Dat Eefje de Visser meer dan het etiket singer-songwriter omvat, werd al duidelijk met ‘Het is’, het album waarmee de Visser doorstroomde tot verscheidene Belgische radiostations en podia – Eefje is inmiddels ook gedomicilieerd in Gent. Op de succesvolle opvolger ‘Nachtlicht’ (dat een plekje veroverde in onze album top 50 van 2016) breidde de Visser haar klankenpalet uit met subtiele elektronische toetsen. Haar liveshows gingen gestaag mee in die evolutie. De nummers waarin elektronica welig tiert op plaat kregen geen stripped-back versies op het podium, maar het tegenovergestelde: uitbundige en dansbare liedjes die ook de grote zaal van de AB zonder moeite kunnen inpakken.
-
Eefje de Visser -
Eefje de Visser -
Eefje de Visser -
Eefje de Visser
Hoewel de release van ‘Nachtlicht’ inmiddels twee jaar achter ons ligt, kan de Nederlandse Gentse nog steeds de plaat op een verfrissende manier presenteren. Dat werd in de Brugse Biekorf gisteren meer dan duidelijk. In de AB was het twee jaar geleden nog met een band te doen, op haar nieuwe toer trekt de artieste met herwerkte versies van liedjes uit haar laatste twee platen moederziel alleen het podium op.
Het was uitkijken naar hoe dat ging uitdraaien. Je zou immers kunnen denken dat ze bij het brengen van rijke nummers als ‘Jong’ te veel één richting zou uitgaan, het zij meer gefocust op zang- en gitaarspel of meer op synths en elektronische uitspattingen. Die gedachte was na openingsnummer ‘Scheef’ de Brugse theaterzaal al volledig ontvlucht.
In haar solo-aanpak ontleedt de artieste de verschillende elementen in haar nummers minutieus van elkaar en reconstrueert ze die tot innemende belevenissen die een perfecte balans weten te vinden tussen pure, ingetogen gitaarsongs – die tevens bewijzen dat de vergelijking met The xx niet van de pot gerukt is – en elektronische uitstapjes. Dat illustreerde Eefje nagenoeg perfect met het tweeluik van ‘Scheef’ en ‘Staan’. In ‘Scheef’ werd Eefje’s warme stem en gitaargetokkel geduldig aangekleed met wervelende synths en dreunende bassen uit een drumcomputer die de temperatuur in de zaal van ‘warm’ naar ‘broeierig’ deden stijgen. ‘Staan’ bloeide dan weer open tot een dynamische, overweldigende droompop-trip op dezelfde baan die Still Corners berijdt.
“Waar zijn we beland?” vroeg de Visser nog in ‘Staan’, je zou voor een groot deel van het concert bijna “op een feestje” antwoorden. Wat Eefje met dat liedje deed, herhaalde ze doorheen de show op een vakkundig opbouwende manier met andere nummers uit ‘Nachtlicht’. Ook ‘Wacht’ kreeg een bedwelmende invulling die voor een extatisch heupwiegend hoogtepunt kon tekenen en een nieuw (nog ongetiteld) nummer bouwde met een knisperend baslijntje lustig voort op dat dansbare, meer techno-getinte geluid. Het deemsterende nachtlicht werd daarbij vaak ingeruild voor stroboscopen om de ongeremde elektronische beats kracht bij te zetten. ‘Jong’ kreeg van Eefje nog een trancy synth er bovenop waardoor het z’n status als bruisende apotheose van de reguliere set alle eer aandeed.
Flitsende stroboscopen haalden dan wel vaak de bovenhand, maar er was dikwijls ruimte genoeg voor meer Duysternis. Zo lichtte de multi-intrumentaliste nog een tipje van de sluier over haar nieuwe plaat op met een voorzichtig, doch levendig ambient techno-experiment waarin aanzwellende synthloops en zang Liz Harris-gewijs in elkaar overvloeiden. Bij het intiemere ‘Luister’ werd eveneens de handrem opgetrokken zonder minder zinderend te zijn. Uit haar oudere platen passeerden aan dat lagere tempo ook ‘Het is’-nummers ‘De bedoeling’ en ‘Ongeveer’ de revue. Die eerste werd, inclusief een ietwat dreigende basgitaar, gemoderniseerd om binnen de set te passen, waar ‘Ongeveer’ als bis-nummer daartegenover resulteerde in een een ontwapenend gitaarliedje waar de Eefje de Visser “van vroeger” doorschijnt. Hoezeer Eefje van haar meisje-met-de-gitaar imago af wil, weet ze dat live nog altijd magisch over te brengen.
Als dit optreden één iets heeft bewezen, dan is het dat Eefje de Visser als muzikale duizendpoot op haar eentje een publiek kan begeesteren. Haar aanstekelijke gedrevenheid vertaalt de artieste in een koorddans waar ze gracieus balanceert tussen mijmeren en uitbundigheid, tussen droomwereld en dansvloer, door stilte en chaos, breekbaar maar telkens met een gloeiende euforie als uitgangspunt.
Eefje de Visser staat op 21 februari in De Roma (info & tickets).
Cactus Muziekcentrum organiseert onder andere nog optredens van Frank Vander Linden (9.02), Högni (11.02) en Flying Horseman (17.03). Voor een volledig overzicht klik je hier.
(foto’s: Michelle Geerardyn voor Cactus Muziekcentrum)