Drie avonden lang vult de Britse groep Air Traffic het Leuvense Depot. Wat die prestatie nog straffer maakt, is dat het laatste wapenfeit van de groep dit jaar tien kaarsjes uitblaast.
Het weerzien met Air Traffic voelde aan als een reünie met een uit het oog verloren jeugdvriend. “Hello, how are the kids?” grapte zanger Chris Wall terwijl hij vol ongeloof z’n hoofd schudde. Wat moet je zeggen, na acht jaar podiumafwezigheid? De band had er een nostalgisch avondje van kunnen maken, maar besloot wijselijk om de anekdotes achterwege te laten en met twee voeten in het heden te staan. Vier kameraden die weer even hun dagjob inruilen voor het podium en daar zichtbaar van genieten.
De geluidsman van Het Depot deed er op voorhand nochtans alles aan om iedereen terug te katapulteren naar 2007. Editors, Arctic Monkeys en Interpol schalden vrolijk door de speakers, alsof heel de inhoud van onze eerste 128 megabyte grote mp3-speler in de playlist was gegoten. Fans van het eerste uur werden getrakteerd op een gedroomde setlist, waarin nummers vanop het debuut werden afgewisseld met nooit eerder gespeelde demo’s en b-kantjes. En hoewel gitaarmuziek de laatste jaren wat aan belang en relevantie heeft moeten inboeten, klonken die oudere nummers allesbehalve gedateerd.
Dat kwam misschien door de prominente plaats die de piano toebedeeld kreeg. In vergelijking met andere bands van zijn generatie moet Air Traffic het hebben van aanzwellende melodieën en nijdige toetsaanslagen, in plaats van opzwepende riffs. Bijgevolg spendeerde Wall het merendeel van de show achter zijn keyboard, en zelfs de twee rockers die de band op z’n conto heeft – ‘Charlotte’ en ‘Get in line’ – werden vakkundig van elkaar gescheiden door de nerveuze piano van ‘I like that’ en de naar Muse knipogende basriff die ‘Take your hands off me’ inluidde. Daarin bleek ook dat bassist Jim Maddock zich beter op z’n instrument focust dan op de zang – de enige valse noot van de avond.
Zelfs wie het jarige debuut van de band de afgelopen tien jaar stof liet vergaren, kon de teksten moeiteloos meelippen. Voorzichtig in ‘I can’t understand’, overenthousiast in ‘No more running away’, waarin gitarist Tom Pritchard en Maddock hun instrumenten aan de kant schoven en het ritme aangaven op twee pauken. Frontman Chris Wall was eventjes sprakeloos toen de uitverkochte zaal bleef doorzingen, en hij overwoog prompt om de setlist van de komende shows wat aan te passen. “It’s all going downhill from here guys”, verontschuldigde hij zich met een brede grijns. Leugens.
In de bisronde zat immers nog heel wat memorabels. Opgediept b-kantje ‘The running caught me high’ was de aanloop naar de eerste nieuwe single in acht jaar: ‘Almost human’, die vrijdag verschijnt. Een pianoballad volgens het boekje, die door Walls expressieve zang toch indruk kon maken. “It’s a grower”, gaf hij bescheiden toe. Met ‘Shooting star’ werd het hitje tot het einde bewaard, al hadden wij het voorgaande uur gelukkig heel wat andere lichtpuntjes aan de hemel gezien. Of hoe Air Traffic zich naast Slowdive en LCD Soundsystem plaatst in het lijstje ‘Comebacks van het jaar’.
Air Traffic speelt zaterdag 14 april in de AB. De ticketverkoop start woensdag 4 oktober om 11 uur (info & tickets).
Het Depot programmeert binnenkort Cocaïne Piss (09.10), Omar Souleyman (13.10) en Tin Fingers (18.10). Een volledig overzicht vind je op de site van de zaal.