Het Indiestyle-team schuimde het afgelopen jaar opnieuw concertzalen en festivalterreinen af. Omdat een optreden maar zo goed is als de anekdote die je onthoudt geven we hier graag een overzicht:
De regenjassen en animaties van Superorganism. (Mattias)
Het hele Sportpaleis dat de eerste strofe van ‘Humble’ min of meer probleemloos meerapt, en ‘Swimming pools’ eindelijk eens live horen. (Naomi)
Een lichtshow die zich kan meten met het flitsende gitaarspel van King Gizzard & The Lizard Wizard. (Mattias)
Door Thibault van Equal Idiots tegen de grond gekeild worden tijdens het moshen bij King Gizzard & The Lizard Wizard in de Vooruit. (Quinten)
Het moment dat Big Thief het refrein van ‘Paul’ inzet. Oooh. (Quinten)
Fever Ray in letterlijk al haar gedaanten op het podium in de AB. (Pascal)
De dirigerende wijsvinger van Tim Darcy van Ought. (Mattias)
Akua Naru die ‘Made it’ in de AB met zo veel overgave en empathie opdroeg aan het publiek dat het leek alsof ze elke persoon in de zaal door en door kende en kon engageren om te blijven volhouden in welke strijd dan ook. (Gertie)
Een heel jaar worstelen met de vraag of Grandaddy nog terugkomt na de dood van Kevin Garcia. (Quinten)
Het laatste halfuur van Mall Grab met onder meer ‘Sensual seduction’ en random dubtechno en jungle in de Kompass om 6u30. (Daan)
Opvallend veel knappe shows gezien in West-Vlaamse kerken: bedankt Mount Eerie, Angel Olsen en Grouper. (Mattias)
Smerz dat het S.M.A.K langs alle kanten deed trillen. (Pascal)
Wanneer we STUFF. bij het buitenlopen van The International House in Leuven ineens een eigen versie van ‘Bubble bath’ van The Swiss horen aanzetten. (Gertie)
U.S. Girls die maar niet kon ophouden met ‘Time’ uit te rekken in de Vooruit. (Pascal)
De tien-minuten durende, eentonige distortionklank van Yo La Tengo-frontman Ira Kaplan tijdens hun show in de AB. (Quinten)
Chino Amobi die door het lint gaat omdat zijn apparatuur niet naar behoren functioneert en dat vervolgens in de rest van zijn set kanaliseert in Gouvernement. (Daan)
Matt Berninger van The National die een ballon iets te innig knuffelt tijdens ‘Terrible love’ op Best Kept Secret. (Mattias)
Future Islands-frontman Sam Herring die het niet droog hield op Best Kept Secret. (Martijn)
Tijdens een concert van Bad Gyal op Primavera Porto eindelijk twerken en headworn microphones begrijpen. (Thomas)
Roméo Elvis die L’Or Du Commun, Angèle en Caballero meebracht naar zijn show in Montreal, waar de toeschouwers zijn teksten beter konden meezingen dan in België. De jongeman met zijn shirt van De Bruyne in het publiek maakte het Belgisch feestje compleet. (Geerhard)
De man die tijdens Nick Cave op Down The Rabbit Hole achteraan in het gras lag maar toch het optreden wou zien. Hij stak zijn gsm in de lucht om via zijn camera mee te kijken. Real heroes don’t wear capes. (Hanne)
Wenen van verwondering toen ik op DTRH Nick Cave voor het eerst zag. Koppig vechtend voor mijn plaatsje tussen brede, onvriendelijke mannelijke fotografen met nog bredere camera’s. Vredig grijnzend met Nick zijn mopjes. Emoties. (Michelle)
Voor het eerst afspreken met een nog nooit eerder ontmoette Indiestyle-collega (hoi Michelle) tijdens Essaie Pas op DTRH: “ik sta naast de man met het olifantenhoedje”. (Hanne)
