“It will end in tears” stond te lezen boven de toegangsdeur van het Better Oblivion Community Center-gebouw dat achteraan het podium opgesteld stond. Kwestie van meteen de juiste sfeer te scheppen. Het ontmoetingscenter van Bright Eyes-frontman Conor Oberst en Phoebe Bridgers reist momenteel door Europa voor wat de introductiestem aankondigde als “a celebration of light and sound”. Helemaal euforisch was deze meeting nochtans niet. Foto’s door Michelle Geerardyn
Opener en BOCC-gitarist en toetsenist Christian Lee Hutson verwelkomde z’n gasten met akoestische gitaarnummers die even ingetogen als eenvormig klonken. Een praatje over feestdag Cinco de Mayo en het gebrek aan goed Mexicaans eten hier, of een oninteressante anekdote over vrienden in een slechte band lijmden z’n nummers aan elkaar. Momenteel is enkel van ‘Northsiders’ online een studioversie terug te vinden, een eerste voorsmaakje uit zijn debuutplaat die geproducet werd door Phoebe Bridgers. Hij hield het wijselijk voor het einde, waardoor de uniformiteit van z’n andere nummers des te harder opviel.
Niet alleen tourt Better Oblivion Community Center in een afgeslankte vorm, de setlist die in De Roma op het podium lag was een ingekorte versie van andere shows in de huidige tournee (geen ‘Service road’, geen ‘Scott street’). Dat bijna de helft uit covers bestond (werk van songschrijvers Oberst en Bridgers aangevuld met The Replacements en een op gejuich onthaald ‘Devil town’ van Daniel Johnston) was extra wrang. Natuurlijk kan er niet meer dan een uur gevuld worden met enkel nummers van hun debuutplaat, maar wij hadden graag wat meer muziek van het duo zelf gehoord. Alhoewel: de Ramones-versie die Oberst bracht van Bridgers’ op plaat ingetogen ‘Funeral’ hoefde echt niet. In ruil zong Bridgers het Bright Eyes-nummer ‘Lime tree’, waarin hier en daar wat gekraak door de monitors klonk. Dat krijg je wanneer je pronkt met vintage gitaarkabels die je gekregen hebt van Jack White.
Het was maar een voorbeeld van hoe nuance ontbrak in het grootste deel van de show. Die werd enthousiast met ‘My city’, waarin Bridgers meteen mocht uithalen met haar stem. In ‘Big black heart’ dook een eerste keer een irritante koebel op, waarna in een versnelde versie van ‘Sleepwalkin” de tempowissels nog meer met elkaar contrasteerden en daardoor zelfs rommelig klonken. Voor het elektronische ‘Exeption to the rule’ werden strandstoelen op het podium gesleurd en dook een strandbal op in het publiek. Frons.
Geef ons dan maar het duet ‘Would you rather’, waarin Oberst de perfecte ondersteuning bood in het refrein. Hij hielp Bridgers twee jaar geleden bij de opnames van haar debuut ‘Stranger in the alps’, en kreeg daardoor ook een hoorbaar plekje op die plaat. Die vriendschap resulteerde in deze nieuwe band, maar nergens klonken de twee zo oprecht als in die eerste samenwerking – al kwam het harmonieus gezongen ‘Didn’t know what I was in for’ in de buurt.
In de bisronde werd nog eens in de discografie van Bright Eyes gevist met ‘Easy / Lucky / Free’, opnieuw gebracht door Bridgers die voor de gelegenheid op het drumstel klom en de longen uit haar lijf schreeuwde. Een cover van Taylor Hollingsworths ‘Dominos’ tikte de show richting einde, en wij bleven wat op onze honger zitten. We zijn er nog niet uit of de opbouw van de setlist, de soms rommelige uitvoeringen of de overwegend routineuze podiumpresence daar het grootste aandeel in hadden.
In De Roma kan je binnenkort Daniel Romano (12/05), Joan As Police Woman (04/06) en Gaye Su Akyol (07/06) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de website van de zaal.