Normaal zou de eerste Belgische show van Cassandra Jenkins aan de zijde van Silver Jews-boegbeeld David Berman zijn geweest met diens nieuwe band Purple Mountains. Nadat Berman in de zomer van 2019 uit het leven stapte, veranderde alles. Zo belandde Jenkins donderdagavond met haar eigen band of many bands in de Rotonde van de Botanique.
Cassandra Jenkins tourt momenteel namelijk door Europa met een via Zoom-calls samengestelde band bestaande uit vier Schotten en een naar New York uitgeweken Duitse saxofoniste/fluitiste. Toetsenist uit haar gelegenheidsband Gerard Black trad aan als voorprogramma van zijn eigen band Babe. Eerst was dat nog in een weinig boeiende karaokeopstelling. Voor de laatste twee nummers uit de set kwamen gelukkig de rest van de muzikanten meedoen. Cassandra Jenkins zélf kwam evenwel meezingen tijdens de uptempo afsluiter. Toch was er verder weinig memorabel aan deze lauwe indiepop-pastiche.
Na de dood van David Berman wisselde Cassandra Jenkins haar thuisstad New York in voor Oslo. Daar schreef ze het merendeel van de nummers vanop ‘An overview on phenomenal nature’. Momenteel trekt ze show per show dichter naar die Noorse stad, waar ze haar eerste buitenlandse tournee afsluit. Het was in de Botanique dan ook afwachten in welke mate tijd alle wonden heelt en hoeveel pleisters Jenkins nog zou dragen. Dat bleek goed mee te vallen: ze zong vaak met een vage glimlach en had glitters rond haar ogen. De dood van Berman werd niet expliciet benoemd. Al dook hij natuurlijk nog steeds op in haar nummers. “No matter where I go / You’re gone, you’re everywhere“, klonk het bijvoorbeeld in het verstillende ‘Ambiguous Norway’.
Openen deed het door ongevraagde feedback verstoorde ‘American spirits’, een nieuw nummer dat prijkt op het met demo’s en outtakes gevulde ‘(An overview on) an overview on phenomenal nature’. Deze valt trouwens sinds vandaag te beluisteren. Daarop zijn de nummers van haar bejubelde doorbraakplaat van eerder dit jaar te horen in een subtiel aangepaste versie. Op het podium varieerde ze eveneens met tempo’s en songkleuren. Toch bleef de essentie van haar innemende en dromerige songs overeind. ‘New bikini’ klonk zwoel en soulvol, in het slot van hoogtepunt ‘Hard drive’ kreeg haar drummer dan weer geldingsdrang.
Je hoorde dat de nummers op deze tournee alle nodige ademruimte kregen. Een uitzondering was het nieuwe ‘Pretty face’, dat de band een week eerder voor het eerst speelde in de Abbey Road Studios ter ere van de negentigste verjaardag van de studio. Het was een rommelig, luchtig niemendalletje dat in sterk contrast stond met de gravitas die van Jenkins’ andere nummers uitging. ‘Hailey’ trok die uitschuiver weer recht. Na een wel erg korte pauze kwam ze nog terug voor het solo gespeelde ‘Halley’, de afsluiter van haar debuutplaat ‘Play till you win’. En zo was de show plots voorbij en overviel ons dezelfde gedachte die telkens opdoemt nadat haar doorbraakalbum na een half uur stilvalt: waarom houdt Cassandra Jenkins ons niet langer in haar greep? Ze bewees in de Botanique namelijk dat ze dat moeiteloos kan.
In de Botanique kan je binnenkort Camille Camille (19.11), Danny L Harle (20.11) en Deeper (22.11) aan het werk zien. Een volledig overzicht van alle concerten vind je op de website van de zaal.