In TRIX vinden momenteel de vier voorrondes van De Zes plaats. Per avond staan er vier acts geprogrammeerd. Vrijdag mochten Freaks Up Front, Whyes, Bigmouth en O Gares de bühne op.
De spits werd afgebeten door de jongens van Freaks Up Front die, na onder meer een selectie als vi.be van de maand op deze site, live mochten bevestigen. Daar sloeg de band grotendeels in met een frisse sound die speelsere indie (genre Real Estate of Mac DeMarco) verenigde met donkerder, minder actueel materiaal. Die combinatie bleek alvast spannend genoeg – ondanks een zeker slackerhouding – om drie nummers lang te boeien. Echt goede songs ontbraken nog wel en ook qua podiumprésence bleek er werk aan de winkel, maar een sterke basis stond er al wel.
Whyes mochten daarna voor een massaal afgezakte fanbase het podium bedwingen. Hun sound probeerde zich ergens staande te houden tussen faux-disco klanken zoals we die kennen van Hot Chip (het laatste nummer uit de set was toch echt wel te duidelijk een ripoff van ‘Ready for the floor’) en hitlijstindie. Het resultaat was een te veilig geluid dat nooit het plezierige van het eerstgenoemde genre wist op te roepen en misschien dat heerlijk foute kantje net te hard probeerde te bedekken. Wel goed was de manier waarop de groep de muziek naar het podium wist te vertalen, met een grootse sound en genoeg pathos.
Optreden wil ook zeggen performen en dat lijkt toch niet meteen het makkelijkste deel van het live-gebeuren. Bij Bigmouth miste zoals bij wel meer geselecteerde groepen dat beetje charisma om het publiek in te pakken. De liedjes op zich startten met enkele goede ideeën en vooral het eerste wist te charmeren door fonkelende samenzang. De andere nummers leken nog niet helemaal uitgewerkt, of misten in ieder geval een beetje een eigen smoel.
Dan was het geluid van O Gares wel wat spannender. Of dat leek tenminste toch de bedoeling: door een slechte geluidmix klonken de nummers van het viertal immers veel te rommelig. Bij de laatste song was er gelukkig wel beterschap en kregen we eindelijk een spannende finale in volle glorie te horen. Nu hoorde je doorheen de set wel dat de band over meer potentieel dan de drie andere groepen beschikte. De liedjes klonken fris en nieuw, als een heel eigen, vanuit klassieke genres vertrokken benadering op popmuziek. Mits meer zelfzekere zang zouden we zelfs van eigenwijze hitjes kunnen spreken.
Foto’s van Bert Savels (O Gares), Philippe Corthout (Freaks Up Front), eigen foto’s van Whyes en Bigmouth