Afbraakwerken troef in de Dance Hall dankzij Stikstof, Coely en Froukje op dag 0 van Pukkelpop

Traditioneel omvat de pre-party of ‘dag 0’ van Pukkelpop steevast een gezonde mix van jong opkomend talent dan wel ervaren rotten uit de Belgische muziek. Dat was gisterenavond niet anders met puike optredens van Coely, Stikstof, Sylvie Kreusch. De enige Nederlander op het programma gisteren, Froukje, kon menig hart evenwel sneller doen slaan. Het Nederlands was op de openingsdag evenwel goed vertegenwoordigd met Willy Organ, Froukje en Chibi Ichigo die in eigen taal onbezonnen hun ding doen.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

 

Je zou hem stilaan gerust een van de redders van het Vlaamse levenslied kunnen noemen, Willy Organ. De tweede show van Pukkelpop 2022 was voor zijn rekening. “Ik wil niet meer leven met de wekker om half zeven” zingt hij uit ‘Niets meer aan te doen’, en dat leek ook te kloppen voor veel van het publiek, want het volk stroomde rond 18u mondjesmaat toe in de Club. Wat jammer, want iedereen weet “if you snooze, you lose”. Willy maakte zijn show XL door mannen uit het publiek te vissen en ze een Willyfication te bezorgen. De kapster op het podium ontdeed ze van hun hoofdhaar tot enkel een snor overbleef en het aantal Willy’s op podium bleef toenemen. Organ zorgde voor verschillende meezingmomenten, onder andere op “Niet om te slapen’, ‘Autostrade’ en ‘Faalangst’, maar het was ‘Vlaamse stoverij’ met de ironische visuals op de achtergrond dat door de Organ-fans erg werd gesmaakt. Volgende keer een portie Willy Organ XXL? (Jonas)

High Hi bracht de glitterende franjes van op hun jongste album ‘Return to dust’ mee als achtergrond voor de Club in Pukkelpop. Bij de indiepop met dansbare disco-invloeden is elk bandlid duidelijk even belangrijk, de bas van Koen Weverbergh is mooi aanwezig in het geheel. Ze openden ietwat aarzelend, maar schakelden met 94A9 een versnelling over. Daarna kwam hun goede vriend Daan Schepers van Bazart – en tevens producer van hun nieuwste plaat – het drietal vervoegen op het podium om nog een extra bas en stem aan het geheel toe te voegen. High Hi laat iedereen meebewegen op ‘All cool all fine’. Afsluiter ‘Daggers’ deed iedereen nog eens goed shaken en het glittergordijn viel over de show van High Hi. (Jonas)

Slechts veertig minuten werd Froukje gegund, maar veel was er niet nodig om de afgeladen Dance Hall voor een eerste keer in lichterlaaie te zetten. Ze bracht een schatkistje vol hits mee (voornamelijk uit haar eerste eptje ‘Licht en donker’) en een ijzersterke band ter ondersteuning. Hoewel de beloftevolle Nederlandse nog niet zo lang meedraait in de scene, staat haar show als een huis. De missie in de vooravond was dan ook simpel; de Dance Hall tot een kookpunt brengen en ze reeds warm draaien voor latere shows van Coely en Stikstof – iets waar ze moeiteloos in slaagde.

Van bij de eerste tonen van een alternatieve versie van ‘Ik wil dansen’ die door de boxen schalden en haar entree aankondigde en overgleed in ‘Groter dan ik’, veranderde de eerste rijen fans in een kolkende mensenmassa. Froukje zette nadien moeiteloos het publiek naar haar hand met tracks als ‘Onbezonnen’, ‘Goud’ en ‘Heb ik dat gezegd?’. Uit haar tweede ep ‘Uitzinnig’ tapte Froukje evenwel enkele nummers. Zo schakelde even terug op ‘Een man die nooit meer huilt’ terwijl een dolle versie van ‘Zonder gezicht’ het publiek gek maakte. Afsluiten deed ze in crescendo met een tweeluik ‘Niets tussen’ en ‘Ik wil dansen’. (Yannick)

De waarschuwingen om op te passen voor natuurbranden werd door Sylvie Kreusch meteen aan haar laars gelapt. Ze opende met ‘Let it all burn’ en de tent stond meteen in de fik. Haar aanstekelijke overgave spatte van het podium. Ze bezweerde het publiek met ‘Wild love’. Ze deed er nog een schepje bovenop met ‘Shangri-La’, “Hips slide side-to-side / You ain’t got a  choice / Why don’t you come over?” Menig heup wiegde gewillig mee, de betovering van Sylvie aan het ondergaan. Dat ze een geboren entertainer is zagen we op het podium enwerd herbevestigd door de anekdote waarin ze vertelde dat ze jaren geleden stond te zingen aan de toiletten in Pukkelpop in ruil voor wat geld. Na ‘Seedy tricks’ en een zangmoment met het publiek met ‘Walk walk’ bluste ze het aangemaakte vuur met ‘Please to Devon’. De eerste nacht viel over Pukkelpop, omdat Sylvie Kreusch het gebood. (Jonas)

