Met ‘Beachcomber’s Windowsill’ bracht Stornoway in 2010 een alomgeprezen debuutalbum uit. De vier uit Oxford hadden met ‘Zorbing’ en ‘I Saw You Blink’ zowaar een radiohit en stonden in het voorprogramma van Beirut in het Openluchttheater Rivierenhof, op Les Nuits Botanique, op Pukkelpop en op Leffingeleuren. Met ‘Tales From Terra Firma’ hebben de Britten begin dit jaar bewezen dat het geen gelukslag was. Dat de vijf hun tournee in de Botanique afsluiten was opmerkelijk en dan ook met stip in onze agenda aangeduid.
Het Canadese Brasstronaut mocht de Orangerie warm maken voor de komst van Stornoway. Met z’n vijven gaven ze het beste van zichzelf met een zeer uiteenlopend arsenaal aan instrumenten en geluiden: een elektronische klarinet, trompetten, stevige baslijnen en een scherpe synth. ‘Mean Sun’, de meest recente langspeler van dit bijzonder diverse en bonte gezelschap kon eerder al op lof rekenen, maar als voorprogramma wisten ze hun rol te overstijgen. De lat was voor Stornoway bijzonder hoog gelegd.
De Orangerie was ook na de doortocht van Brasstronaut zeker niet helemaal volgelopen, maar dat leek het publiek en ook de band geen parten te spelen. Onder begeleiding van de violiste betraden Brian Briggs en zijn vrienden (want dat blijkt Stornoway in de eerste plaats toch zeer duidelijk te zijn: een groep vrienden) nog steeds wat schuchter en knullig het podium. Met ‘Knock Me On The Head’ werd gekozen voor de eerste single van ‘Tales From Terra Firma’, de Botanique werd er ogenblikkelijk aan herinnerd hoe wondermooi de stem van Briggs toch is en ook live bijzonder goed, om niet te zeggen nòg beter, klinkt. Met ‘The Coldharbour Road’ en ‘Fuel Up’, beide met een ontroerend mooie tekst, werd duidelijk dat de Britten in Brussel een geweldig concert zouden spelen.
De songs kabbelden verder en bleven keer op keer bijzonder boeiend, een voortreffelijke mix tussen oud en nieuw werk. Maar alsof het quasi perfect spelen van heerlijke nummers nog niet genoeg was, besloot Briggs om volledig unplugged, en op zijn kousen, het breekbare ‘November Song’ te brengen: een oorverdovende stilte viel over de Botanique. Met ‘Here Comes The Blackout’ en vooral ‘Zorbing’ werd de set naar een absoluut hoogtepunt geleid. Maar toen de ganse band opnieuw onversterkt het zo mogelijk nog meer breekbare ‘The Ones We Hurt The Most’ inzette (iedereen, van drummer tot bassist zong mee) was de melancholie echt tastbaar. De bisronde, ingezet door een drumsolo, was met ‘I Saw You Blink’ en ‘Watching Birds’ de finale illustratie van de hartverwarmende schoonheid waar Stornoway de Botanique mee had overgoten.
Briggs en co maken muziek die een troosteloze gelukzaligheid achterlaat. Vaak was het alsof bepaalde klanken de zaal niet uit mochten, als waren ze te kwetsbaar om ze alleen de Brusselse straten op te sturen. Zo goed als iedereen was het er op het einde van de avond over eens, Stornoway had op deze eerste echte lenteavond een optie genomen op ‘concert van het jaar’.
De Botanique programmeert binnenkort ook nog onder meer Theme Park (20.04), Balthazar (30.04) en Unknown Mortal Orchestra (11.05). Alle info en tickets vind je op de website van Botanique.