Het concert van Brutus tijdens Les Nuits Botanique was er één die bol stond van contrasten. Enerzijds de ongelooflijke dankbaarheid die ze na elk lied laten zien, anderzijds die woede waarmee zangeres Stefanie Mannaerts in de microfoon schreeuwt en op het drumstel slaat.
Het grootste contrast van onze muzikale avond, was het voorprogramma Sunflower tegenover hoofdact Brutus. Het was moeilijk om te zeggen wat de zanger nu precies in zijn bloed had, maar volgens ons was het alvast iets sterkers dan alcohol. Gebrabbelde bindteksten, danspasjes alsof hij solliciteerde voor een plaatsje in het Koninklijk Ballet en midden in een nummer even op het podium neervallen. Sunflower zong en speelde nummers als ‘Inhuman’ en ‘Heroin’ tot onze grote verbazing dan wel feilloos, aan energie en goesting was er een zeer zwaar tekort. Jammer, volgende keer beter?
Waar Sunflower erbij stond als een verwelkte zonnebloem, liet Brutus de Rotonde opnieuw openbloeien. Door met ‘Fire’ te openen, toonden ze dat deze song niet enkel het perfecte begin van een album kan zijn, maar ook de start van een geweldige avond. Gierende gitaren, rondvliegende mensen in de moshpit, headbangers en die fantastische drums. Dat zijn de kernwoorden waarmee Brutus op Les Nuits Botanique omschreven kan worden. En groei, zo’n harde groei. Waar Stefanie Mannaerts de vorige keer dat we hen aan het werk zagen nog een verlegen drumster was, was ze nu uitgegroeid tot trotse frontvrouw. Dit veranderde echter niets aan haar dankbaarheid. Nog steeds bedankte ze het publiek na elke song, zonder uitzondering.
Dit bericht bekijken op Instagram
Het publiek had even tijd nodig om in de sfeer te komen, maar na derde lied ‘Drive’ werden we meegesleurd. ‘War’ leek even de rustige noot van de set te worden, maar zij die bekend waren met nieuwste album ‘Nest’ lieten zich niet vangen. Zo ontpopte dit lied zich tot de eerste van vele energiestoten. Ook ‘Justice de Julia II’ en ‘Techno’ werden al juichend onthaald en mee geschreeuwd. Waar ‘War’ een vals rustmoment was, liet Brutus ons en zichzelf op adem komen tijdens een intiemere versie van ‘Space’. De drumstokken werden aan de kant gelegd en maakten plaats voor een tamboerijn, de Rotonde haalde nog een laatste keer diep adem voor de grote finale.
Tien minuten. Persoonlijk één van de langste finales die we ooit live zagen. ‘Sugar dragon’ ontspon zich als een waar anthem, met een drumsolo, gitaarsolo en een deel waarin Mannaerts voor de laatste keer de longen uit haar lijf zong. Eén ding was zeker na het concert: met een parcours als dit staat Brutus volgende keer niet meer in de kleine Rotonde, maar verkopen ze met vingers in hun neus de grote zalen uit.
Tijdens Les Nuits Botanique kan je Aloïs Sauvage (04/05), R.O X Konoba (05/05) en Voyou (05/05) nog aan het werk zien. Tickets zijn te koop via de website van de concertzaal.