Er groeien toch nog steeds héél mooie dingen op onze Belgische bodem. Dat is dé takeaway van het afgelopen jaar. Daar waar culturele huizen het steeds moeilijker en moeilijker krijgen, cafés en jeugdhuizen stilaan verdwijnen, het concept muziekconcours in een dip zit en het zonder enige scudraket een steeds groter wordende opgave wordt om tussen de mazen van het internationale (inter)net te glippen en opgemerkt te worden, blijven lokale bands en artiesten hun best doen om de deuren van de muziekindustrie open te slaan met inventieve muziek.
Toegegeven, in onze lijst prijken eveneens artiesten die al wat kilometers op hun teller hebben. Kilometers die jaren zwoegen niet alleen beginnen lonen. Ze verdienen ook lof! Aan de andere kant blijken kleinere, maar vooral lokale labels als Stroom, VIERNULVIER, MAYWAY, Unday etc. dé ontdekkingsvijver te zijn voor wie nood heeft aan nieuw, buiten de lijstjes kleurend Belgisch talent.
Met veel trots en plezier stellen we dan ook onze favoriete Belgische platen voor.
Deze lijst werd samengesteld door Ayko Poulin, Eli Goldenberg, Jeroen Gunster, Jolien Wilke, Jonas Vandenabeele, Jonas Van Laere, Karel Nijs, Kobe Rombouts en Yannick Verhasselt.
20. Milan W. – Leave another
Eén van de meest ondergewaardeerde albums uit eigen land is het debuut van Milan W. alias Milan Warmoeskerken (voormalig Condor Gruppe en Flying Horseman). Mea culpa, het prachtige debuut stond weliswaar op onze radar, al stak de tijd ons stokken in de wielen. ‘Leave another day’ is een shoegazey koortsdroom met schetsen van ambient, techno en vingerpikkend gitaarspel. Het hoofdpersonage is een pas gebroken hart verkleumd in een liminal space ergens in de jaren tachtig. Milan W. toont op zijn uitzonderlijk debuut met songs als ‘Days in my arms’ of ‘Memories’ dat liefdesverdriet niet steeds pekzwart hoeft te zijn, maar dat er binnen grijstinten eveneens pijn heerst. (Yannick)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify
19. Soft Boy – Always hungry
Berichtje aan Brian Wilson: mocht u binnenkort op zoek zijn naar een backingband, denkt u dan ook eens aan het Gentse Soft Boy? Op het gruwelijk ondergewaardeerde ‘Always hungry’ staan namelijk tien songs die goed zijn voor een halfuur psychedelisch popplezier. Frontman en bezieler Xander Hamelton heeft een oor voor rotaanstekelijke powerpop met een retrofiele inslag. ‘Speak from the heart’, ‘Books’, ‘Gen Z’: allemaal staaltjes Belpopperfectie die in een rechtvaardigere wereld over de grootste festivalweides van het land mogen rollen. Dat laatste nummer komt trouwens ook met de beste Belgische videoclip van het jaar, waar de band allerlei figuren uit de online muziekwereld imiteert. Houd je bingokaart klaar. (Kobe)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | YouTube
18. Maya Dhondt – wow, x
Met ‘wow, x’ levert Maya Dhondt een indrukwekkend debuut af dat zowel kwetsbaar als krachtig aanvoelt. Het album laveert moeiteloos tussen dromerige indiepop, beklijvend pianospel (‘untitled’) en experimentele elektronica, met Dhondts tedere stem als constante leidraad. Zelfexpressie is een sleutelwoord op het album waar Maya – vroeger Wendy – Dhondt komaf maakt met zichzelf op de openingstrack ‘interlude: bye bye wendy’. Het onvoorspelbare huwelijk tussen haar eerder klassieke pianospel en de glitch-poppy invloeden (‘desire’) zorgen dat je steeds on edge blijft. Soms wondermooi, elders abstract en een tikkeltje vreemd. (Yannick)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
17. Ivy Falls – Sense & nonsense
We moesten er enkele jaren op wachten, maar 2024 bracht ons dan toch het debuutalbum van Ivy Falls. En vanaf de eerste seconde van ‘Sense & nonsense’ wordt ons geduld meer dan beloond. Opgenomen in haar thuisstudio vangt Fien Deman perfect de avontuurlijke reis richting volwassenheid. Met partner Bram Vanparys (The Bony King Of Nowhere) achter de knoppen verkent Deman de schoonheid en duisternis van het leven. Met haar melancholische indiefolk, geïnspireerd door artiesten als Sufjan Stevens en Julia Jacklin, creëert Deman een prachtige blijvende ode aan alles wat betekenis geeft in het leven. (Eli)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | YouTube Music
16. Compact Disk Dummies – The signal
Het nieuwe album ‘The signal’ van Compact Disk Dummies is een frisse en energieke plaat die het duo’s unieke geluid verder uitdiept. De weelderigheid en enthousiasme van kopman Lennert Coorevits vindt op de plaat een fraaie vertaling van hun live-reputatie. Met een mix van elektronische beats, catchy hooks én teksten, is het een overtuigende evolutie van hun eerdere werk. Tracks zoals ‘The signal’ en ‘Fomo’ hebben zich moeiteloos hun eigen stek gewurmt in hun liveshows en het collectieve geheugen van muzielfanaten. (Yannick)
Beluister: Apple Music | Spotify | YouTube Music
15. J. Bernardt – Contigo
Na zeven jaar wachten is J. Bernardt eindelijk terug. En hoe. De artiest geeft ons ‘Contigo’ cadeau. Een album dat zowel melancholisch als hoopvol klinkt, met een romantische ondertoon. De rode draad? Een gebroken hart. Jinte Deprez zet zijn liefdesverdriet om in een intieme, persoonlijke plaat. ‘Contigo’ is rijkelijk gevuld met warme, soulvolle vocals, subtiele en verfijnde synths en interessante melodieuze structuren. Het is moeilijk je te onderscheiden binnen het indie-genre, maar met zijn unieke mix van indie, soul en elektronica doet J. Bernardt dit met succes. ‘Contigo’ draai je grijs, of je het nu wilt of niet. (Jolien)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Spotify | YouTube Music
14. De Beren Gieren – What eludes us
De Beren Gieren gaan op zoek naar wat onopgemerkt aan ons voorbijgaat op ‘What eludes us’. Fulco Ottervanger bemant de piano, Lieven Van Pée speelt bas en Simon Segers verzorgt de percussie en drums. Dit album werd gemaakt in samenwerking met de Noorse producer Jørgen Træen. Muzikaal maakt De Beren Gieren vaak ook ongrijpbare melodieën. Wie zin heeft in een snelle hap, is bij hen aan het verkeerde adres. Hun uitgepuurde jazz bevat weinig onnodige franjes en gaat recht naar de essentie van elk afzonderlijk instrument. ‘What eludes us’ is het zoveelste bewijs dat onze jazzscene springlevend is. (Jonas Vda)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | YouTube Music
13. Whispering Sons – The great calm
Met ‘The Great Calm’ bewijst Whispering Sons dat ze sterker terug zijn dan ooit. Het album balanceert moeiteloos tussen rust en perfect georganiseerde chaos, met catchy gitaarriffs en de zwoele, verhalende stem van Fenne Kuppens als de lijm die alles op z’n eenvoud samenbrengt. Bombastische, energieke nummers worden afgewisseld met kalmere, meer uitgeklede tracks die even krachtig binnenkomen. De eenvoudige, eerlijke teksten versterken de emotionele impact. Waar het rustig lijkt af te sluiten, eindigt het album verrassend met een knal. Kortom, ‘The Great Calm’ is een meeslepende plaat en een bewijs van de status van Whispering Sons als Belgische trots. (Jolien)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | YouTube Music
12. Meltheads – Decent sex
Hoe was het met jouw seksleven in 2024? ‘Decent sex’ is namelijk het aantrekkelijke debuut van Meltheads. Vergeef ons dus deze nogal directe vraagstelling. Meltheads zijn vier maatschappijbewuste rakkers die houden van schurende, ritmische en losbandige se… euh gitaren. Lustig bedrijven ze rock ‘n roll, garagerock, post en andere punk. ‘Decent sex’ is een plaatje dat zonder weerstand en met consent binnen glijdt. Waar je achteraf tevreden op terugblikt en soms vurig naar verlangt. Een spectaculaire openbaring zal ‘Decent sex’ jou niet opleveren, tenzij het jouw ontmaagding is qua vuile gitaarmuziek. Anderzijds kom je er nooit bedrogen mee uit. (Jonas VL)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | YouTube Music
11. Adriaan De Roover – Other rooms
In “Other Rooms” brengt Adriaan de Roover een unieke samensmelting van elektronica, verwrongen ambient en innemende soundscapes. Het album was oorspronkelijk geproduceerd voor een kerkconcert, wat het een soort grootse orchestrale touch geeft. “Yet” zet de plaat claustrofobisch in met een noisy ondertoon en krachtige strijkers. En ook de nummers ‘L’air perdu’ en ‘Nudge forward’ verheffen ‘Other Rooms’ tot een soort neo-spirituele ervaring gegidst door een robotische elektronicaprofeet die ook nog eens piano en blaasinstrumenten benuttigt. De algemene thematiek blijft abstract, maar vooral introspectiviteit staat op het voorplan. De manier waarop Adriaan de Roover speelt met het contrast tussen hevige spanning en vacuüms, en ze in mekaar laat overvloeien, maakt van ‘Other Rooms’ een waar vertoon van vaardigheid.
(Louis)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | YouTube Music
Lees verder: 1 2