In de week van het Eurosong-circus geeft de Botanique er zijn eigengereide twist aan dankzij een samenwerking met Euorpavox. Superorganism was de grote naam, geflankeerd door een amalgaam aan bands uit de uithoeken van Europa.
Masasolo mocht met zijn gitaargedreven synthpop de Rotonde openen. Met een portie nummers die nochtans makkelijk in het oor klinken, konden de Denen echter geen onuitwisbare indruk nalaten. Het ontbrak hen aan enkele uitgesproken goeie nummers met catchy refrein om er echt bovenuit te steken. We zagen desalniettemin een gedreven band met een set waar er duidelijk een positieve metier van uitstraalde. Ook zanger Morten Søgaard kon moeilijk enige vorm van negativisme verweten worden. Zelfs voor een karig gevulde Rotonde verloor hij geen moment zijn goed humeur. Met het laatste nummer slaagde hij er zelfs in om het volledig zittend publiek recht te laten veren om daarna als volleerde gitaarheld zich een weg door de menigte te banen. Voor fans van Phoenix en Mac Demarco biedt Masamolo een potentieel alternatief, al hebben ze net te weinig brandstof in de tank om ons na het optreden naar hen te doen teruggrijpen.
Met het Brusselse duo Rive werd daarna de Orangerie getrakteerd op dromerige synthpop waarvan we drie nummers nog haden eer we ons betrokken voelden. In de tragere nummers bemerkten we een gebrek aan durf om ons echt te prikkelen, hoewel zangeres Juliette beschikte over een fascinerende stem. Het was vooral wanneer drum en/of keys durfden uithalen en er meer bombast in de nummers sloop dat Rive zich wist te onderscheiden. Maar met onze licht kritische geest bleken we grotendeels alleen te staan. Het publiek liet zich namelijk makkelijk bekoren door die bezielde tederheid en intense arrangementen. In december komt een debuutplaat uit, en die houden we in de gaten.
Om het Europees feestje op gang te houden mocht de Griekse rapper Taf Lathos met zijn rhymes de Rotonde vullen. Na anderhalf nummer hielden we het echter voor bekeken wegens compleet oninteressant. Evenmin noemenswaardig waren de twee Italianen van Kiol die voorzien van akoestische gitaren ons om de oren sloegen met Eurosong-waardige ballads waarmee een compleet netwerk aan Romeinse heirbanen geplaveid kon worden.
Als we eerlijk zijn draaide deze hele avond slechts rond één band: Superorganism. De Britse (alhoewel) band is één van de meest gehypete in 2018 en bewees enkele maanden geleden in de Rotonde die anticipatie waar te maken. Redenen genoeg dus voor de Botanique om Les Nuits met een dag te verlengen en het collectief op een groter podium te plaatsen. Alleen draaide deze bisronde niet uit op een nieuwe tour de force. Het lag misschien net aan de grotere zaal, maar Superorganism miste deze keer die extra punch om te overrompelen. Met exact dezelfde setlist als in februari kon de band moeilijk verrassen, al belette het de groep niet om ook de Orangerie aan de voeten te werpen. Al wie het debuut minstens drie luisterbeurten gunde, vergeet drie vierde van de nummers wellicht nooit meer.
Door te starten met oorwurmen ‘It’s al good’, ‘Nobody cares’ en ‘Night time’ zou het publiek al overtuigd moeten zijn. Alleen misten twee van deze nummers een live meerwaarde. Ja de visuals zijn kinderlijk plezierig, net als de danspasjes van de drie backingzangers, al kon dat het gebrek aan overtuiging voorlopig net niet genoeg opvangen. Het is moeilijk om de vinger echt op de wonde te leggen. De band toonde goesting en leek zichzelf te amuseren maar blies ons nooit weg. Nooit zagen we echter een slecht of saai optreden – daarvoor is zangeres Orono Noguchi te intrigerend. De overige leden zouden met hun glitters en opvallende outfits overigens niet misstaan als figuranten van The Flaming Lips (waar er trouwens nog meerdere linken mee te leggen zijn).
Naarmate de set vorderde merkte je aan het publiek wel dat er veel genegenheid in de zaal hing. Kan ook moeilijk anders als het ene aanstekelijk naïeve nummer opgevolgd wordt door nog meer onschadelijke onvolwassenheid. Het leek wel of net deze sterkte ervoor zorgde dat dat tikkeltje rijping ontbrak om de Botanique echt plat te walsen. Want wanneer je set eindigt met ‘Everybody wants to be famous’ en je als band kan terugkeren met ‘Something for your mind’ zou er achteraf niemand onbewogen mogen achterblijven. We bleven echter van mening dat er meer in zat, al kon dat de pret maar lichtjes bederven. Daarvoor was er namelijk te veel plezierigs te horen, te zien en te beleven.
Wie Superorganism deze zomer nog live aan het werk wil zien moet afzakken naar Best Kept Secret (info & tickets) of Pukkelpop (info & tickets).