De energie van St. Vincent op DTRH. Stroomtekort? Bel Annie. (Michelle)
“Oh my god ik sta hier keihard te blijten, dat is zo Amerikaans van mij” – een ontroerde Wwwater op Down The Rabbit Hole toen het publiek niet langer kon zitten en unaniem besloot recht te springen en te dansen. (Milena)
Spiderman tijdens Queens Of The Stone Age op Rock Werchter. (Yannick)
De mensheid blijft verbazen: onverstoorbare Werchtergangers tijdens ‘On melancholy hill’ van Gorillaz. (Mattias)
Damon Albarn die ‘Kids with guns’ opdroeg aan Eden Hazard. (Yannick)
De voetbalafterparty op Werchter met Anderson .Paak. (Mattias)
Sons zien groeien van dronken repetitiekotshow tot het hoofdpodium van Werchter. (Mattias)
We hebben Charles Bradley moeten afgeven, maar gelukkig is Durand Jones opgestaan. Heerlijk warme show op Werchter. (Mattias)
Jorja Smith die Frank Ocean coverde op Werchter en me per direct fan maakte. (Yannick)
Kippenvel krijgen wanneer Eddie Vedder Jack Johnson op het podium roept om ‘Imagine’ te spelen en je wordt omringd door duizenden lichtjes. (Yannick)
De prijs voor de beste ingeoefende danspasjes en dito nostalgische trip down memory lane gaan naar David Byrne. (Yannick)
Traantje laten bij ‘This must be the place’ in een reeds condensrijke Werchter-tent dankzij David Byrne. (Mattias)
De hilarische mopjes van Eels op Rock Werchter. (Quinten)
“Kende gij Nick Cave wel?” – onvriendelijke man op Werchter toen ik last-minute besloot dat Nick Cave memorabeler ging zijn dan Roméo Elvis en me een weg baande door het overvolle voorste vak. Bleek dat ik meer albumtitels kon opsommen dan hij. (Milena)
Nick Cave, opnieuw. (Mattias)
Nick Cave aanraken op Rock Werchter. (Quinten)
Door de security uit het publiek vanop de eerste rij worden gedragen vlak voor Arctic Monkeys omdat je net pipi moet doen NA EEN HELE NAMIDDAG EN AVOND TE HEBBEN GEPARKEERD OP DE EERSTE RIJ VOOR EELS EN NICK CAVE EN ZO KALEO EN NOEL GALLAGHER HEEFT MOETEN ONDERGAAN. EN WAAROM MOCHT IK NIET IN MIJN FLESJE PISSEN???? (Quinten)
Wenen tijdens Arctic Monkeys op Werchter terwijl een groepje overenthousiaste Spanjaarden naast me een moshpit begon op ‘Four out of five’ (??). (Milena)
Het bevreemdende utopia van Björk vol sculpturen die op vagina’s lijken tot leven zien komen op het Sint-Pietersplein. (Naomi)
Het foutje dat Fnac gemaakt had bij het concert van Björk waardoor alle kaarten bij hen aangekocht Golden Circle tickets werden en ik dus heeeeeeeeel dicht vooraan stond zonder daarvoor betaald te hebben. Danku karma. (Naomi)
Compleet losgaan op ‘Next to me’ van Emeli Sandé. En Mattias daarbij betrekken. (Michelle)
Gepest worden tijdens Emeli Sandé op Cactus Festival. (Mattias)
“I’m gonna break me fookin’ leg” – Rachel Goswell had het zo niet voor de planché in de backstage van Cactus. (Mattias)
Wenen van geluk tijdens Slowdive op Cactusfestival en na de show een praatje doen met Rachel. (Michelle)
Een zitplek zoeken buiten La Caverne omdat de voeten echt niet meer willen, maar wel nog in gehoorsafstand omdat Paula Temple en Rebekah te goed aan het draaien zijn. (Daan)
Tobias naar de EHBO brengen omdat hij superstoer zijn enkel heeft omgeslaan in de moshpit van Ho99o9 en teleurgesteld zijn omdat hij enkel pijnstillers krijgt en geen hip warmtedeken (Dour) (Daan)
