Foto’s Bart Vander Sanden, verslag Thomas Konings
Nu de storm rond ‘Wildest Moments’ gaan liggen is, stond Jessie Ware gisterenavond in een al lang uitverkochte club van de AB voor haar eerste echte zaaloptreden in België. Voor zowel het publiek, als Ware zelf voelde het optreden aan als een exclusieve kans voor de echte fans. In maart staat de popdiva nog eens terug in de Ancienne Belgique, maar dan wel in de grote zaal.
Het voorprogramma werd verzorgd door Coely. De Belgische hip-hop sensatie, die ons doet denken aan Azealia Banks, verwierf in korte tijd bekendheid door haar hitje ‘Ain’t Chasing Pavements’. Dit agressief gebrachte nummer knalde ook live. Maar de Antwerpse met Congolese roots kan duidelijk meer dan rappen. Dat bewees ze met een mooie a cappella cover van Alicia Keys’ ‘A Woman’s Worth’. Over haar bewerking van ‘Seven Nation Army’ kunnen we dan weer minder positieve dingen zeggen; de song gaat gewoon niet samen met hip-hop. We zijn benieuwd of Coely het verder kan schoppen dan een one-hit-wonder, want buiten ‘Ain’t Chasing Pavements’ stellen haar eigen nummers nog niet veel voor.
Jessie Ware, ravissant als altijd, heeft duidelijk podiumervaring opgedaan de afgelopen maanden. Op Pukkelpop leek ze nog wat onzeker en plakte ze aan haar microfoonstatief, gisteren was daar helemaal geen sprake meer van. Geregeld pakt ze de microfoon uit de standaard en maakt ze theatrale gebaren.
Ook haar nummers worden met grotere gebaren gebracht dan op plaat. We merkten in Club 69 al dat Ware graag haar krachtige stem laat horen, in de AB ging ze daar nog een stapje verder in. Ook de elektronica is minder subtiel en wordt vervangen door een bandgeluid, waarin de gitaar vaak de overhand heeft.
Meestal klinkt dat allemaal heel fijn. Openingsnummer ‘Devotion’ is een stevige binnenkomer die er zeker mag wezen. Ook ‘Night Light’ is smullen dankzij de extra inbreng van de gitarist. Met het leuke, pas uitgebrachte ‘If You Love Me’ gaat Ware wat meer richting commerciële r&b en dat zorgt voor een prettige afwisseling in de set. In ‘Sweet Talk’ horen we de Londense op haar best en ook ‘Taking In Water’ is een hoogtepunt. Dat emotievolle nummer kan de theatraliteit best hebben en wij stonden dan ook uit volle borst mee te zingen met ons favoriete guilty pleasure.
Een paar songs konden ons daarentegen minder overtuigen. ‘Still Love Me’ werd kapot gemaakt door een overbodig gitaarriffje, ‘What You Won’t Do For Love’ klonk slap en overtuigingsloos en in ‘No To Love’ hadden we graag wat meer vaart gehoord in plaats van overbodig vocaal gepronk.
De diva sloot het optreden af met haar twee grootste hits. Een trage, sensuele versie van ‘Wildest Moments’ kon iedereen bekoren, en het magistrale ‘Running’ deed ons hart een paar slagen sneller slaan. Deze grote madam is duidelijk klaar voor de grote zaal.
De AB programmeert binnenkort onder meer Maya’s Moving Castle + Ian Clement (27.11), Crystal Castles + Zucchini Drive (10.12) en Vive La Fête (18.01). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.
Album verdeeld door Universal Music