10. Magdalena Bay – Imaginal disk
Makkelijk ging het niet worden om debuut ‘Mercurial World’ uit 2021 te overtreffen. En toch gaf ‘Imaginal Disk’ een ware windows XP-core neondreun aan alle verwachtingen. Thematisch vertelt het album het verhaal van True, die een cd-rom met instructies ingeplant krijgt door een vreemde entiteit. Haar lichaam wist deze waardoor ze zelf opnieuw moet leren wat het is om menselijk te zijn. In iedere track op de plaat komt ze iets meer te weten. Muzikaal blijft Magdalena Bay even mysterieus, synthy en enthousiast als op hun debuut. Nu met een veelvoud aan gelaagdheid. Tenenbaum en Levin brachten dubbel zo veel tijd door in de studio het perfectionisme druipt ervan af. ‘Imaginal disk’ is een toonvoorbeeld van hoe pop zou moeten zijn: catchy en dansbaar, maar muzikaal veelzijdig, en teksten die cryptisch zijn maar toch samenhangen in een groter thematisch geheel. Voor alle soulsearchers is dit de beste ervaring van het jaar. Ook voor de non-introspectives komt het verrassend dichtbij. (Louis)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify | YouTube Music
9. English Teacher – This could be Texas
Het debuutalbum van English Teacher is een palimpsest van verschillende genres die aanleunen bij dat van Black Country, New Road. ‘Broken biscuits’ is zo’n typische song, met piano-getokkel, ritmewissels en de spoken-word achtige uitvoering van Lily Fontaine waar heel wat gevoel doorschemert. Op de achtergrond verhoogt de intensiteit, maar komt deze bijna nooit tot uiting. De poëtische aanpak van hun tekst past ook bij die bovenstaande referentie. Sommige nummers wijken echter af. ‘R&B’ en ‘Nearly Daffodils’ schreeuwen naar de sfeer van Dry Cleaning. In ‘The best tears of your life’ vinden we de blauwdruk voor een heel ander experiment. Dit jonge team uit Leeds zoekt het zeer breed, alsof de wereld een heel groot extensief labo is en zij de leerlingen van de klas die alles mogen (en ermee weg komen). (Eva)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
8. Nick Cave & The Bad Seeds – Wild god
Nick Cave bewijst dat je zowel zwartgallig als hoopvol kunt zijn, zowel poëtisch als ritmisch sterk, zowel diepzinnig als geschikt voor het grote publiek. Of je nu een doorgewinterde fan bent, of een nieuwkomer in het genre dat ‘Nick Cave’ heet. ‘t Is immers een categorie apart, vinden we soms. ‘Wild god’ is absoluut niet te missen voor eenieder die zijn oren kan gebruiken. En zelfs dan nog: ook zonder de muzikale begeleiding blijven zijn ijzersterkte teksten zonder problemen overeind staan. Het album zit barstensvol verwijzingen naar de dood van zijn beide zoons de afgelopen jaren. Het ideale recept voor een deprimerende plaat, zou je denken, maar niets is minder waar. Cave bewijst dat ook op de bodem van de put de zon nog kan schijnen: ‘Wild god’ had probleemloos een verwijzing naar zichzelf kunnen zijn. (Ayko)
[lees hier onze recensie van het album] [lees hier onze feature over Nick Cave]
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify | YouTube Music
7. Nilüfer Yanya – My method actor
Na het evengoed al sterke ‘Miss Universe’ en ‘Painless’, leverde de Britse Nilüfer Yanya dit jaar een derde sterke worp af, ‘My method actor’. Yanya zingt er nog steeds met de cool en métier van een doorwinterde singer-songwriter en haalt als vanouds een hele hoop genre-invloeden door de mangel. Deze keer durft ze zich echter bij momenten ook zonder al te veel muzikale inkleding te presenteren en volop de kaart van haar soul- en R&b-invloeden te trekken.
