Rond de gezegende leeftijd van dertig (of iets erna of ervoor) zou je muzieksmaak vastroesten en zou nieuwe muziek ontdekken heel wat moeilijker worden. Ze noemen het “muziekverlamming”. Ik las er artikels over, maar zette het al snel weg als bullshit. Langzamerhand merkte ik echter dat het maximum van mijn energiemeter lager en lager zakte. De nine to five zuigt het merendeel van mijn batterij leeg en wat resteert is gereserveerd voor herstel. Ik wil en ik doe mijn best, fear of missing out, hip en up to date blijven. Toch bijt de verlamming zich stilaan als een loodzware pitbull vast aan mijn been, en lijkt het amper los te gaan laten.
Spotify en andere platformen proberen te helpen, maar serveren die pitbull onbewust de lekkerste brokjes: “Hier zijn tig nieuwe releases van deze artiesten waar je voorheen naar geluisterd hebt!”, “Je vindt deze artiesten leuk? En wat denk je van deze dan?”, “Je hebt dit jaar maar zoveel minuten geluisterd, dat is aan de lage kant hoor”. Het is toch geen competitie, denk ik dan. Wat een drukte. Laat me toch met rust.
Vreemd, want die rustmomenten waren vroeger nooit echt nodig. Ik was een zelfverklaarde eclectische muziekluisteraar. Weinig albums bekoorden mij van begin tot eind en tenzij de muziek zodanig interessant gelaagd of explosief was, werd het mij snel beu. Ik ging steeds opnieuw op zoek naar nieuwe muziek. Er was meer dan genoeg mentale ruimte en tijd om te exploreren wat onvertrouwd was. Discover Weekly? ’t Zal wel zijn, discover daily, me dunkt. Ik stond open voor alles, opgevoed met het idee dat er geen slechte genres zijn; enkel maar goede en slechte artiesten binnen elk genre. Dat mantra probeer ik nog steeds ter harte te dragen. Al is het soms verdomd doorbijten, zoals bij cloud rap of ieder Taylor Swift album.
Grapjes terzijde, ik had mijn afhankelijkheid aan muziek onderschat. Losgaan in de woonkamer op een heerlijke plaat is altijd een steunpilaar geweest. Ook concerten waren vaak mijn verkozen vorm van escapisme. Ook daarbij lukt het voor deze ouder wordende millenial steeds minder om onbeschadigd terug buiten te komen. Kortom, wanneer het leven mij met blote vuist de grond insloeg, dan was er wel de zachte hand der melodie om mij er terug uit te sleuren. Doorheen de jaren heb ik een zodanig grote catalogus aan hulpmiddelen opgebouwd, dat het moeilijk wordt om daar niet routineus naar terug te grijpen. Het is de medicatie waarvan je weet dat ze werkt. Is het uiteindelijk wel muziekverlamming, of is het eigenlijk de sleur van het volwassen leven? En is de ontdekking van nieuwe muziek er het onbedoeld slachtoffer van?
Het is door iedereen merkbaar wanneer je mijn Spotify-playlists bekijkt. Dezelfde soort muziek die me de afgelopen jaren zoveel houvast heeft geboden, blijft dit doen. Ook in 2023 bleef experimentele- post-punk en rockmuziek mij bekoren en ook hyperpop vult nog steeds op bombastische wijze de leegte in, waar stress zich anders toch zou nestelen. In mijn hoofd is het voortdurend balanceren op een dun koord om niet in de zonde der stagnatie te vallen. De frisse blik en ruimdenkendheid die terecht geëist wordt van de betere muziekjournalist komt in het gedrang. Ik wil het niet.
Het is een gevecht dat in mijn hoofd noodzakelijk moet blijven gebeuren want het is een verplichting tot mijzelf en tot de lezer. Ik moet standvastig weigeren om in slaap te tuimelen en dezelfde plaat scheef te draaien tot de groeven tot ravijnen verworden zijn. En toch, mijn hoeveelheid aan schrijfsels en motivatie lijden er onder.