Niet kunnen dansen tijdens Ross From Friends op Dour omdat ik net m’n enkel had omgeslagen tijdens Ho99o9 (Tobias)
Een perverse man een volle elleboogstoot geven in de buik tijdens de moshpit van Ho99o9 op Dour omdat die constant mijn broekpak probeerde los te doen tijdens het moshen. FUCK OFF. (Naomi)
Via via horen dat iemand een scheetje met wat meer liet in de moshpit van Denzel Curry op Dour (Daan)
Heel hip Franstalig België dat op Dour letterlijk elk woord meekeelt tijdens Lomepals set. (Thomas)
It It Anita dat een verpletterende indruk nalaat op The Street, het coolste podium van Rock Herk – en van alle Belgische festivals eigenlijk. (Martijn)
Shht op AFF wanneer de elektriciteit uitvalt en toch blijft doorspelen. ‘Shhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhht.’ (Staf)
Patti Smith die poëzie voordraagt, voor Jerusalem opkomt en zonder censuur haar gedacht zegt. Daarna haar eigen nummer verkeerd inzetten en het met een charmante portie humor relativeert. (Naomi)
Twintig minuten beseffen dat er alsnog agressie in je zit tijdens het concert van Yves Tumor op Different Class. (Thomas)
De cocktail van glowsticks en euforie bij Yves Tumor op Different Class. (Pascal)
Grandmaster Flash die in Leuven draaide en tegelijkertijd een historisch overzicht van de hiphop gaf. (Staf)
Niet Grandmaster Flash die om de vier maten riep: “SOMEBODY PUT THEIR HANDS IN THE AIR” of “SOMEBODY SCREAHEAM”. (Staf)
Phoebe Bridgers zien op klaarlichte dag in een half gevulde, pratende tent en daar ondanks de omstandigheden toch blij mee zijn. (Mattias)
De Noorse DJ Todd Terje die zijn set op Pukkelpop afsluit met ‘Ticket naar de zon’ (Geerhard)
Toen Todd Terje op Pukkelpop ineens een remix van ‘Een ticket naar de zon’ de tent in knalde. (Hanne)
Een volledige maand na Pukkelpop nog steeds met ‘Rattlesnake’ van King Gizzard & The Lizard Wizard in je hoofd zitten. (Naomi)
Iedereen horen sukkelen bij een poging tot King Gizzard & The Lizard Wizard volledig te willen uitspreken. (Naomi)
Op Pukkelpop een halfuur staan dansen op The Egyptian Lover vooraleer iemand me meedeelde dat The Egyptian Lover had moeten annuleren en ergens vast zat op een luchthaven. Het was dus niet The Egyptian Lover. (Hanne)
De collectieve extase (gevoeld en gedeeld door menig Indiestyle-lid vooraan in de crowd) toen SOPHIE ‘Immaterial’ als toetje serveerde op Pukkelpop. (Thomas)
Onze hoofdredacteur met een liefde voor gitaarbands zien losgaan en ongegeneerd dansen tijdens SOPHIE op Pukkelpop. (Geerhard)
Alleen Affligem staan nippen achteraan bij Kendrick Lamar (Pukkelpop). Daarna een paniekaanval krijgen door de exodus van zestienjarigen van de Main Stage richting Boilerroom. (Hanne)
Ariel Pink die niet meer terugkomt voor een bisronde na tien (!!) minuten geklap en gejoel op End of The Road Festival. (Quinten)
De eindeloze shepardtoon voor aanvang van het Death Grips optreden in de AB. (= helemaal opgefokt zijn) (Martijn)
Zelden zo aangenaam door een gordijn gestreeld als tijdens de show van Amen Dunes in DOK. (Mattias)
Merken dat ik gelukkig niet de enige ben die helemaal gedesoriënteerd buitenkomt na Amnesia Scanner en hun niet stoppende stroboscopen in de Vooruit. (Daan)
Spain dat tot na middernacht doorgaat in De Warande… Om daarna nog de bisronde in te zetten. (Quinten)
