2018. Het jaar waarin ik met een knalrood hoofd Nils Frahm ontmoette, in een discotheek werkte waar er uitsluitend ska en balkan gedraaid werd (geen zorgen, ik ben weer oké intussen) en ik Willy Sommers in de backstage van Pukkelpop verwarde met Rudi Vranckx. Willy had een sjaaltje aan. Verder zag ik mijn heldin Kelly Lee Owens maar liefst twee keer live en begon ik basgitaar te leren, wat geen onverdeeld succes te noemen valt. Een jaar ook waarin ik mijn eurocentrische oogkleppen afnam en op zoek ging naar niet-westerse muziek, en zo botste op Ethiopische seventies en Australische muziek gezongen in het Djinang. Een bloemluistering daarvan vind je onderaan.
Beste albums
Nils Frahm – ‘All melody’
Khruangbin – ‘Con todo el mundo’
Condor Gruppe – ‘Interplanetary travels’
Altin Gün – ‘On’
Kutiman – ‘Don’t hold onto the clouds’
Jon Hopkins – ‘Singularity’
BeraadGeslagen – ‘Duizeldorp’
Amen Dunes – ‘Freedom’
Shht – ‘Love love love’
Rumours – ‘MEGAMIX’
Tirzah – ‘Devotion’
Goat Girl – ‘Goat girl’
Idles – ‘Joy as an act of resistance’
Helena Hauff – ‘Qualm’
U.S. Girls – ‘In a poem unlimited’
Ross From Friends – ‘Family portrait’
Bitterling – ‘Kleine oneindigheid’
Bodega – ‘Endless scroll’
Mark Renner – ‘Few traces’
GoGo Penguin – ‘A hundrum star’
Betonkust ft. Palmbomen II – ‘Center Parcs’
Beak> – ‘L.A. playback’
Still Corners – ‘Slow air’
Naxatras – ‘III’
Let’s Eat Grandma – ‘I’m all ears’
Beste nummers
Beste livemomenten
Toen Todd Terje op Pukkelpop ineens een remix van ‘Een ticket naar de zon’ de tent in knalde.
De man die tijdens Nick Cave op Down The Rabbit Hole achteraan in het gras lag maar toch het optreden wou zien. Hij stak zijn gsm in de lucht om via zijn camera mee te kijken. Real heroes don’t wear capes.
Voor het eerst afspreken met een nog nooit eerder ontmoette Indiestyle-collega (hoi Michelle) tijdens Essaie Pas op DTRH: “ik sta naast de man met het olifantenhoedje”.
Kelly Lee Owens op Paraíso Festival, Madrid.
Op Pukkelpop een halfuur staan dansen op The Egyptian Lover vooraleer iemand me meedeelde dat The Egyptian Lover had moeten annuleren en ergens vast zat op een luchthaven. Het was dus niet The Egyptian Lover.
Alleen Affligem staan nippen achteraan bij Kendrick Lamar (Pukkelpop). Daarna een paniekaanval krijgen door de exodus van zestienjarigen van de Main Stage richting Boilerroom.
Nils Frahm.
Nils Frahm.
Nils Frahm.
Nils Frahm.
Nils Frahm. Altijd.
Beste soundtracks
Mogwai – ‘Kin’
Thom Yorke – ‘Suspiria’
V/A – ‘Climax’
François de Roubaix – ‘Les lèvres rouges’
V/A – ‘Cold war’
Khaled Mouzanar – ‘Capharnaüm’
Adam Taylor – ‘I think we’re alone now’
Valentin Hadjadj – ‘Girl’
-
Aleksandir - 'Yamaha' -
L'Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp - 'Sauvages formes' -
Mathilde Bataillé - 'Le soleil dans l'oeil' -
Mazzy Star - 'Still' -
Throw Down Bones - 'Two' -
Throwing Snow - 'Myriad' -
Leon Vynehall - 'Nothing is still' -
Hop Along - 'Bark your head off, dog' -
Bitterling - 'Kleine oneindigheid' -
-
-
- Kutiman – ‘Don’t hold on to the clouds’
- Throwing Snow – ‘Myriad’
- Throw Down Bones – ‘Two’
- Mazzy Star – ‘Still’
- Mathilde Bataillé – ‘Le soleil dans l’oeil’
- Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp – ‘Sauvage formes’
- Aleksandir – ‘Yamaha’
- BeraadGeslagen – ‘Duizeldorp’
- Bitterling – ‘Kleine oneindigheid’
- Kikagaku Moyo – ‘Masana temples’
- Leon Vynehall – ‘Nothing is still’
- Hop Along – ‘Bark your head off, dog’
Eurocentrische blikverruiming leidt tot wereldse ontdekkingen
Waak Waak Djungi – ‘Waak waak ga min min’ (2018, re-issue van album uit de jaren ’90, Aboriginal-gemeenschap in Australië)
Ayalew Mesfin – ‘Hasabe (my worries)’ (2018, compilatie van nummers uit de jaren ’70, Ethiopië)
Francis Bebey – ‘Psychedelic sanza’ (1982-1984) (2014, compilatie uit de jaren ’80, Kameroen)
V/A – ‘Afro-beat airways: Ghana & Togo 1974-1978’ (2010, compilatie)
Os Tincoãs – ‘Os Tincoãs’ (1973, Brazilië)
Oumou Sangaré – ‘Mogoya’ (2017, Mali)
Mdou Moctar – ‘Sousoume Tamachek’ (2017, Niger)
Les Filles de Illighadad – ‘Eghass Malan’ (2017, Niger)
Mulatu Astatke – ‘Mulatu of Ethopia’ (1972, Ethiopië)
Derya Yildirim, Grup Simsek – ‘Nem kaldi’ (2017, Turkije)
Ravi Shankar – ‘Three ragas’ (1956, Indië, sitar)
Violeta Parra – ‘Gracias a la vida’ (1970, Chili)
Violeta Parra reisde in de jaren ’50 heel Chili door met haar gitaar en een leeg schrift en begon eeuwenoude volksliederen te documenteren, zoals het onderstaande ‘La jardinera’, waarin een vrouw met liefdesverdriet bloemen begint te kweken om haar corazón te troosten. Haar belang is niet te onderschatten: zonder haar zou een groot deel van de Chileense cultuur verloren zijn gegaan.
Nu we toch in de Zuid-Amerikaanse sferen beland zijn, nog een laatste vermelding voor een genre dat ik dit jaar ontdekt en uitgespit heb: Andes-electronica (ja, het is een ding). Wie wil weten waar de halve Chileen Nicolas Jaar en bijgevolg ook Darkside de mosterd haalt, luistert best eens naar de verschillende mixen op YouTube van Ritmos del Sur. Het collectief verenigt de muziek die er het beste in slaagt traditionele instrumenten (ja, panfluiten) te combineren met minimalistische en toch zuiders aandoende beats (Cumbia! Marimba!). Vaandeldragers van het genre zijn de Ecuatoriaanse Nicola Cruz en El Búho (‘de uil’).