Voornemens, daar doe ik niet meer aan mee. Dus aan u, doe ik deze oproep. Blijf de culturele sluizen in je hersenpan openzetten. Luister naar die random countryplaat waar je beste vriend zo lovend over is, ook al walg je al bij de vernoeming van dat genre. Maar weet je, laat jezelf ook dat comfort toe. Niemand moet oordelen over het feit dat je nog steeds graag dat ene album oplegt die reeds vijftien jaar geleden op je 4 GB iPod Nano stond. Ook het geschreeuw van de buurman omdat je al drie weken dezelfde elpee door je speakers dreunt, moet je gestolen kunnen worden. Beide sentimenten mogen er zijn naast elkaar. Streef naar die balans, kijk vooruit, en marcheer zonder schroom over dat dunne koord. Net zoals ik de komende tijd zal blijven doen. Althans voor ik mijn ergste nachtmerrie verword, en knor naar de tieners met hun nieuwe trends die ik op een gegeven moment niet langer begrijpen zal.
Tot volgend jaar, en bedankt.
Favoriete Albums
30) Yeule – Softscars
Yeule heeft meer dan genoeg materiaal om van zich af te schrijven. En dat doet ze met een futuristische pen gedipt in bloedrode inkt. Zachter dan op vorige platen, maar het mist zijn effect niet.
Favoriete nummers: x w x, dazies, cyber meat
29) Shame – Food For Worms
Op dit album bewijst Shame dat ze meer kunnen zijn dan schreeuwerig. Men can be emotional too, lees hier mijn volledige review
Favoriete nummers: Fingers of steel, Adderall, Different person
28) Ryuichi Sakamoto – 12
Dit jaar is er een zeer groots muzikant van ons heengegaan. Ryuichi Sakamoto was een filmcomponist en voormalig lid van Yellow Magic Orchestra, de groep die aantoonde op welk immens hoog niveau Japan synthpop beleefde. Hij was bezig met muziek tot aan zijn laatste adem. Op ’12’ nemen we afscheid via esoterische ambient soundscapes.
Favoriete nummers: 20220302 – sarabande, 20220207
27) Young Fathers – Heavy Heavy
Er wordt genoeg muziek gemaakt over de sleur van het leven. Op deze plaat reiken de Young Fathers hun hand uit en vieren ze ons bestaan. Weliswaar op hun eigen experimentele, gospel- & art popachtige manier. Genrebending kunnen ze als geen ander.
Favoriete nummers: I saw, Drum, Holy Moly
26) Dorian Electra – Fanfare
Dorian Electra heeft hun eigen lat zeer hoog gelegd. Op ‘Fanfare’ wordt deze lat niet bruusk gebroken als op de vorige plaat, maar mild gestreeld. Maar zelfs een plaat waar Dorian Electra gewoon voortgaat op hun elan, is ongetwijfeld een plaats op de lijst waard. Iets minder geschreeuw, maar nog steeds hard waar het moet zijn.
Favoriete nummers: Yes man, Anon, Freak mode, Sodom & gomorrah
25) Kelela – Raven
Ik ben geen fan van RnB, maar de manier waarop Kelela electronica, soul en breakbeat moeiteloos in de mix gooit, is gewoonweg abnormaal goed. Een sterke hart onder de riem voor de poc, queer en female musicians, and i’m here for it.
Favoriete nummers: Raven, Happy ending, Contact
24) Protomartyr – Formal Growth in the Desert
Iets meer up-tempo voor wat we gewend zijn van protomartyr, maar het werkt ontzettend goed. Hun sound is herkenbaar uit de duizend, maar toch zoeken ze steeds weer met succes de grens op van wat hun stijl van gothic post-punk te bieden heeft.
