Slecht nieuws brengt soms ook goede zaken met zich mee. Nadat Fontaines D.C. eind vorig jaar z’n show in 4AD annuleerde, beloofde de band terug te komen. Die belofte werd gisteren ingelost, mét debuutplaat ‘Dogrel’ onder de arm. Die plaat verscheen niet geheel onlogisch op Partisan Records, het label van onder meer genregenoten Eagulls en IDLES. De buzz die rond de band hing, bleek na het horen van dat debuut geheel terecht, al moest de band zichtbaar tegen wil en dank opdraven als voorprogramma van King Khan en zijn nieuwe band Louder Than Death.
Fontaines D.C. was daar merkbaar niet mee opgetogen. Met lange gezichten betrad het vijftal het podium – of is dat de standaard gezichtsexpressie die je van jonge Dubliners kan verwachten? Frontman Grian Chatten schudde z’n polsen los en knarsetande met een tandenstoker onder z’n stiff upper lip gekneld. Stoïcijns speelde de band doorheen de eerste tien minuten van de show, met een eerste opflakkering in ‘Chequeless reckless’. ‘Liberty belle’ werd al ijsberend ingezet, terwijl de rest van de band met de blik op oneindig z’n postpunk volgens het boekje strak maar ietwat routineus aframmelde.
In ‘Roy’s tune’ nam de band even wat gas terug en kon de frontman z’n kwaliteiten in de kijker zetten. Geen plaats voor bindteksten of opruiende kreten, maar veel passie in z’n overdracht. ‘Too real’ pookte daarna de eerste rijen aan, waarna in ‘Boys in the better land’ (het meest aanstekelijke nummer uit de nog beperkte discografie) de eerste moshpit en crowdsurfer opdoken. Ze werden bedankt met een duimpje van Chatten, die laatste nummer ‘Big’ inzette, een twee minuten lange profetie over een glorieuze toekomst die er zit aan te komen. Het bleek een valse afsluiter, want het plekje als voorprogramma belette de Ieren niet om met ‘Television screens’ een meeslepend bisnummer te spelen. Fontaines D.C bracht meer attitude dan show naar de Westhoek, wat vooral een onderhoudend concert opleverde zonder dat we écht werden weggeblazen zoals bij hun passage op Eurosonic.
Wij vinden King Khan op z’n best in het gezelschap van The Shrines, met wie hij de afgelopen jaren garagerock van de meest zelfrelativerende soort maakte. Tegenwoordig maakt hij muziek met Louder Than Death, dat z’n naam eer toe doet door resoluut te kiezen voor rommelige oldschool punk. Khan blijft een enigmatische verschijning (deze keer in blinkende ballenknijper, ontblote pens en een Chinese drakenamulet rond z’n nek) maar dat was niet genoeg om de aandacht van het publiek vast te houden – een publiek dat duidelijk voor het voorprogramma kwam. King Khan liet z’n vonk slechts moeizaam overslaan, en moest voor bepaalde gloednieuwe nummers (‘Narcissist’) zelfs een spiekbriefje gebruiken om de nochtans weinig complexe tekst te schreeuwen. Wij verlieten deze blote pensenkermis met een knagend hongertje.
In 4AD kan je binnenkort Vera Sola en Howe Gelb (27/04), Stoned Jesus (03/05) en Lost In Kiev (24/05) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.