De openingsavond van het Brugse Moods was een ware thuismatch voor West-Vlaanderens strafste poëten: Het Zesde Metaal met Brihang als voorprogramma. Ondanks de onheilspellende donkere wolken stroomde het volk vrijdag toch toe op de Burg, al dan niet met een regenjas in de hand.
Brihang, echte naam Boudy Verleye, werd aangekondigd als “fluwelen hip-hop; altijd gevoelig, maar nooit sentimenteel”. Op het podium stonden enkele verwarrende verkeerssignalisaties die blijkbaar symbool stonden voor de werf die zijn tweede plaat momenteel is. Waarschijnlijk snel even meegepikt op zijn weg naar Brugge? Geen probleem, het is vergeven en vergeten. Zijn set bestond vooral uit nummers van ‘Zolangmogelijk’, Brihangs wondermooi debuut dat ondertussen al dateert van 2016. A capella begint hij het publiek toe te zingen. Al rijmend en al mijmerend, maar altijd met subtiele humor en absurde oneliners die het publiek al lachend meezingt. De bewerking van ‘Wicked streets’ van J.Bernardt, omgedoopt tot ‘Lange laan’ lijkt ondertussen een onmiskenbaar Brihang-nummer. Vergezeld door DJ Essence die samples scratcht en Brihang ondersteunt van beats sloot De Nieuwe Lichting-winnaar van 2014 af met de sterke singles ‘Morsen’, ‘Wieder’ en ‘Balanceren’. Voor die laatste klom hij naar goede traditie op een ladder midden in het publiek. Sympathiek en spontaan, maar serieus en doordacht. Op muzikaal vlak waren onze verwachtingen meer dan voldaan, de regen bleef echter nog even uit.
Even later mag Het Zesde Metaal onder leiding van Wannes Capelle het podium eigen maken. Met hun uitstekende livereputatie en goed ontvangen laatste plaat ‘Calais’ staat de groep een volle Burg te wachten. Al snel blijkt dat Het Zesde Metaal over een sterk en breed repertoire beschikt met nummers als ‘Gie den otto en ik’ of ‘Dag zonder schoenen’. Ook ‘Ploegsteert’ valt al vroeg in de set. Terwijl indrukwekkende bliksem net niet op onze hoofden inslaat en het publiek bang of ongeduldig wacht op de regen, raast de vijfkoppige band door hun set. De tijd wordt uit het oog verloren en de kasseien onder onze voeten lijken plots minder hard. Ze focussen op de pientere arrangementen van nummers zoals ‘Liefde’ en ‘Calais’ en vooral op de teksten van Capelle (waar ook bassist Robin Aerts aan meeschreef).
“Stel u voor dat het nooit meer zou regenen” zegt Capelle na een uur. Aanmanend tot een regendans krijgt hij niet enkel ons maar ook de weergoden aan het dansen. Na ‘Naar de wuppe’ waarbij zoals gehoopt Brihang mee op het podium springt, regent het kort maar krachtig. Het volk ontvangt de regen met applaus en gejuich en blijft nog even voor de twee bisnummers. Termen als kleinkunst of dialectpop laat ik bewust achterwege. Het is de schoonheid die telt en die was meer dan aanwezig.
West-Vlaams als lingua franca? Het werkt. En niet alleen in Brugge. De combo het Zesde Metaal en Brihang is haast succesvoller geworden dan garnaalkroketten met salade. Ze deden het al in de AB, op Boomtown en binnenkort op Boterhammen In Het Park op 27 augustus.