Favoriete nummers: Make way, 3800 tigers, Polacrilex kid
23) Róisín Murphy – Hit Parade
De tijden van Moloko zijn ver vervlogen. Róisín Murphy draait al eventjes mee in het circuit. We zijn dezerdagen erg bezig met de gekke toeren die het jong geweld uithaalt, maar op ‘hit parade’ toont Murphy dat ze moeiteloos mee kan. Art pop op z’n best met haar kenmerkende absurdisme en humor als accenten. De productie van DJ Koze is ook een highlight.
Favoriete nummers: CooCool, Fader, You knew
22) Yaeji – With A Hammer
Yaeji is een popartiest die haar tijd vooruit is. Haar lyricisme is sinister en zacht tegelijkertijd. Net wanneer je zou denken te gaan zweven op een beat die strak zit qua flow, smijt ze breakbeat, glitch of jungle in de mix. Comfortabel en onvoorspelbaar tegelijk, en het lijkt haar geen moeite te kosten.
Favoriete nummers: For Granted, Fever, Done (let’s get it)
21) Fever Ray – Radical Romantics
De glorieuze boodschap van androgynie verpakt in electropop die alleen Karin Dreijer kan brengen. De draak steken met hoe kapitalisme het motief van liefde vervuilt, zeker welkom.
Favoriete nummers: Carbon dioxide, Shiver, North
20) Killer Mike – MICHAEL
We kennen Killer Mike natuurlijk als “die ene van Run The Jewels”, maar hij heeft El-P absoluut niet nodig om een prima hiphopplaat te schrijven. Hij puurt uit zijn getroebleerde jeugd en de demonen van vorige relaties. ‘MICHAEL’ is een autobiografie die hit na hit aflevert.
Favoriete nummers: Down by law, Scientists & engineers, Motherless
19) Slowthai – Ugly
Ik begeef mij ergens op dun ijs met deze plaat op te nemen in mijn lijst. We zullen het dan ook maar hebben over de artiest Slowthai, en niet per sé de mens. Op ‘Ugly’ vindt hij zijn roots in de punk-rap terug en lijkt hij zijn eigen advocaat te spelen tegen de wereld die zich tegen hem keert. Qua sound zit het alleszins ongelooflijk strak. Let’s see how it holds up in court.
Favoriete nummers: Selfish, Yum, Feel good, HAPPY
18) Frost Children – Speed Run
‘Speed run’ is lik op stuk voor iedereen die zou durven beweren dat er geen rek meer zit op hyperpop als genre. De plaat is Fun, explosief en tegelijkertijd een vat vol frustraties. Dat zou eigenlijk perfect gewoon een (heel erg) beknopte beschrijving van hyperpop kunnen zijn.
Favoriete nummers: Flatline, Coup, Hi 5
17) Algiers – Shook
Het lijkt alsof Algiers beter wordt met ieder album. Ook op ‘Shook’ is de groep heel intiem en persoonlijk, en heel politiek. Het is een band waar ik niet genoeg van krijg. Ook de guest features van onder andere Zack de la Rocha, Backxwash en Big Rube mogen er zeker zijn.
Favoriete nummers: Irreversible damage, I can’t stand it!, Green iris
16) King Gizzard & The Lizard Wizard – PetroDragonic Apocalypse; or, Dawn of Eternal Night: An Annihilation of Planet Earth and the Beginning of Merciless Damnation
In tegenstelling tot wat bepaalde redacteurs met lang haar en een korte broek mogen beweren, Gizzy’s still got it. Het is van ‘Infest the Rats’ Nest’ geleden dat KG&TLW volop voor metal koos, en voor mij part mogen ze dat gerust nog een paar keer doen.
Favoriete nummers: Motor Spirit, Witchcraft, Gila Monster
15) Covet – Catharsis
Je zou kunnen stellen dat muziek niet alleen mag teren op muzikaaltechnische skills, maar Covet mag dat van mij alvast wel. Er zijn weinig gitaristen die ook maar in de buurt komen van wat Yvette young kan. Ik ben gewoon blij dat ik het mag meemaken.
