Foto’s Bart Vander Sanden, verslag Bart Somers
Na meer dan tien vermoeiende festivaldagen sloten wij gisterenavond Les Nuits 2012 af met Gravenhurst en support Peter von Poehl. Erg boeiende festivaldagen waren het. Electric Guest, Esmerine, Grimes, Perfume Genius en Django Django zijn slechts enkele van een mooie reeks hoogtepunten. Botanique bewees eens te meer de vinger aan de pols te hebben. We kijken nu al uit naar de najaarskalender van de Brusselse zaal. Maar eerst hebben jullie nog een verslag van gisterenavond te goed, uiteraard.
Peter von Poehl mocht in de Rotonde het eerste slotakkoord spelen als opwarmer voor Gravenhurst. De blonde Zweed (ja die bestaan echt) hield het erg rustig, en liet zich op het podium enkel vergezellen door een vriend met een strijkinstrument, vermoedelijk een cello. Het repertoire van von Poehl is ons totaal onbekend, al wekte hij gisteren wel onze interesse op, vooral door zijn erg knappe zang, te vergelijken met die van Art Garfunkel in ‘Bridge Over Troubled Water’. De ingetogen akoestische folk liet weinig aanwezigen onberoerd.
De Rotonde, die al gezellig gevuld was voor het voorprogramma, liep bijna tot de nok vol voor Gravenhurst. Ondanks een mooi repertoire met als we goed tellen vijf full albums, komen Nick Talbot en zijn groep niet om de haverklap voor concerten naar België. Op een uur tijd bracht het gezelschap, dat deze keer naast Talbot bestond uit een dame op bas en keys en een andere op drums, een bloemlezing uit zowat alle langspeelplaten die ze uitbrachten. Met ‘I Turn My Face To The Forest Floor’ en ‘Damage’ kregen we als opener twee songs uit het relatief oude ‘Flashlight Seasons’ te horen. Ook liedjes uit ‘The Western Lands’, ‘Fires In Distant Buildings’ en het recente ‘The Ghost In Daylight’ passeerden de revue.
Putte het trio uit alle platen, dan lag de uitvoering van de songs telkens erg dicht bij hoe ze zouden klinken als ze op de laatste Gravenhurst-plaat hadden gestaan: erg ingetogen en heel akoestisch. De shoegaze- of noise-uitbarstingen die het studiowerk van de groep soms zo kenmerken, bleven bijna helemaal achterwege. Enkel tijdens de afsluiter van het concert barstten alle duivels een keer los. We kunnen niet beweren dat Gravenhurst in deze hoedanigheid saai uitviel. Wie Nick Talbot hoort zingen, vraagt zich af hoe het komt dat de man niet bekender is. Niet alleen is hij gezegend met een uitstekende stem, hij zit ook al jaren als buitenbeentje bij het hippe Warp-label en heeft songs die er staan. En hij is grappig, of wat dacht je van een quote als “we’re playing in a botanical garden but I’m sweating like a houseplant”.
Wie dacht dat Gravenhurst nog terug zou komen voor een bisnummer was eraan voor de moeite. Met zo’n portfolio aan songs had de groep een net-niet uitverkochte, voornamelijk met 30-plussers gevulde Rotonde best wel op een toegift kunnen trakteren, vinden we. En zo verlieten we de zaal na een sterk concert toch nog met een slecht gevoel, en begrijpen we wat beter waarom Gravenhurst niet bekender is. Mag het een beetje meer zijn een volgende keer?
Botanique zet binnenkort onder meer Ariane Moffatt (01.06), Tu Fawning (02.06) en Skip The Use (04.10) op het programma. Klik hier voor tickets, de volledig kalender en verdere info.
Gravenhurst live zien kan binnenkort in Tourcoing (Le Grand Mix, 30.05, info & tickets).
Album verdeeld door V2