“It’s been four years, but I am back. I’m back.“, zo verhaalde Coely na een tweetal nummers in een ontketende Dance Hall. Gekleed in een zwart gewaad, torenhoge laarzen, zonnebril op die haar blik niet toeliet en een coolheid die groten evenaarde, zo kwam de bosslady van de Belgische hiphop het podium op gewandeld. Haar comeback single ‘Run it up’ werd bovendien reeds onthaald als één van haar vele hits. Als driftige mc’er keilde ze de hardste bars van haar nummers richting het publiek. Echter stond Coely niet alleen op het podium; zowel Yann Gaudeuille als DVTCH NORRIS brachten een bezoek aan haar rentree op de Hasseltse weide. Die laatste bleef zelfs na z’n verse op ‘Don’t care’ het publiek opjutten, tot groot jolijt. (Yannick)

Alsof er prompt een dj-battle zou plaatsvinden, zo stonden Astro en Vega achter de decks geposteerd. Niets was minder waar natuurlijk, hoewel ze knap volksmenners Zwangere Guy en Jazz Brak in de ring verwelkomden. Stikstof schuimt zoals met ‘Overlast‘ in 2018 ook nu weer quasi iedere festivalweide af. Je weet als enigszins doorwinterde festivalganger ergens dus wel al wat de Brusselse guttergang van plan is, en toch blijft het viertal er élke keer weer in slagen om in superlatieventerrein te laveren. En hoewel er op nieuwe platen als ‘Familie boven alles‘ en ‘Moeras’ wat meer ruimte is voor introspectie en productie die wat jazz rap in zich heeft, bleven die zaken eerder achterwege.

De blaffers van onze hoofdstad zochten boel in de Dance Hall met een rugzak vol scherp. Daarin zaten voornamelijk nummers uit ‘Overlast’; het passief agressieve onder dreigende beats gebrachte ‘Gele blokken’ werd door de hele tent mee geschald. ‘Frontal’ en ‘2010’ werden evenwel als classics onthaald door een krankzinnig publiek. Doch bleef er één mantra centraal staan, een leuze waarbij ZG en z’n crew trouw bij zweren door dik en dun: Familie boven alles. Iets wat ze meermaals tussen hun nummers scandeerden en niet alleen Brussel omvatte. Toegegeven, aan het einde van een overweldigende show kon je bijna niet anders dan meegaan in dat verhaal. (Yannick)

In het rijtje van bands die op donderdag een thuismatch speelden: de ervaren rotten van The Sore Losers. De Limburgers beklommen voor de vijfde keer het podium in Kievit en deden er waar ze goed in zijn: scheuren met gitaren. “Is er al iemand verliefd geworden vandaag?” vroeg Jan Straetemans aan het – overwegend iets oudere – publiek. We mogen hopen van wel, en voor hen werd ‘Got it bad’ ingezet, een aanstekelijke en oerdegelijke rocksong. ‘Dark ride’ zorgde voor een – nu ja – rustpunt in het midden van de set. We kregen nog enkele ‘gouwe ouwe’ voorgeschoteld zoals ‘Silver seas’, ‘Juvenile heart attack’ en ‘Broken beyond repair’ waarmee we teruggekatapulteerd werden naar 2010, het jaar van hun gelijknamige debuutplaat. Afsluiter ‘Tripper’ deed de deur dicht en iedereen had gekregen waarvoor ze gekomen waren: gitaarmuziek zonder houdbaarheidsdatum. (Jonas)

Noem het gerust een emotioneel alternatief clubgebeuren. Jaren geleden hielp Chibi Ichigo zelf mee als vrijwilliger op het terrein, nu stond ze zo vele jaren later op het podium. Dat besef leek opeens na een dik halfuur feestgedruis heel hard binnen te dringen. Ze liet doorheen haar show dan ook vrij vaak halt om haar team en entourage te bedanken. Het podium was echter volledig Chibi’s speeltuin. Een glimlach verdween nooit van haar gezicht en ook de bellenblaaskanonnen waren een fijne verrassing in een buitengewone show. Strepen gure electropop wisselde big beat, breaks en acid af. Wanneer je dacht dat het niet harder kon kegelde de Limburgse nog een monster van een nummer in het hoenderhok. Afsluiter én nieuw nummer ‘Gracht’ was de cherry on top inclusief aankondiging dat haar debuutalbum op 14 oktober in de rekken zal liggen. Of we na deze uitzinnige show uitkijken naar die plaat? Wees daar maar zeker van. (Yannick)