Favoriete nummers: Coronal, Firebird, Smolder
14) Grian Chatten – Chaos For The Fly
Het is geen geheim dat er een ware troubadour schuilt in Grian Chatten. Fontaines DC vond zijn oorsprong in een gezamenlijke liefde voor (Ierse) poëzie, en ik ben ervan overtuigd dat zijn schrijfsels ooit in de curriculum van de Ierse scholen te vinden zal zijn. Soms heb je niet meer nodig dan een gitaar en vlijmscherpe songwriting en ‘Chaos for the fly’ is daar een verdomd goed voorbeeld van.
Favoriete nummers: Fairlies, Bob’s Casino, Season for pain
13) Jeff Rosenstock – Hellmode
Rosenstock doet waar hij goesting in geeft. ‘Hellmode’ neemt geen blad voor de mond en is even bruusk als het goofy is. Het is power pop die tongzoent met punk en het viert onzorgvuldigheid op hyperdynamische wijze. Pure anarchie, maar oh zo zalig.
Favoriete nummers: WILL U STILL U, DOUBT, I WANNA BE WRONG
12) HMLTD – The Worm
The Worm is een geweldige conceptplaat die ietwat onder de radar gevlogen is. De worm in kwestie is een metafoor voor de golf van depressie waarin Engeland verzuipt, verpakt in een middelleeuwse, doch moderne rock opera. De plaat marcheert het hele rockspectrum af, dus verwacht je aan onder andere prog-, glam-, avant- en symphonische rockmuziek. Gevuld met hoge zangnoten waarvan Henry Spychalski waarschijnlijk zelf niet wist dat hij ze kon produceren.
Favoriete nummers: The end is now, Wyrmlands, Saddest worm ever, Past life (sinnerman’s song)
11) Model/Actriz – Dogsbody
Donkere noise rock met vocals waarvan je zou denken dat Satan ze zelf met glans ingezongen zou hebben. Alles klopt gewoon op ‘Dogsbody’. De doordachte, maar harde songwriting en de pikdonkere productie om maar op te noemen. Op charismatische wijze worden de noties van pijn en schaamte je naar het hoofd geschreeuwd. De relatie van de zanger wordt tot op het goorste detail, hoewel poetisch, aan stukken gescheurd. Denk aan Daughters op hun hoogtepunt, maar zelfs nog iets scherper. Het feit ook dat ‘Dogsbody’ een debuutplaat is, valt bijna niet te vatten.
Favoriete nummers: Donkey Show, Slate, Amaranth, Sun in
10) Jaimie Branch – Fly or Die Fly or Die Fly or Die ((world war))
Het overlijden van Jaimie Branch was een groot verlies voor de avant-garde jazz. En voor muziek als geheel, bij uitbreiding. Dit album is een testament van haar strijd in instrumentale vorm, en een sterk afscheid als vonk van wat had kunnen zijn.
Favoriete nummers: Borealis dancing, Burning grey, Baba louie
9) Liturgy – 93696
Not for the faint of heart. Liturgy is waarschijnlijk de enige Blackmetalband waar ik vaak naar teruggrijp en ‘93696’ is een herbevestiging van waarom. Dit album stelt elke luisteraar voor een uitdaging, en degenen die het uitzitten mogen zich sprakeloos wentelen in het feit dat ze het privilege kregen om dit mee te maken. Veel om te verteren, niet voor iedereen.
Favoriete nummers: Djenneration, Haelegen II, Ananon, Angel of individuation
8) Black Country, New Road – Live at Bush Hall
Ze zijn het waarschijnlijk onnoemelijk beu op dit moment, maar ik ga het toch nog even benoemen. Het vertrek van zanger Isaac Wood stelde veel fans van BC,NR voor een groot vraagteken naar de toekomst van de band toe. ‘Live at bush hall’ bewijst dat alle individuen niet alleen geweldige muzikanten zijn, maar ook qua vocals en songwriting niet moeten onderdoen. Enig minpuntje; het post-punkelement en rockelement is bij dezen een beetje achterwege gelaten, maar ik vergeef het ze. Deze plaat is ook gewoon uitgebracht als live-album, zonder enige intentie om er een studio-opname van te maken. Because they just can, that’s why.
