Belgische hiphop leeft en Sam Renascent steelt de show op eerste dag van We Are Open

Ook dit jaar organiseert Trix weer We Are Open, het Belgische showcasefestival waarbij gevestigd en opkomend binnenlands talent tegen een verschroeiend tempo op je afgevuurd wordt. Gisteren ging de eerste avond van het minifestival van start. Wij gingen de uitdaging aan om in dat kluwen van muzikaal geweld op zoek te gaan naar een waardige selectie. Ontdek hier welke keuzes we gemaakt hebben en of deze de juiste waren.

(Foto’s: Lotte Torsin)

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Borokov Borokov
De vier mannen van Borokov Borokov mochten het festival in gang zetten en die kans namen ze met beide handen. Terwijl Boris Van den Eynden met geweldige ritmische spasmes bier over zich heen gooit, knalt er zeer dansbare Vlaamse electronica door de boxen. Bij momenten leek het wel een psychedelische versie van ‘In de disco’ van Samson en Gert, een soort hallucinogeen Schlagerfestival. Borokov Borokov als opener plaatsen leek ons wel niet de beste zet. De electronica van het viertal leent zich volgens ons meer voor een donkere, met alcohol beladen kelder in de iets latere uurtjes.

Tristan
Isolde Van den Bulcke aka Tristan (Tristan en Isolde, heb je hem?) steekt haar liefde voor Frank Ocean niet onder stoelen of banken. Niet alleen heet het enige nummer dat van haar terug te vinden is op Youtube of Spotify ‘Frank’, ook droeg ze het antidiscriminatie-T-shirt waar de r&b-zanger uitgebreid mee in de media kwam. Deze dame ziet er niet alleen als een engel uit, maar ze zingt ook zo, weliswaar met een punch. Haar krachtige, maar toch breekbare stem werd ondersteund door een zachte bas en sfeervolle drums die voor een zeer dromerige, betoverende sfeer zorgden. Een leuk optreden voor een half uurtje, maar het dreigde snel eentonig te worden.

STIKSTOF
Geen tijd om even te blijven hangen in de dromerige sfeer van Tristan, want de Brusselaars van STIKSTOF stonden al klaar. Het hiphopcollectief van Zwangere Guy staat garant voor stevige beats, strakke flows en kritische teksten. Al snel klonk het ‘fuck N-VA, ze denken aan de toekomst maar gunnen ons geen cent’ en verscheen er een foto van Theo Francken met een zorromasker op. Het gejuich vermenigvuldigde zich: er was duidelijk geen sprake van een geel-zwart publiek. Vervolgens brachten ze een nummer voor de eerste keer, een ode aan het genre dat hen zo ver heeft gebracht. Hiphoplegendes Nas, Biggie en Eminem kregen de liefde die ze verdienen. Een optreden zoals we het van STIKSTOF gewend zijn: veel energie op het podium, recht uit het hart en altijd met een statement.

Sam Renascent
Het elektronische afrobeatnummer ‘Kobotama’ bewees dat hij talent heeft, maar gisteren kreeg Sam de kans om te laten zien wat hij nog in zijn mars heeft. Eerst kwam hij een beetje zenuwachtig over op een schattige manier, maar eens zijn imponerende stem de eerste noot zong waren al die zenuwen verdwenen. Wat een optreden, zonder moeite schakelt hij over van een snelle rap over drums recht uit het repertoire van Kanye West naar een geweldige soulful uithaal op ‘Morphine’ waar Beyoncé trots op zou zijn. En dit alles met een ontroerende oprechtheid en bewonderenswaardige nederigheid. Houd deze jongen in het oog!

GeRoeZeMoes
GeRoeZeMoes, het project dat Jens Bouttery en Lennart Heyndels onder de noemer ExperimentalFizzPopExplosion plaatsen, speelde voor een overvolle bar en etaleerde een soms chaotisch schouwspel van kicks en snares. De muziek klinkt bijwijlen even onorthodox als het label dat ze aan hun project geven. Een moeilijk optreden om over te oordelen: nu eens onoverzichtelijk maar briljant, dan weer slordig en onvoorbereid. De band staat gekend om zijn improvisatie en dat kan iets moois toevoegen aan een optreden, maar soms sloeg het duo de bal mis.

Dijf Sanders
De Gentse componist brengt het psychedelische verhaal van zijn reis door Java. Tijdens dit avontuur verzamelde hij indrukwekkende opnames van de lokale geluiden van het Indonesische eiland. Deze opnames zette hij om in het geestverruimende, electronische, zo goed als onlabelbare album ‘JAVA’. Dat er een verhaal in zit, merk je meteen: Sanders breit de nummers naadloos aan elkaar. In het begin heerst er nog twijfel: moet ik hier op dansen of gewoon stilstaan en genieten? Beide blijken mogelijk. Live klinkt het nog veel intenser dan thuis achter de computer. Soms vergeet je even dat er iemand aan het optreden is en dat je in een volle zaal staat. Heel even waan je jezelf op een andere plek, al dan niet in Indonesië.

Caballero & JeanJass
Met meer dan een miljoen views op elke videoclip op Youtube moet het een beetje onwennig zijn om slechts in een café op te treden. Maar dat Vlaanderen nog niet helemaal mee is, deert de vaandeldragers van de Belgische hiphop totaal niet. Met hun ‘mentalité du chef’ laten ze iedereen in het publiek watertanden. Wederom bewijst Brussel dat het de broeihaard is voor hiphoptalent in ons vaderland. Aan een enorme snelheid slaan de heren je met punchlines rond de oren. Romeo Elvis kiest zijn vrienden duidelijk doordacht. Het zal niet lang meer duren voor Brussel ook Vlaanderen heeft veroverd.

blackwave.
Hiphopduo blackwave. mocht gisteren de boel afsluiten en in in tegenstelling tot de rondspringende opener Borokov Borokov deden ze dat met een perfect ingestudeerde show. Willem Ardui en Jay Walker wisselen rap en zang vlot af en hebben duidelijk vele uren in het repetitielokaal doorgebracht. Het publiek was al helemaal mee nog voor ze de twee populairste nummers speelden. Catchy hit ‘Big dreams’ kreeg iedereen aan het zingen en het kwetsbare ‘Elusivee’ snoerde, met behulp van een geweldig gastoptreden van David Ngyah, heel de zaal de mond. Een zeer geslaagde afsluiter.