstig zijn. Kowalski maakt eveneens aanstekelijke popmuziek met een opvallend elektronische touch. Hoekige en tegelijkertijd dromerige melodieën resulteerden in een uiterst fijne set die zeer aandachtig gevolgd werd. Soms was het allemaal nog wat te braaf, maar het nog te verschijnen debuutalbum van deze heren mag je zeker in de gaten houden. Het afsluitende Get Back is alvast een mooi zoethoudertje.
Bij de binnenkomst van Two Door Cinema Club viel ons meteen op dat zanger Alex Trimble zijn babyface stilaan verliest. Dat staat meteen ook symbool voor de ietwat meer volwassen sound die Two Door op hun recentste worp ‘Beacon’ etaleert. Concludeer daar vooral niet uit dat het jeugdig enthousiasme uit de groep verdwenen is. ‘Beacon’ klinkt net zo fris en zonnig als debuutplaat ‘Tourist History’, maar kan rekenen op een vollere sound en is wat ons betreft iets blijvender. Het stond dan ook in de sterren geschreven dat de debuutsingle van het nieuwe album ‘Sleep Alone’ de set mocht openen. Het viertal (eigenlijk trio, want drummer Benjamin Thompson is geen volwaardig bandlid) maakte daarmee meteen hun mission statement voor de avond bekend: er moet en zal gedanst worden.
En inderdaad, het duurde slechts enkele nummers voor de spring-in’t-velds van de Orangerie zich op de eerste rijen verzamelden en zich enthousiast in beweging lieten brengen door de messcherpe melodieën van Two Door Cinema Club. Dat poppier-dan-popplaten als ‘Do You Want It All’ en ‘This Is The Life’ al snel in de strijd werden geworpen, heeft daar zeker ook een rol in gespeeld. Het publiek danste enthousiast op nieuwe feelgoodsongs als ‘Next Year’ en deed als vanouds vergeefse pogingen om het refrein van klassieker ‘Something Good Can Work’ mee te lippen.
Het moet wel gezegd: wij zien Two Door Cinema Club liever op een festivalweide. Hun muziek is gemaakt om beluisterd te worden met een brandende zon in het aangezicht. Niet dat dit anderhalf uur onvervalste pop begon te vervelen, integendeel. De zet om traditionele afsluiter ‘I Can Talk’ naar halverwege de set te verplaatsen werkte, en ook de keuze voor het extatische ‘Eat That Up, It’s Good For You’ vlak voor de bisnummers viel goed in de smaak.
Anderzijds slopen bijwijlen de vermoeidheid en routine in hun set, wat ook niet onlogisch is als je sinds juni quasi non-stop aan het toeren bent. En het ontbreken van een prachtnummer als ‘Settle’ ten koste van te slap materiaal als ‘Pyramid’ en ‘The World Is Watching’ hadden wij ook liever anders gezien. Maar plaats daartegenover de euforie die zich van de zaal meester maakte toen de opzwepende refreinen van ‘Someday’ en ‘What You Know’ door de zaal galmden, en wij vermoeden dat er maar weinig mensen ontevreden huiswaarts gekeerd zullen zijn.
Botanique programmeert binnenkort onder meer Great Lake Swimmers + Zammuto + Dusted (02.12), Bonaparte + Tim Fite (10.12) en Neil Halstead + Coffee Or Not (21.12). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.