Favoriete nummers: Up song, Dancers, Turbines/Pigs
7) JPEGMAFIA & Danny Brown – SCARING THE HOES
Deze twee rappers hebben zoveel vijzen los dat je ze het metaal zou kunnen smelten en er winst van zou kunnen maken. Ik weet niet welke noodlottige gebeurtenis dit duo heeft samengebracht, maar ik ben het eeuwig dankbaar. Het is druk, verwarrend en compleet gestoord, maar gewoonweg prachtig. Een loopje nemen met een wereld die zelf niet goed weet wat het aan het doen is, bovenop de beste productie die JPEGMAFIA al op de mat gelegd heeft. Wat een plaat.
Favoriete nummers: Lean beef patty, SCARING THE HOES, Burfict!, Kingdom hearts key, God loves you
6) Joey Valence & Brae – Punk Tactics
Nog niet alle Beastie Boys zijn overleden, of ze zijn al gereincarneerd. Het zijn Old-school East Coast bangers vol met nerdy referenties en hard-hitting productie. Joey Valence & Brae leggen de eerste bakstenen voor een boom-bap revival en het is ontzettend verfrissend.
Favoriete nummers: PUNK TACTICS, WATCH YO STEP, STARTAFIGHT, DANCE NOW
5) Bdrmm – I don’t Know
Het lijkt al een paar jaar geleden sinds alle alternatievelingen hard gingen op dream pop en shoegaze, voor Bdrmm maakt het niet veel uit. De reverb staat op 200 en de gitaren klinken zo sereen als maar zijn kan. Sigur Ros zou trots zijn, en zelfs een beetje jaloers.
Favoriete nummers: Pulling stitches, It’s just a bit of blood, We fall apart
4) Yves Tumor – Praise A Lord Who Chews But Which Does Not Consume; (Or Simply, Hot Between Worlds)
Ik kan haast niet geloven dat ‘Heaven to a tortured mind’ reeds drie jaar oud is. En toch toont Yves Tumor dat op dit album, waarvan de titel niet lang genoeg is, dat er absoluut geen sleet zit op zijn formule. Verwacht je aan Neo-psychedelische post-punk met genoeg glam om je haar te blonderen bij de eerste luisterbeurt. Zeer ambitieuze plaat.
Favoriete nummers: Echolalia, Ebony eye, Lovely sewer, God is a circle
3) 100 gecs – 10,000 gecs
Je wilt niet weten hoe wanhopig ik de dagen aan het aftellen was tot de tweede gecs plaat uitkwam. Hun debuut was de triomf die hyperpop op de kaart zette en talloze jonge artiesten inspireerden om zelf hun ding te doen met het genre. Hoe gingen ze hierop uitbreiden? Ik had niet gedacht dat het antwoord pop-punk, nu-metal en ska ging zijn. Ja, ik kan alle nummers op dit album haast perfect meezingen. Ja, ik begrijp dat je nu een extra reden hebt om mij de aux-kabel in de auto nooit meer te overhandigen.
Favoriete nummers: Dumbest girl alive, Doritos & fritos, 757, mememe
2) Squid – O monolith
Als hoogste post-punk album op mijn lijst, moet ik benadrukken dat Squid een perfect voorbeeld is dat de revival nog standhoudt. O Monolith is poëtisch, maar schreeuwerig en zelfs bij momenten funky. De band bouwt gewoon verder aan de monoliet die ‘Bright green field’ was en wordt met elke bouwsteen gewoon meer standvastig.
