Binnen de niche van experimentele clubmuziek is Aya geen onbekende. De Londense bracht eerder muziek uit op labels als Local Action, Tri Angle Records of Wisdom Teeth en bracht enkele performances voor onder meer Unsound of Boiler Room die viraal gingen op het internet. Toch was het pas vorig jaar, met haar debuutalbum ‘Im Hole’op het label Hyperdub dat ze een brede erkenning kreeg. Zo belandde het album onder meer in het lijstje van de beste 50 albums van 2021 door Pitchfork. Dit recente werk kwam ze dan ook voorstellen in de Beursschouwburg, waarna HE4RTBROKEN dj’s Liyo en Steff de clubnacht uitbreidden.
Het thema van ‘Im hole’ is Aya’s worsteling met het leven. Dit kwam tevens naar voor in haar liveset. Zo zuchte ze op ‘What if I should fall asleep and slipp under’: “If I were one or the other/I could smother half of myself/Mother myself for a laugh to a sickening health”. Haar stem was bij deze woorden zwaar vervormd, alsof ze zat opgesloten in een elektrisch apparaat. Dit is een duidelijke verwijzing naar de worsteling met haar identiteit die ze ervaarde als transpersoon. De lege productie waarin dit zwaar thema was geëtaleerd was daarbij opmerkelijk: het nummer bestond uit veel kloven, en beats kwamen slechts sporadisch naar boven. Ze gaf dit gevoel kracht bij op het einde van het nummer; “Come find me undercover/Come over we could fuck the void out of each other”.
Deze doortastende leegte was voelbaar doorheen de hele set. Zo waren er bijvoorbeeld geluiden op ‘Once wen’t west’ die deden denken aan kraaien. “This is the reason I still fucking breathe” zuchte ze op het einde van het nummer, waarna een constante beat ons verloste van deze angstige scene die een beetje deed denken aan Van Gogh’s ‘Korenveld met kraaien’. Verderop in de set waren er nog verwijzingen naar dieren. Zo was er op een onuigebracht nummer een geluid dat deed denken aan een zwerm muggen. Niet alleen dieren vormden een inspiratie voor de productie, ook menselijk handgeklap deed zijn dienst. Zo was er ‘Dis Yacky’ waar Aya zelf de beat meeklapte.
Aya toonde zich als een echte totaalperformer. Nu en dan roepte ze vervormde spoken word door haar microfoon, daarna toonde ze zich weer als een echte dj op instrumentale stukken. Ze dook zelfs meermaals het publiek in om te moshen of bracht een kort bezinningmoment door onder dystopische beats te vragen aan het publiek wat het laatste was wat ze hadden gestolen of wanneer ze het laatst tegen iemand gelogen hadden. Afsluiter ‘Backsliding’ vatte de set goed samen. Het nummer gaat over een k-hole ervaring. Dit gevoel van dissociatie tussen mens en werkelijkheid kwam ook naar voren tijdens de liveset. Dat deed ze aan de hand van beats die als tunnelvisie in dissonantie vervaagden en de zware bassen die live een extra dimensie gaven.
Het HE4RTBROKEN dj collectief mocht de avond afsluiten. Ze staan wijd gekend door hun emotionele sets. Dj’s Liyo en Steff maakte deze verwachtingen volledig waar. Ze brachten een sterk melodische set waar er zelfs plaats was voor radiohits of andere bangers zoals onder meer van Kim Petras. Vaak waren deze nummers zo hard vervormd dat ze haast onherkenbaar werden. Zo waren zanglijnen van Sophie’s ‘Faceshopping’ of Caroline Polachecks ‘Pang’ zo laag gehaald dat ze enkel te herkennen waren door de lyrics. Het was het eindpunt van een avond post-clubmuziek die wel wat vaker in clubs zou mogen geprogrammeerd worden.