Neem bijvoorbeeld fantastische afsluiter ‘Wingspan’, dat zonder franjes de kunde van Yanya als songschrijver demonstreert. Of zie ook het mooie ‘Binding’, dat het grootste deel van de tijd drijft op niet veel meer dan een beat uit een drummachine en een dromerige gitaarriedel. Op vooruitgeschoven single ‘Like I say (runaway)’ horen we daarentegen meer van de karakteristieke Yanya-gitaren: in het refrein dragen iets wat lijkt op grunge-snaren de kenmerkende prachtig diepe stem van de Britse. (Lowie)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
6. Father John Misty – Mahashmashana
‘Mahashmashana’ is een vernuftig gepolijste plaat is, gemaakt door kundige muzikanten staat buiten kijf. Father John Misty neemt ons mee op een filmische reis verpakt in een prachtig doosje met een grote strik. Je mag ‘Mahashmashana’ gerust een episch werk noemen. Niet iedereen zal hier wild van worden. Wie fan is, heeft er een heel vette kluif aan. (Yannick)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
5. Nala Sinephro – Endlessness
De Belgisch-Caraïbische componiste neemt ons andermaal mee op een spirituele reis met buitenaardse allures. Onderverdeeld in tien in elkaar overlopende continuüms is ‘Endlessness’ een metafysisch geheel dat fans en critici ‘cosmic jazz’ zijn gaan noemen. Een exploratie van een reeks grenzeloze meditaties waarbij de artieste zichzelf wikt en weegt in de kolossale grootsheid van het heelal. Hoewel dit allemaal zeer complex klinkt, krijgt het eindresultaat vorm als toegankelijke ambient electro-jazz. Uitgevoerd door een exclusieve selectie van de beste jazz artiesten die er momenteel in Londen, en bij uitbreiding ons sterrenstelsel, te vinden zijn. Deze plaat is zonder enige vorm van twijfel één van de muzikale hoogtepunten van 2024. (Lukas)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | Soundcloud | YouTube Music
4. MJ Lenderman – Manning fireworks
De titel doet anders vermoeden, maar veel vuurwerk gaat er niet af doorheen ‘Manning fireworks’. Het dramatische en bombastische wordt stellig vermeden, geen grootste knallen of hoge noten. Neen, MJ Lenderman zijn vierde plaats moet (en zal) het hebben van zijn pijnlijk scherpe pen en sobere gitaar riffs.
De personages in Lendermans muziek zijn vaak kneusjes, sombere figuren waarvoor het kwartje vaker niet dan wel de juiste kant opvalt. Wat hij zelf nu echt vindt van die personages blijft stijlvol verborgen onder zijn serieuze en neutrale stem die vooral beschrijvend te werk gaat, dus krijgen we nooit echt het gênante gevoel dat we naar een genre uitlach-tv zitten te gluren. Hoogtepunt ‘Wristwatch’ schets treffend zo’n sujet, eentje wiens smartwatch, dat ook een kompas en gsm is, hem laat weten dat hij helemaal alleen is. De geneugten van moderne technologie.
Lenderman schrijft zich van oneliner naar oneliner, en het gitaarwerk ondersteunt volgzaam. Geen nood aan ingewikkelde franjes als je gewoon “You can put your clothes back on, she’s leaving you” kan schrijven. Dat is duidelijk genoeg. En een vleugje humor ontbreekt ook niet, zo zal “I’ve got a houseboat docked at the himbo dome” ons nog een tijd bij blijven. (Sarah)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify | YouTube Music
3. Tyler, The Creator – Chromakopia
Tyler, The Creators nieuwste werk liet ons opnieuw niet onberoerd. Vanaf de opener ‘St. Chroma’ is de toon gezet: een mix van oude bravoure en introspectieve momenten. Is hij de zelfverzekerde rapper of de weifelende zoon die openhartige gesprekken met zijn moeder voert? Die spanning houdt het album boeiend. Ook als hij fake friends en opportunisten bekritiseert. Kleurrijke uitspattingen zijn intussen routine bij Tyler, maar hier is hij eerlijker dan ooit. Hoogtepunten als ‘Hey Jane’ en ‘Take Your Mask Off ‘graven diep in menselijke thema’s en laten Tylers vermogen zien om introspectie te koppelen aan scherpe zelfkritiek.