Favoriete nummers: Swing (in a dream), Devil’s den, Undergrowth, The blades
1) Caroline Polachek – Desire, I Want To Turn Into You
Ik heb een moeilijke relatie met popmuziek. Het is een term die eigenlijk niets zegt, een noemer zonder nuance. De jongere Louis moest bij popmuziek dan ook denken aan hetgene dat de revue passeerde op menig middelmatig Vlaams radiostation. Ik moet echter toegeven dat Caroline Polachek van mij een volwaardig poptimist gemaakt heeft. Het is catchy, maar tegelijk complex, gelaagd en interessant. De invloeden komen van overal en iedere muzikale beweging voert Polachek perfect uit. Het zangtalent druipt ervan af, en ook ieder muzikaal detail is gewoon verzorgd op een manier waarin ik het in “de popmuziek” nog nooit eerder heb gezien. Ze is in een baan van haar eigen en niemand komt zelfs maar in de buurt.
Favoriete nummers: Welcome to my island, Pretty in possible, Sunset, Blood and butter
Favoriete EP’s
1) Spill tab – Klepto
2) Dev Lemons – Delusional
3) Aural Vampire – 鰐
4) 1 800 pain – ⚠
5) Gupi – Check-in
6) Opus Kink – My Eyes, Brother!
7) Namasenda – Ambrosia
8) Plini – Mirage
9) Deb Never – Thank you for attending
10) Turnstile & BADBADNOTGOOD – New Heart Designs
11) Soccer Mommy – Karaoke Night
12) Two Shell – Lil spirits
13) Channel Tres – Real Cultural Shit
14) Alice Longyu Gao – Let’s Hope Heteros Fail, Learn, and Retire
15) Biig Piig – Bubblegum
16) Earthgang – RIP Human Art
17) Shygirl – Nymph in the wild
18) Aphex Twin – Blackbox Life Recorder 21f / in a room7 F760
19) Brian Eno – Five Light Paintings
20) Mall Grab – Rascal
Favoriete Nummers
1) 100 Gecs – Dumbest Girl Alive
2) HMLTD – The end is now
3) IDLES – Dancer
4) Bdrmm – Pulling Stitches
5) Black Country, New Road – Up Song
6) Caroline Polachek – Pretty In Possible
7) Lime Garden – Nepotism (Baby)
8) Grian Chatten – Fairlies
9) Yard Act – The Trench Coat Museum
10) Thundercat & Tame Impala – No More Lies
11) Emei – Irresponsible
12) Dorian Electra – Yes Man
13) Slowthai – Selfish
14) Model/Actriz – Amaranth
15) Yaeji – For Granted
16) Dumb Buoys Fishing Club – Skeleton Town (Ft. Merlyn Wood & Qhairo)
17) Yves Tumor – Echolalia
18) KG&TLW – Gila Monster
19) JPEGMAFIA, Danny Brown – God Loves You
20) Frost Children – FLATLINE
21) Venjent x Oktae – Boy’s a liar
22) Dev Lemons – Cyberpunk Fairy
23) Oliver Tree – Bounce
24) Gorillaz – Silent Running ft. Adeleye Omotayo
25) Unknown Mortal Orchestra – Meshuggah
26) Caroline Polachek – Welcome To My Island (George Daniel & Charli XCX Remix)
27) Aural Vampire – Cardigan Angel
28) BBNO$ – Goodness Gracious
29) PinkPantheress – Capable of love
30) SEBii (ft. lieu) – lie
Favoriete Belgische Albums
1) Dijf Sanders – Supra
2) Beraadgeslagen – Altijd Bewust Bewegen
3) Youniss – White Space
4) Gros Coeur – Gros Disque
5) Bombataz – Baby Dry My Tears
6) Mojo & The Kitchen Brothers – Mojo’s Heavy Cream
7) LũpḁGangGang – Dopamine Overdose
8) It It Anita – Mouche
9) Dirk – Idiot Paradise
10) Ão – Ao Mar
11) Loverman – Lovesongs
12) schntzl – Holiday
13) Meyy – Digital Gloss
14) Moar – Baby I am Cheap
15) Ramkot – In between borderlines
16) Absynthe Minded – Sunday Child
17) Black Leather Jacket – Stinger
18) The Guru Guru – Make (Less) Babies
19) Captain Kaiser – RHYME&REASON
20) Jazz brak – Brak