Vaststellen dat mensen die luidop lachen met niet zo grappige dingen in de cinema dezelfde zijn als degene die te luid klappen op concerten: bedankt concertfilm van Connan Mockasin. (Mattias)
Een eerste keer Amenra. (Yannick)
Een laatste keer Steak. (Yannick)
Wegdromen bij Beach House. (Yannick)
Susobrino die me live overdondert met productie- en liveskills en me ook ineens de charango leert kennen. (Staf)
De frontman van El Yunque die de laatste tien minuten altijd zijn blote flieter bovenhaalt. (Quinten)
Eden Leshem van Hush Moss die het voorprogramma van Parcels mocht verzorgen die het publiek bevroeg of iemand honger had en prompt een aantal Snicker-repen in het publiek gooide. (Yannick)
Jacques Greene die in Bozar z’n edit van ‘White ferrari’ speelt. (Geerhard)
Lanark Artefax die overal waar hij kwam de toeschouwer eerst desoriënteerde met abstracte ritmes en intense strobo’s, om hem dan het noorden van een nieuwe wereld te laten zien met de sickste show van het jaar (naar mijn mening). (Thomas)
Bon Iver die opdaagt. (Mattias)
De Vooruit die niet geheel onverwachts de middelvingers hoog in de lucht steekt tijdens Stikstof na de befaamde line over een niet nader genoemde ex-regeringspartij. (Daan)
Onderuitgaan tijdens IDLES in de Botanique met Leeuwenkoningvertrappelingsdoodscenario’s tot gevolg. (Milena)
Meg Remy van U.S. Girls die de binnenhoes van mijn net gekochte ‘In a poem unlimited’ tekent met “You’re smart” – blijkbaar delen we de mening dat handtekeningen albumhoezen verpesten. (Mattias)
Shht in Jeugdhuis Tijl en die jongen in het publiek die ‘Let’s rock!’ riep. (Staf)
“Er zit hier een meiske alles te noteren in een boekske” – Wwwater op New Wwwave. (Milena)
Nils Frahm die uit zijn zelfgemaakt orgel ludieke pamfluitgeluiden liet komen. (Yannick)
Nils Frahm die op zijn pianosnaren drumt met een zelfgemaakte wc-borstel in Le Forum in Luik, de mooiste van alle locaties waar Nils optrad dit jaar (want gewoon piano spelen is zo 2017).(Gertie)
Nils Frahm. Altijd. (Hanne)
De nog lege, maar al bijzonder sfeervolle zaal van Het Depot binnenlopen en ruiken dat MDC III net wierook heeft aangestoken én The Cinematic Orchestra heeft opgezet. (Staf)
De levensgevaarlijke koprollen van Shame-bassist Josh Finerty. (Martijn)
Naar The African Jazz Village gaan in Ethiopische hoofdstad Addis Ababa om Mulatu Astatke zijn poulains aan het werk te zien. Mulatu Astatke zelf goedkeurend aan de bar zien zitten, hem aan het werk zien en een praatje met hem maken. (Michelle)
De waanzin van een paar dagen Unsound in Krakau, een van de meest vooruitstrevende festivals in de wereld. Hoogtepunten bestaan uit: de leden van House Of Kenzo die rollebollend en flikflooiend hun seksuele energie loslaten terwijl Rabits apocalyptische hellscapes al dansend voorzien worden van Sam Rolfes’ liveactionvisuals. De balletopvoering van Wayne McGregors ‘Autobiography’ met live-soundtrack van JLin. De première van Amnesia Scanners allesverwoestende audiovisuele show die de zintuigen triggert met buitenaardse edm en een efficiënte liveshow tot iedereen er bijna bij neervalt. Of ook nog: de heerlijk galmende en bijzonder inventieve ambient van Lucrecia Dalt in de balzaal van een zoutmijn metersver onder de grond. (Thomas)