Hij fileert anderen én zichzelf met een zeldzame eerlijkheid. Hoewel het overkoepelende concept van ‘CHROMAKOPIA’ soms wat afwezig voelt, blijft het niveau hoog. Tyler, The Creator blijft een unieke artiest in zijn generatie. Onze verwachtingen zijn dus ook oneerlijk hoog. De gemiddelde artiest zou alles overhebben om een album als ‘CHROMAKOPIA’ te kunnen boetseren. (Laurent)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify
2. Fontaines D.C. – Romance
Bij het uitkomen van leadsingle ‘Starburster’ draaide Michèle Cuvelier het nummer drie keer onafgebroken na elkaar op Studio Brussel. De uitgebalanceerde cocktail van trip-hopbeats, rap-verses, punchy bas en een naar (levensnoodzakelijke) adem happende Grian Chatten transcendeerde dit nummer naar een instant klassieker. En zo bouwde de band onversneden verder op een uitstekend parcours.
Met debuut ‘Dogrel’ staken ze een voet tussen de deur van de Europese clubs en cafés, door opvolger ‘A hero’s death’ konden ze op wereldtournee. En met ’Skinty fia’ mikten ze duidelijk op de hogere rangen van de festivalaffiches. Hun vierde langspeelplaat ‘Romance’ moest dat statuut (en hoger) bestendigen. En dat deed het. Zonder hun kenmerkende energie en rauwe atmosfeer te verliezen, blijven ze verder evolueren naar een verfijndere sound. Inhoudelijk raken ze aan thema’s die actueel en universeel zijn, zoals zoeken naar verbinding in een chaotische en gepolariseerde wereld (titelnummer ‘Romance’) of een verlangen naar (vroegere) betere tijden (‘Favourite’). Spiksplinternieuw transformeert naar vertrouwd. Nog één keer draaien dan? (Eva)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
1. Charli xcx – brat
Een korte zoektocht op deze website leert ons wat we al konden bevroeden: we waren er tien jaar geleden al bij toen Charli de eerste golven door het popspectrum deed deinen. Niet dat dat zo’n onwaarschijnlijke prestatie is, de volledige blogosphere zat al in mevrouw XCX’ handtas sinds ze haar popmuziek afkruidde met een fikse dosis elektronisch experimentalisme. Het leverde ons weergaloze hyperpoppy rariteiten af zoals ‘Vroom vroom’, ‘Pop 2’ en ‘Number 1 angel’, die nog beter tot hun recht kwamen in de grootse liveshows.
Er valt niet veel inkt op een blad te persen over ‘brat’ die nog niet gevloeid is in allerhande media. Er was de uiterst geslaagde marketingcampagne, het tiktokdansje, de all star remixes, genoeg om de gemiddelde meerwaardezoeker op de kast te jagen. De ongelofelijk kracht school echter in het feit dat ‘brat’ immer oprecht bleef. De image die naar voren werd geschoven is Charli’s ubercoole persoonlijkheid, de tonnen charisma die ze cultiveert. Ze draagt al die uitstraling met een flamboyante vanzelfsprekendheid. Voeg daarbij de breekbare momenten van openbaring (‘Girl, so confusing’, ‘I think about it all the time’, en het tijdloze ‘So I’), de snijdende, knarsende synthesizers op de heftigste momenten (‘Sympathy is a knife’, ‘Everything is romantic’), en je blijft over met een instantklassieker die hink-stap-springt tussen alle relevante werelden van pop- en subcultuur.
De realiteit waarmee we achter blijven is tweesnijdend. Enerzijds het gevoel van de trotse fan wanneer de grote massa op de kar springt, wanneer iedereen plotsklaps ziet, voelt en hoort dat een artiest écht tot de wereldtop behoort. Anderzijds het besef dat Charli niet meer ‘van ons’ is, van die diehard kern Charli’s Angels die staat mee te brullen, stampen, tieren en gillen bij haar begeesterende shows. Bij haar volgende optreden zullen we vermoedelijk vrede moeten nemen met een breed festival podium, slecht geluid en een bende zatte Britten op vrijgezellenweekend. Maar ‘brat’, dat nemen ze ons nooit meer af. (Zeno)
[lees hier onze recensie van het album] [lees hier onze feature over Charli xcx]
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify