Zelden was de hype voor een optreden in de ABClub zo groot als voor het concert van Alt-J (∆) gisteren. De band bracht in mei van dit jaar hun debuutplaat met de terechte naam ‘An Awesome Wave’ uit, en sindsdien kan het niet meer stuk voor het Britse viertal, met als kers op de taart het winnen van de prestigieuze Mercury Prize voor beste Britse album van het jaar.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat het optreden van de groep in Brussel binnen no time volledig uitverkocht was (amper een paar uurtjes na de aankondiging ervan) en dat veel fans wanhopig op zoek waren naar een ticket. Het ging zelfs zo ver dat naast de gewoonlijke smeekbedes voor tickets aan de deur ook een cameraploeg van TV Brussel aanwezig was om de fans te vragen wat er zo speciaal was aan deze band. Iets wat moeilijk uit te leggen is, omdat juist dat onverklaarbare hetgeen is wat Alt-J zo geweldig maakt.
Eenmaal binnen werd het duidelijk dat het niet enkel hun muziek is die zo speciaal is, maar eigenlijk het gehele totaalpakket. De band trekt hun fascinatie voor de driehoek volledig door in al hun hebben en doen. Zo was het aan de merchandise-stand mogelijk om een ketting te kopen met de driehoek, of hittegevoelige shirts met hetzelfde teken. Bovendien hing er een gigantische lichtgevende triangel op achter het podium.
Toen de groep om half 9 het podium betrad werd het duidelijk dat hun succes nog niet naar hun hoofd gestegen is. Hoewel ze er absoluut niet onzeker uitzagen waren ze wel bijzonder schuchter en dankbaar dat ze mochten optreden. Een goede zaak naar onze mening. Minder positief was de toonvastheid van de harmonieën tijdens de interlude voor ‘Tessellate’ in het begin van de set. Het was ronduit pijnlijk om aan te horen hoe vals de band samen probeerde te zingen, zeker omdat dit geen enkel probleem was tijdens hun passage op Pukkelpop in augustus. Nu, het zou ons niet verbazen als de stem van zanger Joe Newman gewoon wat moegezongen was van een ongetwijfeld zwaar uitputtende tournee, en na een warm theetje klonk hij al direct een pak beter.
De rest van de set was daarentegen prima. Nummers als ‘Breezeblocks’, ‘Something Good’ en ‘Matilda’ klonken net als op hun cd uniek, spannend en intrigerend, en er was geen enkel moment van verveling te merken in hun performance. Dat voordeel heb je met een dijk van een debuutplaat waarop er gewoonweg geen slechte nummers staan. Ook leuk: hun cover/mix van ‘Still Dre’ van Dr. Dre (het instrumentale gedeelte) en ‘Slow’ van Kylie Minogue (de vocals). Zoiets klinkt op papier misschien vreemd en geforceerd, maar de band heeft overduidelijk genoeg talent om hier iets daadwerkelijk goedklinkends van te maken.
Na een mooie versie van de hit ‘Taro’ besloot Alt-J om het podium te verlaten en om niet meer terug te komen, na amper een vijftigtal minuutjes. Te kort? Misschien, maar mooie liedjes duren eenmaal niet lang, en het is beter dat de band nu rustig de tijd neemt om nieuw werk te schrijven in plaats van haastig een tweede album uit te brengen.
Setlist:
1. Intro
2. Interlude I
3. Tessellate
4. Something Good
5. Dissolve Me
6. Fitzpleasure
7. Slow Dre
8. Matilda
9. Breezeblocks
10. Ms
11. Bloodflood
———————————-
12. Hand-made
13. Taro
Alt-J live zien kan begin 2013 op de PIAS Nites in Brussel (Tour&Taxis, 15-16.02, info & tickets).
Album verdeeld door PIAS